Veel leraren hebben de neiging om te denken dat het stellen van grenzen hetzelfde is als het inperken van de autonomie van de leerling. Als een leerling grensoverstijgend gedrag vertoont (zoals het slaan van een ander kind) denken ze dat zogenaamd controlerend gedrag de enige effectieve optie is. Met controlerend gedrag bedoelen we hier dominant en eisend gedrag. Je kunt bijvoorbeeld denken aan een autoritaire toon aanslaan, dreigen, eisen dat de leerling zijn mond dicht houdt en precies zeggen wat de leerling moet doen. Maar onderzoek binnen de zelfdeterminatietheorie heeft laten zien dat grenzen stellen en structuur aanbieden kan op een manier die niet autonomie-ondermijnend is. Het bieden van structuur terwijl je de autonomie van de leerlingen blijft ondersteunen werkt het beste. Maar, zo vragen veel leraren zich af, kan dat wel bij zulk grensoverschrijdend gedrag van leerlingen? Avi Assor en zijn collega’s onderzochten dit in een 22 maanden durend project. Lees verder »

Ben je bekend met het onderzoek van Teresa Amabile en Steven Kramer over innerlijke werkbeleving? Dat onderzoek gaat over de oorzaken en effecten van een positieve innerlijke werkbeleving. Een positieve innerlijke werkbeleving betekent dat je positief denkt over je werkt, je goed voelt op je werk en gemotiveerd bent voor je werk. Als je een positieve innerlijke werkbeleving hebt functioneer je beter. Je betrokkenheid is groter, je bent creatiever, werkt beter samen en je productiviteit is hoger. Het onderzoek laat tevens zien welke dingen bijdragen aan een positieve werkbeleving. Het gaat hier in de eerste plaats om het boeken van betekenisvolle progressie. Het vooruitkomen in wat je interessant en belangrijk vindt, gaat samen met een positieve innerlijke werkbeleving. Als je deze inzichten wilt benutten als medewerker of leidinggevende dan kun je de onderstaande checklist gebruiken. Lees verder »

Vandaag gaf ik de volgende presentatie over mindset en motivatie voor de leidinggevenden, docenten van het Calvijn College:

Het was leuk om te doen. Ik hoop dat er wat interessants en bruikbaars voor hen bijzat.

Autonomie-ondersteuning door leidinggevenden hangt samen met allerlei gewenste aspecten van het functioneren van medewerkers. Gecontroleerde aansturing door leidinggevenden daarentegen hangt samen met uiteenlopende ongewenste aspecten. Een nieuw artikel van Kanat-Maymon et al. (2018) onderzoekt in hoeverre ogenschijnlijke effectiviteit van autonomie-ondersteuning te maken heeft met de acceptatie van het gezag van de leidinggevende. Via twee onderzoeken komen zij tot interessante inzichten. Lees verder »

Progressiegericht sturen is een techniek waarbij je als leidinggevende je verwachtingen communiceert. Hierbij formuleer je een duidelijk doel en leg je uit waarom dat doel belangrijk is. Vervolgens vraag je de ander hoe die aan dat doel kan gaan voldoen. Maar niet alleen leidinggevenden hebben verwachtingen. Ook als collega kun je een verwachting hebben van een andere collega. Hoewel je dan niet de bevoegdheid hebt om te sturen, kun je de kernelementen – het wat, het waartoe en hoe- uit de stuuraanpak wel benutten. Lees hieraan de hand van een voorbeeld, hoe je dat kunt doen. Lees verder »

Advies kan nuttig zijn. Vooral wanneer we advies inwinnen bij meerdere personen en leunen op deskundigheid kan advies ons helpen om betere beslissingen te nemen. Maar in de praktijk van advies geven en ontvangen gaat er vaak veel mis. Zowel advieszoekers als adviesgevers ervaren problemen. Advieszoekers kunnen bijvoorbeeld klagen dat het advies dat zij ontvangen niet goed aansluit bij hun situatie of dat het advies te dwingend is. Adviesgevers klagen dat advieszoekers hun goede adviezen negeren. Wat is hier aan de hand en wat kan er aan gedaan worden?Lees verder »

Er is een nieuwe recensie verschenen van mijn laatste boek, Handboek Progressiegericht Coachen. De recensie is behoorlijk positief zonder overigens het boek kritiekloos te bejubelen. Dit vind ik billijk. Ik geloof niet in perfectie en denk dat op alles terechte kritiek te geven valt. De recensent (ik weet niet wie dat is; er staat geen naam bij) merkt op dat het boek af en toe wat te uitvoering is en te veel herhaling bevat en dat de vormgeving de uitgebreide inhoud iets helderder had kunnen ondersteunen.

Maar de recensent is over het geheel genomen toch behoorlijk positief. Een paar frasen uit de recensie die mij als auteur natuurlijk deugd doen zijn:

• “Progressiegericht Coachen is een nuttig en goed onderbouwd handboek”
• “Bij mij krijgt dit handboek een prominente plek in de boekenkast. Dat verdient het.”
• “Wat mij betreft is het echt de moeite waard (en nee, dat zeg ik niet over elk boek!).”

Lees de recensie hier

Via de e-mail kreeg ik een interessante vraag die, kort gezegd, neer kwam op het volgende: “Hoi Coert, weet jij of er wetenschappelijk onderzoek is waaruit blijkt wat de beste manier is van training geven?” Deze vraag vind ik interessant en belangrijk. Tegelijk is hij vrij lastig te beantwoorden omdat hij zo veelomvattend is. Er zijn namelijk zoveel soorten trainingen over zoveel verschillende soorten onderwerpen in zoveel verschillende contexten dat het niet eenvoudig is om kort en duidelijk te benoemen hoe effectief trainen eruit ziet. Maar toch hoop ik een aardig eindje te komen. Dit doe ik aan de hand van het boek Evidence-Based Training Methods, A Guide for Training Professionals (2nd Edition). Lees verder »

Het is terecht om progressiegericht werken als een doelgerichte aanpak te zien. Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel mensen zich afvragen hoe de aanpak zich verhoudt tot de bekende aanpak van SMART doelen (Doran, 1981).

Hier is een korte uitleg over wat de SMART aanpak inhoudt. SMART is een acroniem dat staat voor Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdgebonden. In de loop der tijd zijn er diverse alternatieve woorden gesuggereerd voor de letters SMART en er zijn ook enkele uitbreidingen van het acroniem voorgesteld. Maar laten we ons voor deze discussie beperken tot de originele (voor zover ik weet) en eenvoudigste versie. Het instrument SMART is waarschijnlijk ontstaan als uitvloeisel van de management by objectives (MBO) beweging die ongeveer opkwam in de jaren vijftig en zestig (Drucker, 1954). Deze aanpak benadrukte het belang van een proces van definiëren van doelen binnen organisaties op zo’n manier dat managers en medewerkers overeenstemming bereiken over de doelen en begrijpen wat ze moeten doen in de organisatie. SMART wordt vaak gezien als een handig hulpmiddel om managers en medewerkers te helpen om effectief doelen te stellen.Lees verder »

In progressiegerichte gespreksvoering bejegen je je gesprekspartners uiterst respectvol. Je neemt hen serieus en erkent en onderzoekt hun perspectief. Mensen vragen zich soms af of deze respectvolle en onderzoekende aanpak niet uitsluitend geschikt is voor coöperatieve en goedwillende gesprekspartners. Kun je bij mogelijk minder coöperatieve gesprekspartners wellicht niet beter kiezen voor een meer confronterende aanpak? Kun je bijvoorbeeld in een politieverhoor wel verwachten dat iemand ooit zal bekennen als je hem of haar niet fors onder druk zet? Een nieuw proefschrift van Koen Geijsen (2018; zie foto) biedt duidelijke antwoorden. Lees verder »