Luisteren naar progressie kan verrassend veel opleveren. Merken dat je betekenisvolle progressie boekt, draagt bij aan een positieve werkbeleving. Als je vooruitkomt in iets wat belangrijk of interessant voor je is, denk je positiever over je werk, voel je je beter en is je motivatie voor je werk beter. Deze positieve werkbeleving draagt bij aan hoe goed je functioneert. Omdat progressie vaak lastig op te merken is, is het verstandig om bewust aandacht te besteden aan het monitoren van progressie. Dit kun je zelf doen door af en toe bewust na te denken over welke progressie je hebt geboekt. Maar je kunt dit ook samen met anderen doen. In dat geval kunnen er nog meer positieve effecten optreden. Je kunt dit doen door de ander te vragen naar de betekenisvolle progressie die hij of zij recent heeft weten te bereiken en te luisteren naar de progressie die die persoon vervolgens beschrijft.

Lees verder »

In een project met een duur van 2 jaar hebben medewerkers van de HR afdeling van Google een onderzoek gedaan naar de vraag: wat maakt een Google team effectief? Zij verrichtten meer dan 200 interviews en analyseerden 250 kenmerken van meer dan 180 teams binnen Google (zie hier). Zij verwachtten dat het antwoord op de vraag zou liggen in de combinaties van individuele kenmerken, zoals persoonlijkheidstrekken en bekwaamheden, van de teamleden. Maar zij vonden een heel ander antwoord op hun vraag.

Lees verder »

Vervulling van de drie psychologische basisbehoeften aan autonomie, competentie en verbondenheid in werk leidt tot uiteenlopende voordelen voor zowel het individu als voor de organisatie. Wanneer mensen ervaren dat hun behoefte aan autonomie, competentie en verbondenheid in hun werk bevredigd wordt dan is het, kort gezegd, zo dat zij zich beter voelen en beter functioneren. 

Lees verder »

In 1994 verscheen het boek The Bell Curve, geschreven door Richard Herrnstein en Charles Murray. Het boek deed enorm veel stof opwaaien. Het boek betoogde op basis van talloze statistieken dat intelligentie (zoals gemeten door IQ tests) een betekenisvol construct is dat de verschillen in cognitieve capaciteiten tussen mensen beschrijft. Verder schreven de auteurs dat 1) verschillen in intelligentie deels erfelijk zijn, 2) dat rassen bestaan en 3) dat mensen van verschillende rassen verschillen in hun gemiddelde IQ scores vanwege genetische verschillen tussen rassen. Ondanks een golf van kritiek op het boek, ook uit wetenschappelijke kring, heeft Murray zijn standpunten niet bijgesteld, zo bleek uit een recent interview met Sam Harris. Eric Turkheimer (foto), Kathryn Paige Harder en Richard Nisbett schreven een kritische reactie op dit interview en de denkbeelden van Murray (zie hier). 

Lees verder »

Een interessante schrijver om te volgen is Rutger Bregman. Eerder noemde ik op deze site al zijn boek De geschiedenis van de vooruitgang waarin hij beschrijft hoe het denken over (de mogelijkheid) van vooruitgang zich door de jaren heen ontwikkeld heeft. In dat boek concludeert hij dat iedere beschaving vooruitgangsgeloof nodig heeft en dat we dit in onze tijd nieuw leven in moeten blazen. Op die gedachte borduurt hij voort in zijn boek Gratis geld voor iedereen dat nu in Engels verschenen is onder de titel Utopia for realists.

Lees verder »

Diverse auteurs hebben er de afgelopen jaren voor gepleit om tijdens je werkdag tijd te blokkeren om ongestoord te kunnen werken. Amabile & Kramer (2011) zeggen op basis van hun onderzoek dat dit een belangrijke voorwaarde is om progressie te bereiken in wat belangrijk voor je is. Newport (2016) stelt dat lang en geconcentreerd werken zonder afleidingen aan cognitief uitdagende taken leidt tot een dramatisch hogere productiviteit en tevredenheid. Onderzoek van Sophie Leroy heeft laten zien dat als je na een onderbreking weer verder gaat met je taak, er sprake te zijn van een zogenaamd aandachtsresidu. Hiermee wordt bedoeld dat je als je weer bent begonnen aan je taak, na een onderbreking, een deel van mentale energie nog besteed wordt aan waar je tijdens je onderbreking mee bezig was. Door de onderbreking is je concentratie na de onderbreking dus minder diep.

Lees verder »

Ik maakte kennis met Sean Carroll, een theoretisch natuurkundige op Caltech, via verschillende interessante YouTube video’s over onderwerpen zoals het niet bestaan van een leven na de dood, theïsme versus naturalisme, de pijl van de tijd en de relatie tussen de natuurwetten en de betekenis van het leven. In een uitwerking van dat laatste thema heeft hij nu een extreem ambitieus nieuw boek geschreven met als titel The Big Picture, On the Origins of Life, Meaning, and The Universe itself waarin hij, zoals de titel al suggereert, een visie presenteert op alles en probeert te komen tot een integratie van wat wetenschappers hebben ontdekt over kosmologie en deeltjesfysica en een visie op betekenis van leven en moraliteit.

Lees verder »

Zelf-uitleg is een leerstrategie waarbij de lerende persoon conclusies trekt over causale of conceptuele relaties binnen de lesstof wat leidt tot beter begrip. Door zelf-uitleg kan de lesstof door door leerders in verband worden gebracht met eerdere kennis die zij al hebben opgedaan en wordt de lesstof betekenisvol voor hen. Verschillende eerdere onderzoeken laten zien dat zelf-uitleg een effectieve leerstrategie is.

Lees verder »

Filosofen hebben zich al eeuwenlang bezig gehouden met de vraag wat een goed leven is. Nauw verwant aan deze vraag is de vraag hoe we onze tijd goed kunnen besteden. Welke tijdsbestedingen beschouwen we tijdens de activiteit of achteraf als goed besteed en welke juist als verloren tijd of erger? Nadenkend over deze vragen kwam ik tot een denkkadertje, een 3×3 model van plezier en nut, dat wellicht behulpzaam kan zijn om hier wat (beginnen van) antwoorden op te formuleren. Lees verder »

Om goed te leren en presteren is het noodzakelijk om je goed te kunnen concentreren. In dit eerdere artikel legde ik al eens uit wat de voordelen zijn van een diepe concentratie en wat de nadelen zijn van onderbroken worden en afgeleid worden tijdens je werk. Focus is dus belangrijk. Ook is het belangrijk om te beseffen dat je je niet de hele dag lang goed kunt concentreren. Opgeteld kun je je, zo suggereert onderzoek, misschien een uur of 4 à 5 echt goed concentreren. Langer concentreren levert niet alleen niets extra’s op, het kan ook schadelijk zijn. Het kan leiden tot mentale uitputting. Lees verder »

De negativiteitsbias (ook wel genoemd het negativiteitseffect) is het verschijnsel dat we negatieve gebeurtenissen en informatie gemakkelijker opmerken dan positieve, dat we er sterker door beïnvloed worden en dat we ze gemakkelijker herinneren. Hoewel niet ieder individu en niet iedere leeftijdsgroep even gevoelig is voor de negativiteitsbias treedt hij wel vaak op. Amabile & Kramer (2011) vonden bijvoorbeeld in hun onderzoek naar werkbeleving dat het effect van negatieve gebeurtenissen twee tot drie keer zo sterk was als het effect van positieve gebeurtenissen.

Lees verder »

Tijdens een informele gelegenheid kwam ik Mats tegen. In ons gesprek vertelde hij me op een gegeven moment dat zijn werk hem erg beviel maar dat de houding van zijn leidinggevende hem frustreerde. Wat hij me vertelde deed me denken aan de invloedrijke inzichten van Douglas McGregor die hij beschreef in zijn boek The Human Side of Enterprise. Lees verder »

Een van de belangrijkste theoretische pijlers onder de progressiegerichte aanpak is de zelfdeterminatietheorie (ZDT). De bevindingen uit zelfdeterminatietheorie zijn praktisch goed bruikbaar in veel contexten zoals in de opvoeding, de schoolcontext, werk en leidinggeven en coachen en counseling. Veel mensen (zeker lezers van deze site) hebben al gehoord over de psychologische basisbehoeften aan autonomie, competentie en verbondenheid, maar de zelfdeterminatietheorie omvat meer interessants. We merken vaak dat onze klanten en cursisten geïnteresseerd zijn om meer te leren over zelfdeterminatietheorie. Daarom geef ik hier wat meer uitleg. Daarbij baseer ik me vooral op het werk van Ed Deci en Richard Ryan en de website www.selfdeterminationtheory.org. Zelfdeterminatietheorie richt zich op 6 hoofdonderwerpen. Deze worden hieronder kort besproken.

Lees verder »

In een dit interview stelt  Teresa Amabile dat binnen veel organisaties creatief werk bemoeilijkt wordt doordat medewerkers onafgebroken bezig moeten blijven om te voldoen aan alle eisen die steeds maar weer op hen af blijven komen. Ze heeft het over emails, onderbrekingen, deadlines en de onophoudelijke druk om productiever en creatiever te zijn. Ze vergelijkt het werken in veel organisaties met het lopen op een loopband en stelt dat in veel organisaties de loopband op een steeds snellere stand is komen te staan.Lees verder »

Toen ik opgeleid werd als psycholoog, in de jaren ’80, neigde de dominante manier van denken over intelligentie en persoonlijkheid naar wat we nu een statische mindset noemen. In grote lijnen werd ons aangeleerd dat zowel intelligentie als persoonlijkheid vanaf een bepaalde leeftijd (zeg, 18) nauwelijks ontwikkelbaar zijn. Persoonlijkheid werd grofweg gedefinieerd als het geheel van stabiele gedragsneigingen van individuen. Er werd gedacht dat individuele verschillen in persoonlijkheid relatief onveranderlijk waren en ook betekenisvol voor hoe we ons leven zouden moeten inrichten (denk bijvoorbeeld aan loopbaankeuzes). Met het woord ‘stabiel’ werd gedoeld op twee dingen. Ten eerste werd gedacht dat persoonlijkheidskenmerken stabiel over situaties waren. Met andere woorden: dat we ons in verschillende soorten situaties ongeveer op een zelfde manier gedragen vanwege onze persoonlijkheidstrekken. Ten tweede werd gedacht dat persoonlijkheidstrekken stabiel over tijd waren. Hiermee werd bedoeld dat persoonlijkheidskenmerken over de loop van een leven niet veel (kunnen) veranderen.Lees verder »