Jascha Sohl-Dickstein, Dave Paunesku, Benjamin Haley en Joseph Williams (zie Paunesku, 2013 deze samenvatting) deden een onderzoek in samenwerking met Khan Academy om de effecten van korte aanmoedigingen op leren te onderzoeken. In een experiment met 265.082 studenten die wiskunde leerden op de Khan Academy website werden korte aanmoedigende boodschappen die een groeimindset opwekten toegevoegd boven de wiskunde opgaven. Voorbeelden van zulke aanmoedigingen waren: “Onthou goed, hoe meer oefent, hoe slimmer je wordt!” en “Als je een fout maakt, dan is dat een kans om slimmer te worden!” Het onderzoek had ook drie controle condities. In een controle conditie werden standaard aanmoedigingsboodschappen gepresenteerd zoals “Sommige van deze problemen zijn moeilijk. Doe je best!”. In een andere controle conditie werden wetenschappelijke stellingen gepresenteerd zoals: “Wist je dit? Het brein van een olifant weegt 7/2 keer zo zwaar als een menselijk brein.” Ten slotte was er ook nog een controle conditie waarin er geen boodschap boven de opgaven werd gepresenteerd. Lees verder »
Deliberate practice is een manier van oefenen die heel uitdagend is maar tegelijk heel effectief. Vele onderzoeken hebben laten zien dat het langdurig toepassen van deliberate practice een belangrijke rol speelt in het bereiken van excellentie in allerlei disciplines. Deliberate practice heeft vier basiscomponenten: (1) doelgerichtheid: het individu heeft een duidelijk doel om specifieke onderdelen van zijn functioneren te verbeteren, (2) uitdagendheid: tijdens het oefenen probeert het individu steeds iets uit dat net boven het huidige vaardigheidsniveau ligt, (3) feedback: tijdens het oefenen ontvangt het individu onmiddellijke expert-feedback en (4) herhaling: het individu herhaalt de taak steeds tot de fout in het functioneren gecorrigeerd is.
In opvoeding, opleiding en werk willen we mensen graag in beweging krijgen. Hoe doen we dat? Grofweg zijn er twee motivatiestijlen onderscheiden die beide veel voorkomen: de contolerende motivatiestijl en de autonomie-ondersteunende motivatiestijl. Veel onderzoek uit de zelfdeterminatietheorie heeft laten zien: de autonomie-ondersteunde stijl is veruit superieur (zie bijvoorbeeld hier). Mensen voelen zich er beter bij en ze functioneren er beter bij. Maar de controlerende stijl, hoe ineffectief ook, komt toch nog zeer vaak voor. Hoe komt dat?
Enige tijd geleden werd ik uitgenodigd om het managementteam van een organisatieadviesbureau te begeleiden. Het bureau was enige jaren geleden opgestart door vijf jonge organisatieadviseurs en het had zich inmiddels ontwikkeld tot een goedlopend bureau bestaande uit enkele tientallen medewerkers. Ik werd gebeld door de voorzitter van het management die mij vertelde dat er een conflict in het managementteam was ontstaan. Hij vertelde dat het vertrouwen tussen de individuele managementteamleden weg was en dat zij graag onder mijn begeleiding wilden proberen dit op te lossen. Aanvankelijk was het idee om eerst een hele dag met elkaar om de tafel te gaan en later eventueel meerdere sessies te houden. Op mijn suggestie is deze eerste sessie ingekort tot een dagdeel. Het bleek dat er na deze sessie geen noodzaak meer werd gezien om nog meer sessies te houden omdat men weer goed zelf verder kon als managementteam.
De zoektocht naar productiviteit op het werk leidt vaak tot het idee dat meer werken gelijk staat aan betere resultaten. Dit perspectief, aangevuld met anekdotes over CEO’s die vroeg opstaan en weekenden doorwerken, domineert de populaire literatuur. Maar wat als de sleutel tot zowel welzijn als prestaties in feite ligt in het nemen van pauzes? Deze gedachtegang is onderzocht in een systematische review van meer dan 80 studies over het nemen van pauzes op de werkplek, uitgevoerd door Lyubykh & Gulseren (2023)Lees verder »
Progressiegerichte coachingstrajecten duren vaak niet zo lang. Vaak volstaat een beperkt aantal sessies om cliënten te helpen. Soms is zelfs één sessie voldoende om de cliënt voldoende ideeën voor stapjes vooruit te helpen vinden. Er zijn echter verschillende redenen waarom herhaalde coachingssessies nuttig kunnen zijn.
Als scholier vond ik het schrijven van opstellen een kwelling. Achter mijn bureautje staarde ik naar een leeg vel papier en ik had geen flauw idee wat ik moest opschrijven. Ik herinner me dat ik vol bewondering was voor mensen die creatief en met veel plezier schreven en ik dacht bij mezelf: “Hoe weten andere mensen in hemelsnaam waar ze over moeten schrijven?” Een klasgenoot, Matthijs, schreef bijvoorbeeld zelf gedichten, essays en korte verhalen die hij soms voorlas. Ik stond paf.
Een voortdurende toename van inkomensongelijkheid (zoals die zich al enkele decennia voordoet in de Verenigde Staten) kan het welbevinden van mensen in ontwikkelde economieën ondermijnen (voor meer achtergronden zie 1, 2, 3, 4). Mensen op rechtervleugel in de VS verdedigen politici vergaande inkomensongelijkheid vaak door te stellen dat deze superrijken superrijk moeten kunnen blijven omdat zij de motoren achter banengroei zijn.
Welke gespreksstrategie werkt het beste bij concurrerende waarden? Dingen zijn soms eenvoudig in theorie maar verdraaid moeilijk in de praktijk. Een voorbeeld hiervan is het volgende. Het is vaak gemakkelijk om te zeggen dat we waarden als vriendelijkheid, duidelijkheid, eerlijkheid, welwillendheid en dergelijke hoog in het vaandel hebben. Maar in concrete situaties is het lang niet altijd even gemakkelijk om ons vriendelijk, duidelijk, eerlijk, welwillend, enzovoort, te gedragen. Een belangrijke reden waarom dat zo is, is dat dit soort waarden in de praktijk nogal eens met elkaar lijken te concurreren.
Binnenkort verschijnt er een artikel van mij waarin ik pleit voor interessegericht ontwikkelen. In dat artikel leg ik uit wat ik versta onder interessegericht ontwikkelen en wat de voordelen ervan zijn voor individuen en organisaties. Ik wil hier al ingaan op een onderwerp uit dat artikel, namelijk wat de directe voordelen zijn van interessegericht ontwikkelen. Als we ons verdiepen in iets wat ons interesseert, waar we dus belangstelling voor hebben of een belang aan toekennen, bevinden we ons in een psychologische toestand van aandachtige betrokkenheid en ervaren we positieve emoties. Onder dit soort omstandigheden blijken we helderder te denken, dingen diepgaander te begrijpen en dingen gemakkelijker te kunnen onthouden (Murphy Paul, 2013) waardoor we efficiënter en beter leren.
Hoe mindsetinterventies de geestelijke gezondheid van adolescenten kunnen verbeteren. Een nieuw artikel van David Yeager en Carol Dweck brengt het idee naar voren dat adolescenten verschillende denkbeelden hebben over hun persoonlijke kwaliteiten, en dat het veranderen van deze denkbeelden kan leiden tot een betere omgang met uitdagende situaties en een verbeterde geestelijke gezondheid. Het artikel presenteert zowel theorie als gegevens die dit idee ondersteunen.
Wijsheid is een kenmerk van optimale menselijke ontwikkeling – een zeldzame persoonlijke hulpbron die zowel de samenleving in brede zin als het individu dat er gebruik van maakt, ten goede komt. ~ Nic Weststrate & Judith Glück (2017)
Eén van de aantrekkelijke kanten van een vak als wiskunde is dat het gedecontextualiseerd is. Wiskundevraagstukken hebben antwoorden die altijd hetzelfde zijn, op welk moment of op welke plek je ze ook probeert op te lossen. Net zoals dat het geval is bij een kruiswoordpuzzel kan het heel bevredigend zijn om een wiskundig vraagstuk op te lossen. Wiskunde is wel een uitdagend vak maar hoe je het kunt leren en hoe je het kunt onderwijzen is vrij duidelijk. Maar hoe zit het met wijsheid? Kun je dat ook aanleren? En zo ja, hoe zou onderwijs in wijsheid er dan uit moeten zien? Met andere woorden: hoe leer je kinderen effectief omgaan met complexe problemen waarvan niet duidelijk is wat de beste oplossing is?
In een nieuw artikel schrijven Walton & Yeager (2019) over het belang van psychologische affordanties voor het welslagen van psychologische interventies. Psychologische affordanties zijn kenmerken van een sociale omgeving (bijvoorbeeld een school of een werkomgeving) die het mogelijk maken voor het individu (of toestemming geven aan het individu) om te denken op de manier die de psychologische interventie heeft aangeboden. Hieronder leg ik uit wat Walton & Yeager hiermee bedoelen en waarom aandacht voor psychologische affordanties een belangrijke manier is om de psychologie te kunnen begrijpen, toepassen en ontwikkelen.
Eerst aansluiten, dan doorschakelen is een gesprekstechniek die helpt om gesprekken vloeiender en productiever te maken. Het is een eenvoudige techniek waarbij je duidelijk laat merken dat je goed geluisterd hebt naar de ander en dat je serieus neemt wat de ander heeft gezegd. Hierdoor vergroot je de kans dat de andere persoon ontvankelijker wordt voor wat jij hebt te zeggen of te vragen en dat je de afstand tot de ander verkleint.
Wij gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalbezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Open link ► Dit onderzoek van Aharoni et al. (2024) heeft zich gericht op de vraag of mensen morele evaluaties…