Hoofdstuk 3 uit De Psychologie van Progressie (2017).

Mikken op progressie getuigt van optimisme. Maar hoe optimistisch kunnen we zijn? Hoe goed kunnen we verwachten dat het leven wordt? Hoe we deze vraag beantwoorden heeft veel consequenties voor ons leven.

Wat mogen we verwachten?

Als onze verwachtingen erg laag zijn, worden we passief en spannen we ons nauwelijks in om onze omstandigheden te verbeteren. Op deze manier kunnen lage verwachtingen zichzelf waarmaken. Je verwacht niet dat je omstandigheden beter kunnen worden, je gaat daarom niet aan de slag om ze beter te maken en, inderdaad, ze worden niet veel beter. Hoge verwachtingen kunnen zichzelf, tot op zekere hoogte, ook waarmaken. Je verwacht dat je omstandigheden beter kunnen worden, je gaat aan de slag om ze beter te maken en, inderdaad, ze worden beter. Maar als positieve verwachtingen onrealistisch hoog worden, worden ze een recept voor desillusie. Wie bijvoorbeeld verwacht zonder pijn, innerlijke spanning, conflicten, problemen en tegenslag door het leven te kunnen komen, komt bedrogen uit. Dat zal namelijk niet gebeuren.

Lees verder »

Er is een nieuwe recensie verschenen van mijn laatste boek, Handboek Progressiegericht Coachen. De recensie is behoorlijk positief zonder overigens het boek kritiekloos te bejubelen. Dit vind ik billijk. Ik geloof niet in perfectie en denk dat op alles terechte kritiek te geven valt. De recensent (ik weet niet wie dat is; er staat geen naam bij) merkt op dat het boek af en toe wat te uitvoering is en te veel herhaling bevat en dat de vormgeving de uitgebreide inhoud iets helderder had kunnen ondersteunen.

Maar de recensent is over het geheel genomen toch behoorlijk positief. Een paar frasen uit de recensie die mij als auteur natuurlijk deugd doen zijn:

• “Progressiegericht Coachen is een nuttig en goed onderbouwd handboek”
• “Bij mij krijgt dit handboek een prominente plek in de boekenkast. Dat verdient het.”
• “Wat mij betreft is het echt de moeite waard (en nee, dat zeg ik niet over elk boek!).”

Lees de recensie hier

Gwenda Schlundt Bodien has written the first English book on the progress-focused approach, entitled Creating progress, the progress focused appoach: tools for coahes, leaders and teachers. The book competently and vividly describes the approach she and I have developed in collaboration over a period of nearly two decades and which we have written several Dutch books about. The progress-focused approach is heavily influenced by scientific psychology, the solution-focused approach, and many of our own inventions and experimentations. What makes the approach very attractive to practitioners is that it is both highly practical and closely connected to science. Lees verder »

Handboek Progressiegericht Coachen – Een praktische gids voor coaches en studenten

Een praktische en onmisbare gids voor progressiegerichte coaches over effectieve vragen, gespreksstructuren en theoretische achtergronden.

 

Progressiegericht werken is een verzameling van principes en technieken die helpen om gewenste progressie en bereikte progressie zichtbaar te maken en om ideeën op te doen voor verdere progressie. De progressiegerichte aanpak ligt in het verlengde van praktische aanpakken zoals oplossingsgericht werken en wordt sterk gevoed vanuit wetenschappelijk onderzoek.Lees verder »

In het verlengde van mijn bespreking van Steven Pinker’s Enlightenment now, noem ik nu een ander nieuw boek met een vergelijkbare boodschap: It’s better than it looks van Gregg Easterbrook. In 2003 schreef deze econoom het boek The progress paradox, waarin hij de paradox beschreef dat, terwijl het leven steeds beter wordt, mensen zich slechter gaan voelen. In zijn nieuwe boek is zijn boodschap hetzelfde maar geeft hij tevens aan hoe er op allerlei gebieden enorm veel progressie is geboekt. Hij gaat ook in op een angst die veel mensen hebben ondanks al deze progressie: de angst voor instorting (collapse anxiety). Deze angst is de angst van mensen dat hun manier van leven wordt bedreigd en spoedig niet meer zal bestaan. Je kunt dit soort angsten ook aanduiden met andere termen zoals vervaldenken, catastrofisme of, simpelweg, pessimisme. Deze manier van denken is populair, ook onder burgers die zichzelf beschouwen als goedgeïnformeerd. Als je denkt dat het niet vreselijk slecht gaat (met de wereld, met ons land, met onze cultuur) ben je ontzettend naïef en begrijp je er helemaal niets van!Lees verder »

Na Steven Pinkers boek The Better Angels of our Nature was ik benieuwd naar zijn nieuwe boek Enlightenment Now. Hij had het boek al een paar jaar geleden aangekondigd en ik verwachtte dat het een interessant boek zou worden. Nu is het verschenen en ik heb het gelezen en het is nog beter en interessanter dan ik had verwacht. Sommige mensen die Pinker volgen, en sommige recensenten van zijn boek, interpreteren volgens mij verkeerd wat hij bedoelt. Ze zien dat Pinker vaak voorbeelden aanhaalt van hoe het in de wereld in allerlei opzichten steeds beter gaat. En ze denken dat zijn boodschap neerkomt op: “Mensen laten we toch wat blijer zijn. Het gaat veel beter met de wereld dan jullie denken.” Maar hoewel het inderdaad veel beter gaat in veel opzichten dan de meeste mensen weten, stelt Pinker niet dat we tevreden achterover kunnen leunen en dat de toekomst vast wel prachtig wordt. Lees verder »

In het nieuwe boek van Steven Pinker, Enlightenment Now, kwam ik een nieuw woord tegen: progressiefobie. Het boek is een vurig pleidooi voor vier centrale ideeën uit de Verlichting: rede, wetenschap, humanisme en progressie. Pinker stelt dat de combinatie van deze ideeën zegt dat de mensheid door een groter begrip van de werkelijkheid, via wetenschap, en door een groeiende cirkel van sympathie, veroorzaakt door kosmopolitisme en rede, intellectuele en morele progressie kan boeken. Het doel van de verlichtingdenkers was niet zozeer om de menselijk natuur te verbeteren maar om instituties te bouwen die ervoor zouden zorgen dat het beste in mensen naar boven zou komen. Lees verder »

Harald Merckelbach, hoogleraar rechtspsychologie heeft een interessant en toegankelijk boek geschreven over zijn werk: Intuïtie maakt meer kapot dan je lief is. Het boek laat zien hoe belangrijk het is in de rechtspraak om op een hyperbewuste manier te komen tot oordelen. Maar rechters zijn ook maar mensen met dezelfde morele intuïties als wij allemaal. Merckelbach stelt dat rechters op allerlei manieren maatregelen moeten nemen om zich niet te laten verleiden tot intuïtieve oordelen waarop ze hun uitspraken baseren. Lees verder »

Vandaag verschijnt er een recensie van Veerle Kik van mijn boek Leren & presteren.

 

Leren & presteren – ‘Overtuigend’
Coert Visser heeft een goed bruikbaar overzicht gemaakt om ‘beter te worden’ in alles wat je wilt leren in Leren & Presteren. Halverwege het lezen ben ik al zo overtuigd, dat ik diverse collega’s aanraad het boek aan te schaffen.

 

Leren & Presteren gaat over hoe je gemotiveerd raakt en wat het belang van kennis in deze opzoektijd nu eigenlijk nog is, tot welke fouten je ongemerkt maakt, hoe je productiever wordt en hoe wijsheid is opgebouwd, alles wordt helder en met herkenbare voorbeelden opgediend.

Lees verder>>

 

Meer over progressiegericht werken