Het maken van fouten is normaal gesproken niet plezierig. Maar het krampachtig proberen te vermijden van fouten kan gevaarlijk zijn en het verbieden van fouten heeft ook al geen zin. Dergelijke pogingen zullen er waarschijnlijk toe leiden dat je alleen nog maar op safe zult proberen te spelen en het aangaan van nieuwe uitdagingen zult gaan vermijden. Veel mensen realiseren zich dat het maken van fouten onvermijdelijk is. In hun goede bedoelingen om mensen juist aan te moedigen om vooral te blijven leren en proberen zeggen ze soms dingen als: “fouten maken moet!”, “het is juist goed om fouten te maken!” want: “van je fouten kun je leren!” Toch denk ik dat deze manier van denken de plank net misslaat.

Lees verder »

Vaak hoor ik mensen zeggen: “Ik vraag liever niet om hulp, ik vind dat ik het zelf moet oplossen.” Deze manier van denken heeft zeker iets sympathieks en bewonderenswaardigs. Als mensen zoiets zeggen dan getuigt dat waarschijnlijk van een behoorlijk groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ze vinden dat zij in staat moeten zijn om het probleem op te lossen en willen anderen daar niet mee lastig vallen. Maar het is denk ik goed om je bewust te zijn van een andere manier van kijken naar het vragen om hulp. Vragen om hulp kan namelijk allerlei voordelen hebben, vooral voor jezelf maar ook voor anderen. Hier zijn enkele voordelen van het vragen om hulp:

Een interventie die nog niet zo bekend is bij veel coaches is de observatiesuggestie. Deze eenvoudige interventie is er één die je als coach misschien niet zo vaak nodig hebt, maar in specifieke situaties kan hij heel effectief zijn. De observatiesuggestie komt neer op het stellen van de volgende vraag aan cliënten: “Zou je tussen nu en ons volgende gesprek eens willen opletten wanneer het al iets beter gaat?” Het stellen van deze eenvoudige vraag heeft vaak een verrassend sterk effect. 

Lees verder »

In en na trainingen progresssiegericht werken horen we vaak dat mensen de progressiegerichte aanpak interessant en relevant voor hun werk vinden. Tegelijk zeggen ze er soms bij dat ze het moeilijk vinden om tussen trainingssessies actief bezig te blijven met progressiegericht werken. Dit komt doordat de dagelijks taken en gang van zaken hen zo in beslag neemt dat ze vaak eenvoudigweg vergeten om met progressiegericht werken bezig te blijven. Ze zeggen er vaak bij dit erg zonde te vinden omdat ze de aanpak wel degelijk heel relevant vinden. Hieronder noem ik 3×5 tips voor individuen en teams om bezig te blijven met progressiegericht werken en er beter in te blijven worden.

Lees verder »

Hoe hangen doelgerichtheid en progressie samen met geluk? Hoewel geluk niet het enige belangrijke in het leven is (lees meer), is het wel prettig en belangrijk. Psychologen doen al tientallen jaren onderzoek naar geluk, wat ze vaak aanduiden met de term subjectief welbevinden (SWB). Een pionier in dit onderzoeksveld, Ed Diener, merkte al snel dat er een relatie tussen progressie en geluk is. Hij zei: “Mensen reageren op positieve manieren wanneer ze progressie boeken richting doelen en ze reageren negatief wanneer ze er niet in slagen om doelen te bereiken.” Inmiddels is er meer onderzoek gedaan naar de relatie tussen doelen, progressie en geluk.

Lees verder »

De laatste jaren zijn wij naast de term oplossingsgericht steeds vaker de term progressiegericht gaan gebruiken voor wat wij doen. We zijn gewend geraakt aan deze naam en we zijn het een prachtig label gaan vinden dat recht doet aan het dynamische karakter van de oplossingsgerichte aanpak. Oplossingsgericht werken heeft altijd gedraaid om het stap voor stap vooruit komen in de richting van de gewenste situatie. De term progressiegericht doet bovendien recht aan enkele eigen innovaties en aan enkele belangrijke en zeer inspirerende nieuwe invloeden die wij de afgelopen jaren in onze aanpak hebben geïntegreerd. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het werken van mensen als Carol Dweck, Anders Ericsson, Teresa Amabile, Icek Ajzen, Barbra Fredrickson, Edward Deci en Richard Ryan en anderen.Lees verder »

Dit fragment is overgenomen uit het boek De Ontwikkeling van Wijsheid.

Gedurende het overgrote deel van de menselijke geschiedenis was progressie over generaties heen niet of nauwelijks aanwezig. Vele duizenden generaties lang was het niet zo dat opeenvolgende generaties steeds iets gezonder en welvarender werden. In sommige periodes ging het wat beter, in andere periodes wat slechter, vaak veel slechter. Een eerste grote doorbraak vond zo’n 12.000 jaar geleden plaats: de landbouwrevolutie. Deze vormde de basis voor de eerste menselijke nederzettingen en staten. Pas veel later, vanaf halverwege de 16e eeuw, vond in Europa een volgende doorbraak plaats: de wetenschappelijke revolutie. In deze periode vond een enorme verschuiving plaats in het denken over onszelf, de wereld en onze plek daarin en over wat we weten over hoe we dingen te weten kunnen komen.

Lees verder »

Motivatie is energie voor actie. We zijn meestal geneigd om te kijken naar de hoeveelheid motivatie die iemand heeft om iets te doen. Maar belangrijker dan de hoeveelheid motivatie die iemand heeft, is de kwaliteit van de motivatie die iemand heeft. Een type motivatie van een minder goede kwaliteit is gecontroleerde motivatie. Dit is de motivatie die we hebben als we onder druk gezet zijn om iets te doen of verleid zijn om iets te doen. De kwaliteit van gecontroleerde motivatie is niet zo goed omdat hij gepaard gaat met angst en tegenzin. We voeren de taak die ons gevraagd is wel uit maar de kwaliteit van ons werk is niet zo goed, we houden het minder lang vol, we vinden de taak niet zo leuk en we hebben de neiging om ons er zo snel en gemakkelijk mogelijk van af te maken. 

Een type motivatie van een goede kwaliteit is autonome motivatie. Dit is de motivatie die we voelen als we iets doen wat we interessant vinden (dit heet intrinsieke motivatie) en als we iets doen wat we belangrijk vinden (dit heet geïnternaliseerde motivatie). Als we autonoom gemotiveerd zijn, staan we er volledig achter om te doen wat we doen. We voelen ons goed terwijl we de taak doen, we krijgen er energie van, we voeren de taak goed uit en we houden het lang vol.

Filosofen hebben zich al eeuwenlang bezig gehouden met de vraag wat een goed leven is. Nauw verwant aan deze vraag is de vraag hoe we onze tijd goed kunnen besteden. Welke tijdsbestedingen beschouwen we tijdens de activiteit of achteraf als goed besteed en welke juist als verloren tijd of erger? Nadenkend over deze vragen kwam ik tot een denkkadertje, een 3×3 model van plezier en nut, dat wellicht behulpzaam kan zijn om hier wat (beginnen van) antwoorden op te formuleren. Lees verder »

George Miller was één van de grondleggers van de cognitieve psychologie en van de psycholinguïstiek. Hij verwierf onder andere faam met zijn artikel The Magical Number Seven, Plus or Minus Two, waarin hij waarin liet zien dat de capaciteit van het menselijk kortetermijngeheugen gelimiteerd is tot het kunnen onthouden van ongeveer 7 elementen. Toen Miller in 1969 president werd van de American Psychological Association (APA) deed hij een uitspraak die mij aanspreekt.

Lees verder »

De cirkeltechniek is één van de meest geliefde en flexibele progressiegerichte technieken. In dit artikel beschrijf ik hoe je de cirkeltechniek kunt benutten in je organisatie om functionerings- en ontwikkelingsgesprekken met teamleden te voeren. Het doel van die gesprekken is om de medewerkers te stimuleren tot reflectie en om hun groei en ontwikkeling te bevorderen.

Lees verder »

Het stellen van goede vragen is één van de meest kenmerkende en nuttige onderdelen van progressiegericht werken. Via vragen helpen progressiegerichte professionals hun cliënten ideeën op te doen over hoe ze vooruit kunnen komen in een richting die belangrijk voor hen is. In het begin van progressiegerichte gesprekken hebben cliënten vaak gedachten die in zekere zin nog niet zo ver ontwikkeld zijn. Het gebruiken van goede vraagstructuren, zoals de CPW-7 stappen aanpak, kan hen helpen hun gedachten verder te ontwikkelen zodat ze na het gesprek weer het gevoel hebben dat ze verder kunnen. Goed doorvragen is hierbij essentieel. Hieronder leg ik uit waarom dat zo waardevol is en hoe je het kunt doen. 

Lees verder »

Eén van de bekendste onderzoeken in relatie tot mindsets is het onderzoek van Mueller & Dweck (1998). Hier bespreek ik dat artikel uitgebreid. Recent deden Li & Bates (2019) een replicatieonderzoek van Mueller & Dweck en zeiden de oorspronkelijk gevonden effecten niet te hebben gevonden. Maar in een reactie op dit artikel laten Dweck & Yeager (2019) zien dat het replicatieonderzoek van Li & Bates niet voldoet aan de eisen die tegenwoordig gesteld worden aan replicatieonderzoeken. Bovendien laten ze zien dat door te corrigeren voor enkele van eenvoudigste afwijkingen van die eisen, de data van Li & Bates de conclusies van Mueller & Dweck niet ontkrachten maar juist bevestigen.

Lees verder »

In veel organisaties voert men beooordelingsgesprekken uit als een rituele dans. Veel mensen zijn kritisch over de beoordelings- (en functioneringsgesprekken) zoals die in veel organisaties gebruikt worden. Hieronder kun je lezen over een goed alternatief: progressiegesprekken.

Lees verder »

Gisteren coachte ik via Zoom iemand die een paar jaar geleden een training progressiegericht coachen bij ons had gevolgd. Het gesprek was interessant en zij vond het leerzaam en nuttig. Aan het einde van het gesprek zei ze hoe waardevol ze progressiegerichte principes en technieken vond. Ze vroeg me of ik suggesties had voor hoe ze stap voor stap kon blijven werken aan het bijhouden en verdiepen van haar kennis en vaardigheden in progressiegericht werken. Ik gaf haar enkele suggesties. Voor geïnteresseerden: lees 3×5 tips om beter te blijven worden na de training progressiegericht werken. Over één van de onderwerpen die ik noemde wil ik hier iets meer zeggen: het hebben van een progressiegerichte buddy.

Lees verder »