Kort geleden schreef ik een artikel over een paper in Science van Nicolas Light et al. (2022). Het artikel liet zien dat mensen die het het meest oneens zijn met de wetenschappelijke consensus over onderwerpen als klimaatverandering, vaccinatie en evolutie minder kennis hebben over deze onderwerpen dan mensen die geloven in de wetenschappelijke consensus terwijl ze zelf denken dat ze er meer over weten. Ze hebben een illusie van begrip. Ze hebben met andere woorden een hoge subjectieve kennis (dit is je eigen oordeel over hoeveel je weet) maar een lage objectieve kennis (dit is hoeveel je feitelijk weet). Er kwamen twee interessante vragen over dat artikel. Hieronder kun je die vragen en mijn antwoorden lezen.
Kort geleden gaven wij een training progressiegericht werken aan directeuren van middelbare scholen. We hadden deze mensen in het verleden ook al eens (sommigen al meerdere malen) in trainingen gehad. Een van de aanwezigen vertelden dat hij, naar aanleiding van de eerste training, samen met een collega twee keer per week ging progressiewandelen.
Hoe kun je effectief omgaan met lastig gedrag? Amy Gallo is auteur van het boek Getting Along: How to Work with Anyone (Even Difficult People). In een artikeltje over dat boek staat dat Gallo 8 soorten lastige mensen identificeert. Het artikel concentreert zich op één van die lastige soorten, de passief-agressieve, en beschrijft do’s en don’ts om hier effectief mee om te gaan. Ik heb enkele kritische kanttekeningen bij haar typologie maar vind haar aanbevelingen interessant.
De leermindset bestaat uit vier overtuigingen die belangrijk zijn voor schoolsucces. Leermindsets, de overtuigingen en percepties over leren, spelen een belangrijke rol in de motivatie en leerprestaties van leerlingen. Dit geldt in het bijzonder voor leerlingen uit traditioneel achtergestelde milieus. Leer hier wat de vier componenten van een leermindset zijn en waarom de leermindset belangrijk is.
In een artikel in The Washington post pleit Tracy Dennis-Tiwary, hoogleraar psychologie en neurowetenschap tegen perfectionisme. Ze was zelf een perfectionist en schrijft: “De normen waaraan perfectionisten zich houden zijn onrealistisch, te veeleisend en vaak onmogelijk te bereiken. En wanneer perfectionisten er niet in slagen perfectie te bereiken? We slaan onszelf met harde zelfkritiek om de oren en zijn minder in staat om terug te veren en van fouten te leren. Het is ook onwaarschijnlijk dat we onze prestaties vieren of trots zijn op het verbeteren van onze persoonlijke prestaties. Voor een perfectionist is het alles of niets – je kunt een winnaar zijn of een abjecte, waardeloze mislukking, met niets ertussenin.”
Moeten verkopers oneerlijk zijn? Is bedrog in de commercie acceptabel of zelfs nodig om succesvol te zijn? Jaren geleden sprak ik met iemand die een product verkocht dat goed voor de gezondheid zou zijn. Hij vertelde me dat hij op de verpakking vermeldde: “Klinisch getest!” Lachend voegde hij eraan toe: “Ha, ha, klinisch getest! Dat mag je er gewoon opzetten maar dat betekent helemaal niets!” Hij sprak het uit op een kijk-eens-hoe-slim-ik-ben toon. Onderliggend aan een dergelijke houding, is de gedachte dat als je iets verkopen wil, een beetje misleiding moet kunnen en misschien zelfs noodzakelijk is. Het lijkt me een dubieuze redenering. Ik snap wel dat de verkoper wil verkopen maar het lijkt me dat de koper niet misleid wil worden.
We waarderen eerlijkheid en veroordelen bedrog. Begrijpelijk, want eerlijkheid heeft veel voordelen en leugens en bedrog kunnen veel schade opleveren. Tegelijk beseffen we dat niemand altijd volledig eerlijk is. Iedereen liegt wel eens in bepaalde omstandigheden. En dan heb ik het niet eens over het verzwijgen van wat je denkt of het zeggen van iets wat waar is maar toch misleidend. Ik heb het over het bewust zeggen van dingen waarvan we weten dat ze niet waar zijn. En we doen dit allemaal van tijd tot tijd. Waarom doen we dat? En wanneer is het acceptabel om te liegen? Emma Levine en Matthew Lupoli leggen dit helder uit in een nieuw artikel.
Diverse onderzoeken hebben laten zien dat de kwaliteit van motivatie van leerlingen gedurende een schooljaar meestal afneemt. Deze minder goede motivatie gaat gepaard met zich minder goed voelen en minder goed functioneren (wat betreft gedrag en cijfers). Rinat Cohen et al. (2022) onderzochten de redenen voor deze afnemende motivatie.
Wanneer profiteren leerlingen wel van een groeimindset en wanneer niet? Wanneer werken groeimindsetinterventies goed en wanneer minder goed? Een nieuw onderzoek van Cameron Hecht en collega’s maakt gebruik van enkele geavanceerde inzichten en technieken en komt met relevante antwoorden.
We zien wilskracht en zelfbeheersing vaak als hetzelfde, namelijk als het onderdrukken van neigingen en verleidingen en het jezelf dwingen om te doen wat nodig is. Maar onderzoek heeft manieren van zelfbeheersing aan het licht gebracht die niet leunen op zelfdwang.
Een begrip dat de laatste jaren regelmatig opduikt in publicaties is toxische positiviteit. Misschien een verrassende term. Kan positiviteit negatief zijn? Hoe zit dat? Laten we het eens onder de loep nemen.
Mensen zijn niet zwart of wit en ook niet rood, blauw, groen of geel? Mensen hebben veel dingen met elkaar gemeen maar er zijn natuurlijk ook talloze individuele verschillen tussen mensen. Twee manieren waarop we kunnen nadenken over deze individuele verschillen zijn dimensioneel denken en categorisch denken. De dimensionele manier komt erop neer dat je een aantal dimensies bekijkt waarop mensen kunnen verschillen en dan per individu bekijkt hoe ze op ieder van die dimensies scoren. De categorische manier betekent dat je een aantal categorieën definieert en vervolgens per individu bekijkt in welke categorie ze thuishoren.
De Social Progress Index (SPI) van 2022 is verschenen. De 2022 Social Progress Index® gebruikt 12 componenten en 60 indicatoren om de sociale prestaties van 169 landen volledig te meten en van nog eens 27 landen gedeeltelijk te meten. De index helpt ons te begrijpen hoe mensen over de hele wereld leven, wie achterblijft en hoe we de vooruitgang kunnen versnellen.
Eerder onderzoek naar de groeimindset heeft zich vooral gericht op de voordelen van een groeimindset over de eigen capaciteiten en eigenschappen. In een nieuw artikel pleiten Justin Berg et al. (2022) voor een dubbele groeimindset.
Maya Tamir en haar collega’s doen interessant onderzoek naar emoties. Emoties zijn niet simpelweg toestanden die ons overvallen en waar we aan overgeleverd zijn. Ook is het niet zo dat we ons per definitie altijd eenvoudig weg gelukkig of goed willen voelen. Het verhaal is complexer. We blijken als mensen emotiedoelen te hebben en emoties te construeren en reguleren.
Deze website maakt gebruik van cookies om uw ervaring te verbeteren. Door de website te gebruiken gaat u akkoord met het gebruik van cookies. Wanneer u zich registreert of abonneert op deze site kunt u zich op elk moment weer afmelden. Wij gebruiken uw gegevens niet voor andere doeleinden en spelen ze niet door aan derden. AccepteerLees meer
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Kort geleden schreef ik een artikel over een paper in Science van Nicolas Light et al. (2022). Het artikel liet zien dat mensen die het het meest oneens zijn met de wetenschappelijke consensus over onderwerpen als klimaatverandering, vaccinatie en evolutie minder kennis hebben over deze onderwerpen dan mensen die geloven in de wetenschappelijke consensus terwijl ze zelf denken dat ze er meer over weten. Ze hebben een illusie van begrip. Ze hebben met andere woorden een hoge subjectieve kennis (dit is je eigen oordeel over hoeveel je weet) maar een lage objectieve kennis (dit is hoeveel je feitelijk weet). Er kwamen twee interessante vragen over dat artikel. Hieronder kun je die vragen en mijn antwoorden lezen.
