Managementpraktijken zijn gebaseerd op fundamentele aannames over wat mensen motiveert. In een recent artikel zetten Marylène Gagné en Rebecca Hewett twee contrasterende visies hierop uiteen: de agency theorie en de zelfdeterminatietheorie. De agency theorie gaat ervan uit dat mensen voornamelijk gemotiveerd worden door externe prikkels en controle, terwijl de zelfdeterminatietheorie stelt dat mensen gedreven worden door de bevrediging van de psychologische basisbehoeften aan autonomie, competentie en verbondenheid. Hoewel de zelfdeterminatietheorie ondersteund wordt door decennia aan onderzoek dat de meerwaarde van autonome motivatie aantoont, is de agency theorie nog altijd de overheersende aanname in managementpraktijken.Lees verder »

Een leidinggevende in onze opleiding vertelde dat hij feedback ging vragen aan medewerkers.

Het ging over het volgende onderwerp. Uit onderzoek van Teresa Amabile en Steven Kramer blijkt dat een positieve innerlijke werkbeleving betekent dat je positief denkt over je werk, je je goed voelt op je werk en goed gemotiveerd bent voor je werk. Dit leidt tot beter functioneren. In een opleiding voor leidinggevenden behandelden wij dit thema. We gaven hen een checklist met voorbeelden van acties die zij konden ondernemen om de positieve innerlijke werkbeleving van hun medewerkers te vergroten. De checklist bevatte ook voorbeelden van acties die de innerlijke werkbeleving van medewerkers ondermijnen en die ze dus beter konden vermijden.Lees verder »

Tijdens een recente training die wij gaven aan leidinggevenden behandelden wij onderzoek van Teresa Amabile naar innerlijke werkbeleving. Een van de implicaties van Amabile’s onderzoek is dat het verstandig is om als leidinggevende te trachten negativiteit in je eigen communicatie te beperken. Toen we dit behandelden, vroeg een deelnemer: “Maar hoe ga je om met iemand anders die heel negatief is?” Deze vraag is begrijpelijk en biedt een waardevolle kans om het onderwerp van negativiteit te reflecteren.Lees verder »

Lees verder »

Hier is een korte anonieme enquête met enkele vragen over voeding en plantaardig eten.

Hieronder kun je drie voorbeeldgesprekjes tussen een leidinggevende (Wim) en een medewerker (Nicolette) lezen. In de eerste twee gesprekjes is de aanpak van de leidinggevende niet effectief. In het eerste gesprekje stelt hij zich alleen zendend op, in het tweede gesprekje is zijn opstelling alleen volgend. In het derde gesprekje voert hij het gesprek op een progressiegerichte manier waarbij hij zowel zijn eigen perspectief als dat van de medewerker ruimte biedt.

Lees verder »

In Harvard Business Review kwam ik een artikel tegen Rachel Schlund, Roseanna Sommers en Vanessa Bohns. In dat artikel schrijven ze dat dat medewerkers vaak druk voelen om “ja” te zeggen tegen verzoeken van leidinggevenden, zelfs als ze eigenlijk liever nee zouden zeggen. Dit kan leiden tot gevoelens van spijt, frustratie en wrok. Ze leggen uit hoe je als leidinggevende effectief een verzoek kunt doen zonder dat er een dergelijke druk ontstaat. Hieronder leg ik uit waar ze voor pleiten.Lees verder »

In een sessie die verzorgde over progressiegericht werken kwam ik afgelopen week Dick Wever tegen. Hij is teamleider in een onderwijsinstelling en hij vertelde dat hij recent sollicitatiegesprekken heeft gevoerd met sollicitanten voor zijn school. Hij was niet helemaal tevreden over de aanpak van de sollicitatiegesprekken zoals die op school werden gevoerd. Daarom had hij een nieuwe, progressiegerichte vraag uitgeprobeerd in de gesprekken: de vraag welke betekenisvolle progressie de sollicitant recent had geboekt. Ik had weinig tijd om door te vragen over zijn ervaringen maar vond het zo interessant dat ik er over door heb zitten denken.Lees verder »

Het begrijpen van de dynamiek tussen opvoedingsstijlen en de psychologische ontwikkeling van kinderen is belangrijk. Een nieuwe studie van Chen et al. (2024) onderzoekt de relatie tussen ouderlijke autonomieondersteuning, psychologische basisbehoeften, en het zelfbeeld van Chinese basisschoolleerlingen. Door middel van een uitgebreide crosssectionele analyse onderzoekt het onderzoek hoe autonomieondersteuning het zelfbeeld van kinderen beïnvloedt. Lees verder »

Progressiegericht sturen is een methode waarbij leidinggevenden duidelijk maken wat er van medewerkers verwacht wordt en waarom. Deze aanpak combineert begrip en geduld met duidelijkheid en vastberadenheid. Medewerkers krijgen de gelegenheid om zelf te bepalen hoe ze aan deze verwachtingen kunnen voldoen. Soms reageren medewerkers direct positief op stuurvragen, maar vaak komen ze met een ‘ja maar’-reactie. Als leidinggevende kun je hierop reageren door aan te sluiten op het perspectief van de ander, door te vragen en begrip te tonen, terwijl je de stuurvraag blijft herhalen en rekening houdt met ingebrachte bezwaren. Afgelopen week gebeurde het twee keer dat een cursist in onze training moeite had om aan te sluiten op het perspectief van de medewerker tijdens een stuurgesprek.Lees verder »

Tijdens een recente training waarin we het onderwerp mindset hadden behandeld, kwam een deelnemer na afloop naar me toe. Hij zei: “Je had het net over ‘leren van fouten’ maar kunnen we wel leren van fouten?”. Hij verwees naar een boek waarin gesteld zou worden dat het moeilijk is om te leren van fouten. Hier kun je meer lezen over dat boek. Toevallig is er net een nieuw artikel verschenen van dezelfde auteur, Ayelet Fishbach, tezamen met Ryan Carlson. In dit artikel verkennen de auteurs de psychologie achter falen en het leren daaruit. Het artikel biedt interessante inzichten voor iedereen die interesse heeft in persoonlijke ontwikkeling, onderwijs, of management. Hieronder ga ik in op de hoofdthema’s van het artikel.Lees verder »

Talkshowpersoonlijkheid Johan Derksen doet weer eens van zich spreken… Kamerlid Habtamu de Hoop steunt het plan om geld uit te trekken om de Friese taal te bevorderen. Johan Derksen zei hierover dat iemand met de huidskleur van Habtamu niet geloofwaardig kan spreken over de Friese cultuur.Lees verder »

Toen ik opgeleid werd als psycholoog, in de jaren ’80, neigde de dominante manier van denken over intelligentie en persoonlijkheid naar wat we nu een statische mindset noemen. In grote lijnen werd ons aangeleerd dat zowel intelligentie als persoonlijkheid vanaf een bepaalde leeftijd (zeg, 18) nauwelijks ontwikkelbaar zijn. Persoonlijkheid werd grofweg gedefinieerd als het geheel van stabiele gedragsneigingen van individuen. Er werd gedacht dat individuele verschillen in persoonlijkheid relatief onveranderlijk waren en ook betekenisvol voor hoe we ons leven zouden moeten inrichten (denk bijvoorbeeld aan loopbaankeuzes). Met het woord ‘stabiel’ werd gedoeld op twee dingen. Ten eerste werd gedacht dat persoonlijkheidskenmerken stabiel over situaties waren. Met andere woorden: dat we ons in verschillende soorten situaties ongeveer op een zelfde manier gedragen vanwege onze persoonlijkheidstrekken. Ten tweede werd gedacht dat persoonlijkheidstrekken stabiel over tijd waren. Hiermee werd bedoeld dat persoonlijkheidskenmerken over de loop van een leven niet veel (kunnen) veranderen.Lees verder »

Hier vind je een overzicht van onderzoeksupdates op deze website van de afgelopen drie maanden.Lees verder »

The circle technique might just be the ultimate progress-focused technique. It encapsulates everything that makes progress-focused work so effective. The approach is simple and goal-oriented, focusing on making achieved progress and further desired progress visible. It’s no surprise, then, that the circle technique has become one of the most beloved techniques among progress-focused professionals. In this booklet, you can read about how to easily use the circle technique in various situations. However, as straightforward as the technique is to understand and use, it doesn’t mean there aren’t deeper thoughts behind the approach. Hence, you can also read about the pieces of theory that underlie the technique. Order here.