Progressiemonitoring kan een krachtige tegenmaatregel tegen de negativiteitsbias zijn. Wij beginnen onze trainingen vrijwel altijd met, wat wij noemen, een erinkomoefeningetje. Dit is een korte oefening, meestal een minuut of 10, die we meestal in duo’s laten doen. Tijdens het erinkomoefeningetje geven we de deelnemers altijd een concrete vraag mee om te bespreken. Een vraag die regelmatig gebruiken is: “Vertel elkaar om beurten eens over betekenisvolle progressie die je de afgelopen periode hebt geboekt.” Vaak blijf ik verrast over hoe goed deze vraag werkt en hoeveel interessants hij oplevert.
De onzichtbaarheid van bereikte progressie
De focus op bereikte progressie gaat niet vanzelf. Sterker nog, veel mensen hebben meestal weinig zicht op de progressie die ze recent geboekt hebben. Betekenisvolle progressie blijf vaak onzichtbaar. Dit heeft onder andere te maken met de negativiteitsbias. Kort gezegd is de betekenis hiervan: het negatieve valt ons eerder op, beïnvloedt ons sterker en blijft langer hangen dan het positieve. We hebben de negativiteitsbias bijna allemaal in zekere mate, hoewel er wel individuele verschillen zijn. Het is niet een typisch Nederlands verschijnsel. De negativiteitsbias is over de hele wereld vastgesteld.
Het progressieprincipe
Het is nuttig en fijn om wel zicht te krijgen op de betekenisvolle progressie die je hebt bereikt vanwege het progressieprincipe. Dit is het verschijnsel dat de beleving van betekenisvolle progressie, al is het maar geringe progressie, leidt tot positieve percepties, emoties en motivatie en daarmee ook tot beter functioneren.
Progressiemonitoring: tegenmaatregel tegen de negativiteitsbias
Progressiemonitoring, het bewust bijhouden en bespreken van betekenisvolle progressie, is een manier om bereikte progressie zichtbaar te maken en te profiteren van het progressieprincipe. Progressiemonitoring is daarmee een tegenmaatregel tegen de negativiteitsbias. Hier zijn enkele van belangrijkste dingen die het oplevert:
- Energie: dit komt doordat je de positieve emotie die je had toen je de progressie boekte opnieuw beleeft. Door deze energieboost kun je er weer gemakkelijker tegenaan.
- Een gevoel van competentie: dat er dingen goed gaan ondersteunt je gevoel van competentie. De vervulling van de basisbehoefte aan competentie draagt eraan bij dat je je beter gaan voelen en beter gaat functioneren.
- Positieve emoties: je voelt je beter en dit maakt je creatiever (lees meer)
Meerwaarde van het samen bespreken van progressie
Progressiemonitoring is al nuttig als je het zelfstandig doet. Maar door het samen met anderen te doen (zoals in ons erinkomoefeningetje) zijn er nog meer voordelen:
- Meer inzicht: Door het moeten uitleggen krijg je bewuster zicht op wat jij deed dat werkte
- Besmettelijkheid van positieve emoties: je steekt elkaar aan
- Gevoel van verbondenheid: herkenning, elkaar beter leren kennen, nuttige informatie-uitwisseling
Benutten van het progressieprincipe
Je kunt het progressieprincipe op allerlei manieren benutten. Hier zijn enkele suggesties:
- Voor jezelf: via een progressiedagboek of via apps, zoals Idonethis
- Met collega’s/vakgenoten: via een Progressielunch of via Progressiegerichte intervisie
- In teams: via erinkomoefeningetjes tijdens vergaderingen, via Progressiepresentaties of via De cirkeltechniek
Vaker doen
Vrijwel steevast als we deelnemers aan onze trainingen uitnodigen om met elkaar te bespreken welke betekenisvolle progressie ze hebben bereikt vinden ze het fijn en nuttig. Vaak horen we opmerkingen als: “Hier komen we vaak niet aan toe tijdens het werk maar we zouden het veel vaker moeten doen!”
Ja, daar kan ik me wel in vinden.
https://progressiegerichtwerken.com/zelf-monitoring-van-progressie/
Onderzoek van Conroy et al (2023) toont aan dat zelf-monitoring van progressie leidt tot meer fysieke activiteit dan gedragsfeedback. De proefpersonen droegen drie maanden lang een fitnesshorloge en kregen bij de start van elke nieuwe maand een nieuw doel. Hun progressie werd gemonitord via prompts op het horloge. Zelf-monitoring leidde tot een toename van ongeveer 13% in het aantal stappen per dag. Het aantal prompts had een sterke invloed op de fysieke activiteit: de eerste drie zelf-monitoring-prompts leidden tot een toename van fysieke activiteit, maar vanaf drie prompts op een dag nam de fysieke activiteit juist af. Zelf-monitoring kan dus effectief zijn om meer fysiek actief te worden.
Open link
► Drie studies (Chang et al., 2017) hebben onderzocht hoe mensen hun progressie op persoonlijke doelen beoordelen. Ze keken naar hoe mensen hun progressie vergelijken met het verleden en/of met een gewenste doeltoestand. Ook onderzochten ze factoren die invloed kunnen hebben op het monitoren van de progressie, zoals het streven naar een positieve uitkomst of het vermijden van een negatieve uitkomst. In Studie 1 werden semi-gestructureerde interviews gehouden met 40 deelnemers om te kijken hoe zij hun progressie monitoren en of dit verband houdt met zelfeffectiviteit, focus op preventie en kwantificeerbare doelprogressie. Studies 2 en 3 werden online uitgevoerd en onderzochten of de manier waarop deelnemers hun progressie monitoren verschilde afhankelijk van het domein van het doel.
De resultaten suggereren dat deelnemers minder geneigd waren om hun progressie te monitoren bij doelen die gericht waren op het vermijden van negatieve uitkomsten. Ook bleek dat progressie op financiële, werk- of studiedoelen minder vaak in relatie tot het verleden werd gemonitord dan progressie op andere doelen, zoals fysieke ontwikkeling en gezondheid. Deelnemers vonden het makkelijker om hun progressie te monitoren bij doelen waarvan ze dachten dat ze ze konden behalen, maar moeilijker bij doelen die verband hielden met werk of studie. Tot slot bleek dat deelnemers die hun doel in meetbare termen dachten, hun progressie vaker monitorden en dit gemakkelijker vonden.
Deze studies helpen om het karakter van progressiemonitoring en de factoren die dit belangrijke zelfreguleringsproces beïnvloeden, te beschrijven.
Open link
► Dit onderzoek (Reynolds et al., 2018) probeerde te bepalen wanneer mensen besluiten actie te ondernemen tegen problematisch gezondheidsgedrag. De studie gebruikte een tweedelig design. Eerst werd een cross-sectioneel ontwerp (N = 744) toegepast om te meten hoe gevoelens omtrent vooruitgang gerelateerd waren aan intenties om actie te ondernemen. Vervolgens werd in een experiment (N = 409) de impact van het manipuleren van deze gevoelens op intenties en gedrag onderzocht. De resultaten suggereren dat je goed voelen over je progressie sterker geassocieerd was met intenties om gezond gedrag te verbeteren dan je slecht voelen. Deze bevindingen kunnen implicaties hebben voor interventies die gericht zijn op het bevorderen van veranderingen in gezondheidsgedrag en het begrijpen van zelfregulatie.