Vandaag verschijnt er een recensie van Veerle Kik van mijn boek Leren & presteren.
Leren & presteren – ‘Overtuigend’
Coert Visser heeft een goed bruikbaar overzicht gemaakt om ‘beter te worden’ in alles wat je wilt leren in Leren & Presteren. Halverwege het lezen ben ik al zo overtuigd, dat ik diverse collega’s aanraad het boek aan te schaffen.
Leren & Presteren gaat over hoe je gemotiveerd raakt en wat het belang van kennis in deze opzoektijd nu eigenlijk nog is, tot welke fouten je ongemerkt maakt, hoe je productiever wordt en hoe wijsheid is opgebouwd, alles wordt helder en met herkenbare voorbeelden opgediend.
Het nieuwe boek van mijn collega Gwenda Schlundt Bodien is verschenen. De aansprekende titel is: Progressiegesprekken. De intentie om betekenisvolle progressie te boeken. Het onderwerp van het boek is gespreksvoering. Een goede keuze want hoe belangrijk zijn gesprekken eigenlijk niet voor ons? Hoe bepalend zijn ze vaak niet voor hoe goed we ons voelen en voor hoe zinvol we bezig zijn? Hoe belangrijk is het dus niet dat we in staat zijn om goed te worden in het voeren van effectieve gesprekken? Dit soort effectieve gesprekken noemt Gwenda progressiegesprekken. Progressiegesprekken zijn gesprekken waarin je je verbonden voelt met andere mensen en waar energie en bruikbare ideeën ontstaan. Zowel tijdens als na afloop van het gesprek heb je het gevoel dat je vooruit aan het komen bent in iets dat belangrijk voor je is.
Leren & presteren – hoe word je beter (2017) Leren en presteren zijn belangrijke activiteiten in het leven van ieder mens. Van jongs af aan wordt er van ons verwacht dat we leren en presteren. Gelukkig zijn we van nature gemotiveerd om dit te doen. Dit boek kan je helpen om zelf beter te gaan leren en presteren en om anderen daarbij te helpen. Het bevat up to date informatie over de psychologie van leren en presteren. Het gaat in op vragen als: Lees verder »
Er zijn niet zoveel goede en toegankelijke Nederlandstalige boeken over de zelfdeterminatietheorie. Veel mensen in de praktijk (ouders, docenten, leidinggevenden, hulpverleners, etc.) hebben vaak niet de tijd en gelegenheid om de wetenschappelijke literatuur over dit zeer interessante onderwerp door te ploegen. Daardoor missen ze vaak het inzicht in hoe ze ZDT praktisch kunnen toepassen. Er is nu een boek dat in de behoefte van deze mensen in de praktijk voorziet: Vitamines voor groei, Ontwikkeling voeden vanuit de Zelf-Determinatie Theorie, geschreven door Maarten Vansteenkiste en Bart Soenens.Lees verder »
In 2008 verscheen mijn boek Paden naar oplossingen waarvan nu een heruitgave is verschenen. Het boek bevat een uitgebreide beschrijving van oplossingsgerichte technieken en principes. Ook bevat het hoofdstukken over de ontstaansgeschiedenis van oplossingsgericht werken en van onderzoek. In de heruitgave van het boek zijn twee interviews opgenomen met oplossingsgerichte pioniers: Eve Lipchik en Wally Gingerich.
Daarnaast staan in het boek veel onderwerpen die niet uit de oplossingsgerichte wereld komen. Een aantal hiervan zijn eigen uitvindingen zoals het 4SFC-model en sturen. Een aantal andere onderwerpen zijn de groeimindset van Carol Dweck, positief nee zeggen van William Ury en de Feedbackladder van David Perkins. In dit voorwoord bij de nieuwe uitgave kun je iets meer lezen.
Vandaag is de paperbackversie van mijn nieuwste boek verschenen onder de (nieuwe) titel De psychologie van progressie. Het boek is een pleidooi tegen fatalisme en voor realistisch optimisme. Het laat namelijk zien dat betekenisvolle progressie bestaat, zowel in onze individuele levens als op het niveau van samenlevingen. De wetenschap van de psychologie biedt duidelijke aanknopingspunten voor hoe we progressie kunnen boeken.
De grondleggers van de zelfdeterminatietheorie, Richard Ryan en Ed Deci hebben een nieuw boek gepubliceerd: Self-Determination Theory. Basic Psychological Needs in Motivation, Development, and Wellness. Dit 756 pagina’s tellende boek beschrijft de theorie, het onderzoek en de praktische toepassingen van de zelfdeterminatietheorie, één van de diepste, beste onderbouwde en praktisch toepasbare kennisbouwwerken in de psychologie. Lees verder »
Ideeën in de psychologie kunnen soms behoorlijk op gespannen voet staan met onze intuïties. Een voorbeeld hiervan kun je vinden in een nieuw boek, Against Empathy: The Case for Rational Compassion, geschreven door Paul Bloom, psycholoog werkzaam bij Yale University. Veel mensen zien empathie als een belangrijke basis voor het goede in de wereld en het gebrek aan empathie als belangrijke oorzaak van veel slechts in de wereld. Ook leiders als Barack Obama en wetenschappers als George Lakoff en Simon Baron-Cohen zien empathie als iets waar we als mensen niet genoeg van kunnen hebben. Bloom ziet het anders. Lees verder »
In 2009 interviewde ik Keith Stanovich, hoogleraar aan de universiteit van Toronto voor het eerst. De aanleiding was toen het verschijnen van zijn boek What intelligence tests miss. In dat interview legde hij uit dat intelligentie en rationaliteit niet hetzelfde zijn en dat rationaliteit erg belangrijk is. Hij legde uit dat intelligentietests incomplete instrumenten zijn voor het meten van cognitief functioneren omdat ze rationaliteit niet meten. Nu, 7 jaar later, interviewde ik Stanovich opnieuw, nu naar aanleiding van zijn boek The Rationality Quotient, dat hij samen met Richard West en Maggie Toplak schreef. Het boek presenteert een protoype voor een testbatterij die rationaliteit in zijn verschillende facetten meet. Deze rationaliteitstest heeft de naam Comprehensive Assessment of Rational Thinking (CART).
In 1937 beschreef de Nederlandse historicus en journalist Jan Romein zijn ‘wet van de remmende voorsprong’ die zegt dat het hebben van een voorsprong op een bepaald gebied kan leiden tot (1) het afnemen van de stimulans om te streven naar verdere vooruitgang, (2) een terughoudendheid om je aan te passen aan veranderingen en (3) een onvermogen om je aan te passen aan veranderingen. Als resultaat hiervan wordt het individu of de groep die eerst een voorsprong had, ingehaald door anderen. In cybernetische termen treedt een mechanisme van negatieve feedback op wat neerkomt op het volgende: A veroorzaakt B wat een afname van A veroorzaakt. Met andere woorden: de output van het systeem verzet zich tegen de input van het systeem wat het systeem stabiliseert. Dit negatieve feedbackmechanisme kan een handicap voor het systeem worden wanneer de omgeving verandert en andere en hogere eisen stelt. Op deze manier kan het bestaan van succes leiden tot een afname in inspanningen wat toekomstig succes kan ondermijnen.Lees verder »
Een nieuw boek, The Developing Genome, beschrijft de fascinerende ontwikkelingen in het vakgebied van de epigenetica. Deze ontwikkelingen maken het nodig dat we onze kijk op de invloed van genen herzien.Lees verder »
De Zweed Johan Norberg heeft een boek geschreven waarin hij beschrijft hoe de wereld progressie heeft geboekt op een groot aantal gebieden. Het boek, met als titel Progress: Ten Reasons to Look Forward to the Future, bevat tien hoofdstukken waarin de volgende onderwerpen worden behandeld: voedsel, sanitatie, levensverwachting, armoede, geweld, milieu, geletterdheid, vrijheid, gelijkheid en de positie van kinderen.Lees verder »
“Een belangrijke vraag die ik over het grit concept heb is hoe die lange termijn passies of doelen er precies uit kunnen zien. Als je kijkt naar het meetinstrument waarmee Duckworth grit meet dan wordt dit nog niet erg duidelijk (zie hier). Op welk niveau dienen die lange termijn doelen te zijn gedefinieerd? Maakt het uit of die lange termijn doelen gedefinieerd zijn op het niveau prestaties/resultaten (prestatiedoelen) of op het niveau van leren (leerdoelen)? Hoe specifiek dienen die langetermijndoelen of passies te zijn? In welke mate zijn die langetermijndoelen statisch of dynamisch? Hoe goed kun je als jonge persoon al weten wat je op de zeer lange termijn wilt bereiken? Ik stel mij voor dat je als jonge persoon niet precies kunt overzien hoe je leven gaat lopen en dat door je ervaringen en je leerprocessen ook anders gaat denken over wat je wilt bereiken. Is het misschien zo dat je denken over je langetermijndoelen of -passies een voortgaand proces is waarbij je in feite steeds opnieuw definieert en aanscherpt wat die passies/doelen zijn?”
Deze website maakt gebruik van cookies om uw ervaring te verbeteren. Door de website te gebruiken gaat u akkoord met het gebruik van cookies. Wanneer u zich registreert of abonneert op deze site kunt u zich op elk moment weer afmelden. Wij gebruiken uw gegevens niet voor andere doeleinden en spelen ze niet door aan derden. AccepteerLees meer
Vandaag verschijnt er een recensie van Veerle Kik van mijn boek Leren & presteren.
