Ik ga goed letten op plusjes vangen, zei een deelnemer aan onze training progressiegericht leidinggeven. Ik oefende met een groepje hoe je op een progressiegerichte manier kunt begeleiden bij een conflict toen hij de term ‘plusjes vangen’ gebruikte.

Lees verder »

Filosofen hebben zich al eeuwenlang bezig gehouden met de vraag wat een goed leven is. Nauw verwant aan deze vraag is de vraag hoe we onze tijd goed kunnen besteden. Welke tijdsbestedingen beschouwen we tijdens de activiteit of achteraf als goed besteed en welke juist als verloren tijd of erger? Nadenkend over deze vragen kwam ik tot een denkkadertje, een 3×3 model van plezier en nut, dat wellicht behulpzaam kan zijn om hier wat (beginnen van) antwoorden op te formuleren. Lees verder »

Op 17 juni 2020 overleed onverwacht de psycholoog Anders Ericsson op 72 jarige leeftijd in Florida waar hij woonde en werkte. Hij wordt door velen gezien als de invloedrijkste onderzoeker ter wereld op het gebied van expertise-ontwikkeling. Zijn collega Neil Charness schreef: “Yes, he was and is a superstar. He shone so brightly, illuminating our field, blazing new paths, lighting the way for so many students and colleagues. He will be sorely missed, but his work will endure.” Wie was deze invloedrijke psycholoog?

Lees verder »

Sinds een jaar of 10 is deliberate practice vrij bekend geworden (hoewel velen meer bekend zijn met de onjuiste verbastering door Malcolm Gladwell ervan als de 10.000-uren-regel).  Zoals te lezen valt in populaire publicaties (zoals het boek Peak) is deliberate practice een vorm van oefenen die een belangrijke rol speelt in het opbouwen van topbekwaamheid. Maar de laatste jaren zijn er enkele publicaties verschenen (zoals Macnamara, 2014) die suggereren dat deliberate practice een minder grote rol speelt dan uit eerder onderzoek bleek. Pionier in het onderzoek naar deliberate practice, Anders Ericsson, gaat samen met Kyle Harwell in een nieuw artikel gedetailleerd in op de recente kritieken.

Lees verder »

Wanneer je cruciale gesprekken moet voeren, doe je er verstandig aan om die goed voor te bereiden. Het voorbereiden van het gesprek kan eraan bijdragen dat je met meer zelfvertrouwen het gesprek in gaat. Ook is de kans groot dat je tijdens het gesprek beter weet hoe je rustig kunt reageren op uitdagende uitingen van je gesprekspartner. Hieronder kun je drie tips lezen over het voorbereiden van cruciale gesprekken.

Lees verder »

Op onze sites over progressiegericht werken staan inmiddels honderden artikelen (hier en hier). Wil je als trouwe (of nieuwe) lezer van onze sites je eigen kennis eens toetsen? Dan kan dat! Hieronder vindt je een quizje met 13 vragen over progressiegerichte principes en technieken. De vragen lopen enigszins op in moeilijkheidsgraad. Mocht je naar aanleiding van één of meer vragen in de quiz nieuwsgierig worden en zou je graag iets meer willen lezen? Dan kun je op onze sites (deze en deze) het betreffende onderwerp opzoeken en meer te weten komen. Maar probeer eerst de quiz maar eens uit. Lees verder »

Als we anderen ergens in zien excelleren, zijn we misschien geneigd om te denken dat ze beschikken over een superieur talent. Hoe zouden ze anders zo ontzettend goed kunnen zijn in wat ze doen? Die vraag is beantwoord door Anders Ericsson en zijn collega’s (Ericsson & Pool, 2016). Zij kwamen erachter dat een belangrijke sleutel, zo niet de belangrijkste, tot het opbouwen van excellentie, een bepaalde manier van oefenen is die deliberate practice heet.

Lees verder »

Lees ook: Aannames in progressiegericht werken

De progressiegerichte aanpak is gestoeld op een aantal aannames over mensen, over betekenisvolle progressie, over duurzame inspanning en over effectieve gespreksvoering. Belangrijke aannames over duurzame inspanning zijn:

1. We zijn zuinig op onze tijd en energie.
2. Duurzame inspanning is nodig voor betekenisvolle progressie.
3. We kunnen leren om duurzame inspanning als positief te gaan zien.
4. Het leveren van duurzame inspanning heeft meer voordelen.

Lees verder »

Veel coaches kennen de paradox: cliënten komen in coaching maar stellen zich vervolgens passief op en negeren je adviezen. Ook ik heb dit vaak zien gebeuren. Aan het begin van mijn loopbaan heb ik vele jaren als coach gewerkt op een wat je zou kunnen noemen traditionele manier. Deze manier van werken komt neer op 1) het analyseren van het probleem van de coachee, 2) het komen tot een diagnose, 3) het geven van adviezen en 4) het bespreken van de voortgang in het proces. Jarenlang heb ik vastgehouden aan deze manier van werken hoewel ik vaak ontevreden was over de effectiviteit van mijn coaching. Ik was vaak hard aan het werk in gesprek en cliënten leken nogal eens ongemotiveerd en passief. Eén van de meest onbegrijpelijke dingen vond ik dat cliënten adviezen vaak niet opvolgden.

Lees verder »

De afgelopen tijd heb ik regelmatig opmerkingen gehoord in de trant van: “Ik heb heel erg veel geleerd van jullie boeken en blogs maar het voegt toch ontzettend veel toe om ook training bij jullie te volgen.” Als ik doorvraag over wat het dan is dat die trainingen vooral toevoegen, hoor ik steevast als meest genoemde antwoord: oefenen volgens de deliberate practice aanpak (Ericsson, 1993). Tijdens deliberate practice oefenen we wat de cursisten nog niet zo goed afgaat, wat ze dus lastig vinden. Dit brengt altijd wel een zeker ongemak met zich mee omdat je als cursist tijdens het oefenen merkt dat nog niet alles goed lukt en je ook feedback krijgt over hoe je het anders zou kunnen doen. Soms is het oefenen op de deliberate-practice-manier op een eerste dag van een training wel wat wennen maar op latere trainingsdagen worden cursisten er vaak steeds enthousiaster over omdat ze merken hoeveel ze ervan leren.

Lees verder »

Welke rol speelt ervaring in onze professionele ontwikkeling? Vaak gaan we er vanuit dat hoe lang mensen iets al doen, bepaalt hoe goed ze er in zijn. Die gedachte is niet helemaal onzinnig natuurlijk. Het is namelijk niet zo dat er helemaal geen relatie is tussen hoe lang je iets al doet en hoe goed je er in bent. Iemand die nog maar een paar weken piano speelt, kan er bijvoorbeeld nog niet heel goed in zijn. Het onder de knie krijgen van bepaalde basisvaardigheden vergt altijd een zekere tijd. Maar de relatie tussen hoe lang je iets doet en hoe goed je er in bent, is anders dan we vaak veronderstellen.

Lees verder »

Naar aanleiding van mijn artikel Hoe we door prestatieplafonds heen kunnen blijven breken kwamen veel positieve reacties binnen en ook enkele kritisch onderzoekende reacties. De meeste reacties gingen over de stelling dat het verleggen van je grenzen gepaard gaat met ongemak en frustratie. Eén persoon vroeg bijvoorbeeld of bij leren nu echt die frustratie (/dat ongemak) nodig is. Een andere persoon vroeg of deze steeds optredende frustratie niet haaks staat op het progressieprincipe dat zegt dat het ervaren van betekenisvolle progressie sterk motiverend werkt (“frustratie ervaren is toch niet echt motiverend?”). 

Lees verder »

Toppers in allerlei disciplines kennen de kracht van deliberate practice. Zij oefenen doelgericht met uitdagende taken, krijgen feedback en blijven herhalen tot fouten uit hun presteren verdwijnen. Door dit jarenlang te blijven doen blijven zij progressie boeken en door prestatieplafonds heen breken. Maar deliberate practice werkt niet alleen als je de top in een discipline wilt bereiken. De aanpak werkt op welk niveau je nu ook staat. Maar veel mensen benutten de kracht van deliberate practice nauwelijks of niet. In een nieuw onderzoek van Eskreis-Winkler et al. (2016) is gekeken hoe leerlingen ertoe gebracht konden worden om deliberate practice toe te passen en wat het effect hiervan op hun presteren was.Lees verder »

Deliberate practice is een manier van oefenen die heel uitdagend is maar tegelijk heel effectief. Vele onderzoeken hebben laten zien dat het langdurig toepassen van deliberate practice een belangrijke rol speelt in het bereiken van excellentie in allerlei disciplines. Deliberate practice heeft vier basiscomponenten: (1) doelgerichtheid: het individu heeft een duidelijk doel om specifieke onderdelen van zijn functioneren te verbeteren, (2) uitdagendheid: tijdens het oefenen probeert het individu steeds iets uit dat net boven het huidige vaardigheidsniveau ligt, (3) feedback: tijdens het oefenen ontvangt het individu onmiddellijke expert-feedback en (4) herhaling: het individu herhaalt de taak steeds tot de fout in het functioneren gecorrigeerd is.

Lees verder »