Hoofdstuk 3 uit De Psychologie van Progressie (2017).
Mikken op progressie getuigt van optimisme. Maar hoe optimistisch kunnen we zijn? Hoe goed kunnen we verwachten dat het leven wordt? Hoe we deze vraag beantwoorden heeft veel consequenties voor ons leven.
Teresa Amabile en Steven Kramer hebben in hun grootschalige onderzoek ontdekt dat progressie boeken in betekenisvol werk bijdraagt aan een positievere werkbeleving en aan een beter functioneren. (Meer over dit onderzoek kun je hier lezen). Hier zijn enkele praktische aanbevelingen om deze onderzoeksbevindingen toe te passen:Lees verder »
In 2011 publiceerden Teresa Amabile, een hoogleraar aan Harvard Business School, en Steven Kramer, een ontwikkelingspsycholoog, het boek The Progress Principle: Using Small Wins to Ignite Joy, Engagement, and Creativity at Work. Het boek vormt één van de meest overtuigende bewijsstukken voor het belang van focussen op progressie in werksituaties. In het boek doen zij verslag van een grootschalig onderzoek naar het presteren en de motivatie van medewerkers.
Wij beginnen onze trainingen vrijwel altijd met, wat wij noemen, een erinkomoefeningetje. Dit is een korte oefening, meestal een minuut of 10, die we meestal in duo’s laten doen. Tijdens het erinkomoefeningetje geven we de deelnemers altijd een concrete vraag mee om te bespreken. Een vraag die regelmatig gebruiken is:
Vertel elkaar om beurten over betekenisvolle progressie die je de afgelopen periode hebt geboekt.
Heel vaak blijf ik verrast over hoe goed deze vraag werkt en hoeveel interessants hij oplevert. Lees verder »
De CPW 7-stappen aanpak (Visser, 2013, Schlundt Bodien, 2013) is een progressiegerichte vragenstructuur die veel gebruikt wordt in coachingsgesprekken. De structuur werkt goed om te bedenken wat je wilt bereiken en hoe je stapjes vooruit kunt zetten. Tegelijk is aanpak een prima manier om 3 belangrijke pijlers van progressiegericht werken te ondersteunen. Die 3 pijlers zijn autonomie-ondersteuning, de groeimindset en het progressieprincipe.
Naar aanleiding van mijn artikel Hoe we door prestatieplafonds heen kunnen blijven breken kwamen veel positieve reacties binnen en ook enkele kritisch onderzoekende reacties. De meeste reacties gingen over de stelling dat het verleggen van je grenzen gepaard gaat met ongemak en frustratie. Eén persoon vroeg bijvoorbeeld of bij leren nu echt die frustratie (/dat ongemak) nodig is. Een andere persoon vroeg of deze steeds optredende frustratie niet haaks staat op het progressieprincipe dat zegt dat het ervaren van betekenisvolle progressie sterk motiverend werkt (“frustratie ervaren is toch niet echt motiverend?”). Lees verder »
In 5 Stappen om het progressieprincipe in de praktijk te brengen vertelde ik over de onderzoeksbevinding dat progressie in betekenisvol werk uitermate motiverend is. Met andere woorden: hoe meer je het gevoel hebt dat de manier waarop jij je werk doet, bijdraagt aan dat wat waardevol voor je is, hoe motiverender het voor je is om progressie in dit werk te bereiken. Om te kunnen spreken van betekenisvol werk is het nodig om verder te gaan dan alleen taakgerichtheid of resultaatgerichtheid. Het gaat erom dat je als medewerker het gevoel hebt dat het voltooien van die taak en het bereiken van dat resultaat gekoppeld zijn aan het realiseren van een achterliggend doel dat waardevol voor je is. Hier is een voorbeeld. Lees verder »
Om te profiteren van het progressieprincipe is het nodig dat je ervoor zorgt dat je (vrijwel) iedere dag tijd reserveert om geconcentreerd en ongestoord te werken (minimaal een half uur tot een uur) aan werk dat betekenisvol voor je is. Lees verder »
Visser, C.F. (2017). Leren van progressie. O&O – Ontwikkeling en Opleiding, jaargang 30. nr. 4.
Fouten laten ons zien wat er beter moet worden. Zorgvuldig kijken naar progressie kan ons laten zien hoe dat wat we belangrijk vinden beter moet worden en hoe we dat kunnen bereiken.
Als professionals op het gebied van ‘leren en ontwikkelen’ zijn we gericht op hoe mensen zichzelf kunnen verbeteren in hun werk en hoe leerprocessen hier ondersteunend bij kunnen zijn. Het is daarom belangrijk dat we kennis hebben over hoe mensen bepaalde leerervaringen kunnen opdoen, die teweeg brengen dat ze progressie boeken in dat wat ze doen en waarin ze zich willen verbeteren. Fouten spelen meestal een belangrijke rol bij leren: ze laten ons zien en ervaren wat er beter moet. Maar de rol van fouten is iets beperkter dan we ons vaak realiseren. Om een proces van voortgaande verbetering tot stand te brengen, is het nodig om zorgvuldig te kijken naar de progressie die we boeken en naar hoe die progressie tot stand komt. In dit artikel leg ik uit hoe dat werkt.Lees verder »
Progressiegerichte principes en technieken zijn niet alleen bruikbaar bij individuele gesprekken en begeleiding van teams maar ook bij het begeleiden van organisatieverandering. Hier zijn enkele uitgangspunten die je kunt hanteren bij progressiegerichte organisatieverandering.Lees verder »
Progressiegericht werken is nog niet zo oud. En hoewel steeds meer mensen het kennen en ermee werken, blijft het zinvol om te schrijven over waarover progressiegericht werken gaat. Hieronder kun je lezen waar de term ‘progressiegericht werken’ vandaan komt en waarover progressiegericht werken gaat.
Vanochtend verzorgden wij een workshop rondom het progressieprincipe (lees meer) en autonomieondersteuning (lees meer). Tijdens die sessie was ook iemand aanwezig die wij eerder in diverse trainingen hebben gehad en die al goed op de hoogte is van uiteenlopende progressiegerichte technieken. Tijdens een nabespreking van een oefening die we hadden gedaan noemde hij een instrument dat ik nog niet kende en dat interessant klinkt: IDoneThis. Dit is een website waar je je eenvoudig voor kunt inschrijven en die er voor zorgt dat jij (bijvoorbeeld) dagelijks, aan het eind van de dag, een mailtje krijgt toegestuurd waarin je wordt gevraagd wat je die dag voor elkaar hebt gekregen. Lees verder »
Actief leren is belangrijk. Voor het goed leren begrijpen van nieuwe concepten is een uiterst bewuste en actieve aanpak nodig. Het is niet voldoende om slechts te luisteren naar een uitleg over het concept, of er iets over te lezen. Een veel actievere benadering is nodig om je een concept echt eigen te maken. Hieronder beschrijf ik zo’n aanpak. Deze kun je direct uitproberen om je één of meer progressiegerichte concepten eigen te maken.Lees verder »
Progressiegericht werken – Betekenisvolle vooruitgang
Coert Visser | Paperback, 206 blz. | JustInTime Books | 2e druk, 2016.
Progressiegericht werken: betekenisvolle vooruitgang introduceert de progressiegerichte aanpak. Deze aanpak ligt in het verlengde van de oplossingsgerichte aanpak en maakt gebruik van vele inzichten uit de wetenschappelijke psychologie. Nadat wij de naam progressiegericht werken in 2012 introduceerden, hebben wij er vele enthousiaste reacties op ontvangen. Inmiddels is progressiegericht werken onder coaches, trainers en leidinggevenden een ingeburgerd begrip geworden.Lees verder »
In hun boek The Progress Principle, doen Teresa Amabile en Steven Kramer verslag van hun meerjaren-onderzoek naar de relaties tussen gebeurtenissen op het werk en de werkbeleving en het functioneren van medewerkers. Kort gezegd is de conclusie die zij trekken dat progressie in betekenisvol werk de krachtigste motivator is die mensen in werk mee kunnen maken. Ook laat hun onderzoek zien dat terugslag in betekenisvol werk een sterk motiverend effect heeft – en dat dit effect zelfs nog sterker is dan bij het ervaren van progressie. Een misschien verrassende bevinding was dat zelfs veel kleine, schijnbaar onbelangrijke, gebeurtenissen een sterk motiverend effect op de motivatie van medewerkers hadden (lees ook Amabile & Kramer, 2011). Deze kennis kan eenvoudig worden vertaald in enkele praktische suggesties:Lees verder »
Dutch
Arabic
Chinese (Simplified)
Danish
English
French
German
Hindi
Spanish