Veel coaches en trainers hebben van tijd tot tijd te maken met cliënten of cursisten die tegen hun zin in mee moeten doen aan het gesprek of de training met jou. Wanneer je met zulke cliënten te maken hebt, heeft het geen zin om over hun bezwaren heen te stappen en gewoon aan de gang te gaan. Een techniek die je goed kunt gebruiken om constructief met hen in gesprek te komen is de kantelinterventie. Hieronder staat een voorbeeld van een begin van een coachingsgesprek waarin deze techniek gebruikt wordt.Lees verder »

Progressie bereiken in iets wat belangrijk voor je is, is één van de meest motiverende dingen voor mensen. Om dit motiverende effect te kunnen beleven, moet ten minste aan twee voorwaarden zijn voldaan. De eerste is dat je je je progressie monitort. Omdat mensen normaal gesproken behept zijn met de negativiteitsbias komt het vaak voor dat ze de progressie die ze wel degelijk boeken niet goed waarnemen. Om gemotiveerd te raken door je bereikte progressie moet je haar wel kunnen zien en dus monitoren en in beeld brengen. De tweede voorwaarde is dat je een helder idee hebt over welke belangrijke progressie je eigenlijk wilt bereiken. We kunnen dit je progressiebehoefte noemen.

Lees verder »

Het 4PR model schetst 4 progressiegerichte rollen die afhankelijk van de situatie waarin je je bevindt kunnen worden ingezet: helpen, sturen, trainen (/adviseren) en instrueren. Wat de meest passende rol is in de situatie waarin je je bevindt, kun je bepalen door te kijken naar de twee assen waarop het model is gebaseerd. De horizontale as beschrijft om wat voor doelen het gaat in het gesprek. Links staan doelen die van binnenuit komen; de eigen doelen van het individu of het team; rechts staan doelen die van buitenaf komen en waaraan het individu moet voldoen. De verticale as beschrijft waar ideeën voor oplossingen vandaan komen. Onderaan staan oplossingen die van binnenuit komen (vanuit het individu of het team). Bovenaan staan oplossingen die van buitenaf komen zoals van een adviseur of uit een artikel.Lees verder »

In een recente trainingsgroep had ik deelnemers verschillende progressiegerichte technieken geleerd zoals de CPW-7-stappen aanpak, de progressiegerichte cirkeltechniek, de techniek van positief nee zeggen en progressiegericht sturen. Op de tweede dag van de training maakte één van de deelnemers een opmerking die ongeveer als volgt luidde: “Eerst wil ik even zeggen dat ik dit allemaal heel interessant en nuttig vind maar ik vraag me wel iets af. Als zowel wij als medewerkers als het management progressiegerichte vaardigheden leren, zijn beide partijen dan niet gewoon beter aan het worden in het toepassen van gespreksfoefjes? Eerst probeert mijn manager een slimme formulering te maken om mij zover te krijgen dat ik iets ga doen en dan zet ik daar tegenover een slimme formulering van de positieve nee techniek. Het lijkt alsof we alleen maar trucjes aan het toepassen zijn. Ik denk dat we zo niet meer eerlijk en spontaan kunnen zijn!”

Vandaag is het Handboek Progressiegericht Leidinggeven verschenen. We vierden de verschijning ervan met leidinggevenden die de progressiegerichte aanpak benutten in hun werk en die we daarover interviewden.

Sinds progressiegericht werken in 2012 door Coert Visser en Gwenda Schlundt Bodien werd geïntroduceerd is de aanpak steeds bekender en populairder geworden. De kracht van de progressiegericht werken is dat het tegelijkertijd heel praktisch is en gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. De aanpak wordt enthousiast toegepast in allerlei organisaties zoals scholen, universiteiten, ziekenhuizen, zorginstellingen, energiebedrijven, gemeentes, de Nederlandse Spoorwegen, en andere. Ook onder leidinggevenden is aanpak steeds bekender en populairder geworden. Een belangrijke reden is dat progressiegerichte principes en technieken hen helpen om sneller en prettiger resultaten te bereiken met hun team. Lees verder »

Progressiegericht werken is nog niet zo oud. En hoewel steeds meer mensen het kennen en ermee werken, blijft het zinvol om te schrijven over waarover progressiegericht werken gaat. Hieronder kun je lezen waar de term ‘progressiegericht werken’ vandaan komt en waarover progressiegericht werken gaat.

Lees verder »

Een paar dagen geleden sprak ik een leidinggevende die vertelde dat zij een gesprek met een medewerker had gehad waarin zij deze medewerker had aangestuurd. Ze vertelde me dat ze het voorbereiden van het gesprek nogal moeilijk had gevonden. Ze maakte gebruik van de techniek van progressiegericht sturen. Bij deze aanpak formuleer je heel duidelijk wat je wilt dat de medewerker gaat doen (dit heet je verwachting) en geef je ook duidelijk aan wat de reden is dat je dit van hem of haar vraagt (dit heet je motivering). Deze leidinggevende vertelde me dat ze het moeilijk had gevonden om de reden goed onder woorden te brengen. Ze zei dat ze er van alles bij sleepte en het heel ingewikkeld maakte. Pas aan het eind van haar voorbereiding lukte het haar om haar reden kort en eenvoudig onder woorden te brengen. Toen ze me dit verteld had vroeg ik haar of het gesprek het gewenste resultaat had opgeleverd. Dat bevestigde ze. Ze voegde er aan toe: “Maar ik vraag me af waarom ik het mezelf zo moeilijk maak tijdens de voorbereiding”.

Lees verder »

Door G.L. Schlundt Bodien

Onmisbaar handboek

Deze zomer is er een prachtig handboek gepubliceerd door Coert Visser: Handboek Progressiegericht Coachen. Het handboek telt maar liefst 460 pagina’s en zit dan ook boordevol praktische technieken, die stuk voor stuk sterk worden onderbouwd met beschrijvingen van de aannames die eraan ten grondslag liggen.

Lees verder »

Ons handelen is altijd gebaseerd op bepaalde aannames, veronderstellingen over de werkelijkheid, met andere woorden: over wat waar is. Aannames kunnen expliciet zijn maar ook impliciet. Impliciete aannames zijn veronderstellingen over de werkelijkheid waar we ons maar gedeeltelijk bewust zijn of helemaal niet maar die wel richting geven aan ons handelen. Het proberen om je aannames expliciet te maken is waardevol omdat je ze zo kunt onderzoeken en mogelijk aanpassen. Hieronder doe ik een poging om de aannames waar progressiegericht werken op gebaseerd is te omschrijven. Deze zijn niet alleen geïnspireerd op onze eigen intuïties, ervaringen en logica maar in de meeste gevallen ook, hoewel in wisselende mate, op wetenschappelijke bevindingen. De lijst is een voorlopige lijst. Met de ontwikkeling van onze kennis is het onvermijdelijk en goed dat deze lijst in de toekomst zal worden aangescherpt. 

Lees verder »

Welke gespreksstrategie werkt het beste bij concurrerende waarden? Dingen zijn soms eenvoudig in theorie maar verdraaid moeilijk in de praktijk. Een voorbeeld hiervan is het volgende. Het is vaak gemakkelijk om te zeggen dat we waarden als vriendelijkheid, duidelijkheid, eerlijkheid, welwillendheid en dergelijke hoog in het vaandel hebben. Maar in concrete situaties is het lang niet altijd even gemakkelijk om ons vriendelijk, duidelijk, eerlijk, welwillend, enzovoort, te gedragen. Een belangrijke reden waarom dat zo is, is dat dit soort waarden in de praktijk nogal eens met elkaar lijken te concurreren.

Lees verder »

Wat zijn enkele activerende gesprekstechnieken die coaches kunnen inzetten? In progressiegerichte coachingsgesprekken zijn cliënten normaal gesproken meer aan het woord dan coaches. Ze krijgen ruim baan om hun gedachten uit te spreken en hardop na te denken. Coaches sluiten aan op wat cliënten zeggen en stellen vragen waarna cliënten weer door kunnen praten. Stap voor stap krijgen cliënten zo de gelegenheid om te formuleren welke progressie ze willen bereiken en hoe ze dat voor elkaar kunnen krijgen. Soms komen cliënten echter niet zo gemakkelijk op gang in een gesprek. Coaches vragen zich regelmatig af hoe ze dergelijke, niet zo spraakzame, cliënten kunnen activeren. Hieronder beschrijf ik enkele van die activerende gesprekstechnieken voor coaches.

Lees verder »

Tijdens trainingen met leidinggevenden merk ik regelmatig dat leidinggevenden soms met een lichte angst kijken naar lastige gesprekken die ze moeten voeren met bepaalde medewerkers. In hun eigen organisatie voelt het voor hen als te onveilig om dit te laten merken maar bij ons in de training lukt dit wel. Eigenlijk is dit normaal. Het is normaal dat cursisten zich tijdens onze training veilig genoeg voelen om te durven zeggen dat ze een gesprek lastig vinden en een zekere angst hebben om het gesprek te gaan voeren. Onze training vormt namelijk een veilige leerzone waarin het toegestaan en ook normaal is om te werken aan dingen die je lastig en (een beetje) eng vindt. Het is zelfs precies de bedoeling om dit te doen. Je krijgt de gelegenheid om dingen uit te proberen en feedback en hulp te ontvangen. Het resultaat is dat je je iets (of veel!) competenter gaat voelen en dat je angst afneemt. 

Lees verder »

Tijdens een recente training voor medewerkers van een centrale ondersteunende afdeling in een landelijk werkende organisatie vroeg ik deelnemers wat zij hadden gedaan dat had gewerkt. Eén van de deelnemers vertelde hoe zij gesproken had met een van haar cliënten in een regionale vestiging. Het gesprek had goed gewerkt en verschillende progressiegerichte technieken waren nuttig geweest. Toen voegde zij toe: “En wat ook goed werkte, het is misschien niet erg progressiegericht, is dat ik ook advies heb gegeven.”

Tijdens de Training progressiegericht werken met groepen vroegen wij cursisten gisteren een oefening te doen die we “Wat heb je geleerd?” noemen. Tijdens deze oefening vragen we hen in duo’s met elkaar te praten over iets waarvan ze vroeger betwijfelden of ze er ooit beter in zouden kunnen worden maar waar ze toch beter in zijn geworden. Via enkele hulpvragen bespreken ze dan met elkaar waarin ze tegen hun eigen verwachting beter zijn geworden en hoe hen dat gelukt is. Deze oefening is een voorbeeld van een zelfovertuigingstechniek.

Lees verder »

© 2003*, Coert Visser

De feedbackladder, beschreven door David Perkins en Amy Sullivan, is een behulpzame stapsgewijze feedbackaanpak.

Als manager hebt u net een vergadering voorgezeten. John bracht een voorstel naar voren om een Customer Relationship Management (CRM) systeem in te voeren. Hij deed dit overtuigend en gedreven maar hij gaf zijn twee collega’s Cees en Henk hij erg weinig ruimte om te reageren. U wilt hier graag op terugkomen bij John. Maar hoe?