Sollicitatiegesprekken zijn belangrijke momenten in het wervingsproces. Ze dienen niet alleen voor werkgevers om kandidaten te beoordelen, maar ook voor sollicitanten om inzicht te krijgen in hun potentiële nieuwe werkomgeving. Goede voorbereiding en inzicht in de doelen en structuur van een gesprek kunnen de kans op een succesvolle uitkomst aanzienlijk verhogen.Lees verder »
Wij pleiten vaak voor het gebruik van een tentatieve toon en een tentatief taalgebruik. Vandaag ontving ik een e-mail waarin een cursist schreef hoe hij in zijn trainingen en coachingsgesprekken na onze training meer gebruik maakt van een tentatieve houding en hoe beter dit werkt dan de meer stellige aanpak die hij voorheen gebruikte. In dit artikel leg ik uit wat een tentatieve toon en een tentatief taalgebruik betekenen. Ook leg ik uit wanneer je ze kunt toepassen, waarom ze meestal goed werken en, ten slotte, waarom ze erg goed lijken te passen bij wijs handelen.
De oudejaarsconference werd verzorgd door Micha Wertheim. Geheel zoals we van hem mochten verwachten, was het complex, verwarrend en verrassend. Aan het eind zong hij het lied “Je weet wat je kwijtraakt, maar niet wat je vindt”. Dit lied resoneert met de tijd waarin we leven, een periode van toenemende verandering en onzekerheid.Lees verder »
Er zijn aanvullende aanwijzingen dat de behoefte aan nieuwheid een basisbehoefte is. In 2016 stelden González-Cutre et al. de behoefte aan nieuwheid (novelty) voor als een nieuwe universele psychologische basisbehoefte (in aanvulling op de bekende drie basisbehoeften zoals de zelfdeterminatietheorie die kent). Deze auteurs stelden namelijk via factoranalyse vast dat de behoefte aan nieuwheid weliswaar gerelateerd was aan de bekende drie basisbehoeften maar ook onderscheiden van deze drie was. Bovendien stelden zij vast dat de behoefte aan nieuwheid geassocieerd is met levenstevredenheid en met intrinsieke motivatie. Diverse andere onderzoeken, zoals Birdsell (2018) en González-Cutre & Sicilia (2019) wezen ook in de richting van behoefte aan nieuwheid als basisbehoefte. In dit recente artikel vat ik nieuw onderzoek samen van (Bagheri & Milyavskaya, 2019) die nieuw bewijs aanleveren voor de status van behoefte aan nieuwheid als basisbehoefte.Lees verder »
Wat is relatie tussen intellectuele bescheidenheid en het aanleren van nieuwe kennis en vaardigheden? Onderzoek van Porter, et al. (2020) geeft hier inzicht in. Lees verder »
Enige tijd geleden werd ik uitgenodigd om het managementteam van een organisatieadviesbureau te begeleiden. Het bureau was enige jaren geleden opgestart door vijf jonge organisatieadviseurs en het had zich inmiddels ontwikkeld tot een goedlopend bureau bestaande uit enkele tientallen medewerkers. Ik werd gebeld door de voorzitter van het management die mij vertelde dat er een conflict in het managementteam was ontstaan. Hij vertelde dat het vertrouwen tussen de individuele managementteamleden weg was en dat zij graag onder mijn begeleiding wilden proberen dit op te lossen. Aanvankelijk was het idee om eerst een hele dag met elkaar om de tafel te gaan en later eventueel meerdere sessies te houden. Op mijn suggestie is deze eerste sessie ingekort tot een dagdeel. Het bleek dat er na deze sessie geen noodzaak meer werd gezien om nog meer sessies te houden omdat men weer goed zelf verder kon als managementteam.
Soms kan het kijken naar progressie ons afleiden van ons doel. In Positieve effecten van een focus op progressie stelde ik dat zelf-evaluatie van progressie een sleutel tot motivatie is en dat de perceptie van progressie in het algemeen het gevoel verhoogt dat je tegen een taak opgewassen bent en de motivatie om verder te gaan (Schunk & Usher, 2012). Maar je richten op progressie versterkt motivatie niet altijd. Soms leidt het kijken naar progressie die je geboekt hebt tot het verlagen van je focus op het doel dat je wilt bereiken. Om het uit te leggen moet ik eerst iets uitleggen over zelfregulatie en doelafscherming.
Je hebt er vast over gehoord: Vanaf 2024 zijn mobiele telefoons, tablets en smartwatches in Nederlandse klassen verboden wegens afleiding en negatieve impact op leerprestaties; scholen ontwikkelen eigen beleid met uitzonderingen (lees meer). Natuurlijk moeten zowel leerlingen als docenten wat wennen aan deze nieuwe situatie. Ik hoorde over een gesprekje tussen twee docenten op een middelbare school, Bianca en Patricia.
In 2020 belandde de Amerikaanse politicus Chris Christie na een ontmoeting met Donald Trump en vijf anderen, ernstig ziek door COVID-19 op de intensivecareafdeling van het ziekenhuis. Hij overleefde het ternauwernood. Tijdens zijn verblijf ontving hij een telefoontje van Trump, ook geïnfecteerd, die vroeg of Christie niet tegen de pers zou zeggen dat hij de ziekte van hem had gekregen. Christie stemde in, onwetend over wie wie had besmet. Later hoorde Christie vertrouwelijk van twee verslaggevers dat Trump tegen hen had gezegd dat Christie hem COVID had gegeven. Later bleek dat Trump al voor de meeting met Christie positief getest was op COVID (bron).
Een intrigerende paradox van onze tijd is het fenomeen waarbij leiders die publiekelijk ontmaskerd zijn als kettingleugenaars, toch een aanzienlijke aanhang behouden. Sprekende voorbeelden zijn Donald Trump en Boris Johnson. Het is alsof hun oneerlijkheid een soort aantrekkingskracht uitoefent, zelfs nadat hun leugens aan het licht zijn gekomen. Deze paradox roept een prangende vraag op: waarom blijven mensen oneerlijke leiders steunen, ondanks de negatieve gevolgen op lange termijn? Psychologen Elizabeth Huppert en Emma Levine bieden in een binnenkort te verschijnen artikel een antwoord.
Heb je wel eens gehoord van de term helikopterouders? Kort gezegd wordt er meestal een vorm van overbeschermend ouderschap mee bedoeld die meestal goed bedoeld is maar averechts werkt. Ouders zouden zich steeds meer verregaand bemoeien met hun kinderen, zelfs nadat die het ouderlijk huis al verlaten hebben.
Met de moderne opvatting dat autoritair ouderschap niet meer van deze tijd is, zouden ouders nu doorschieten in het andere uiterste, namelijk een vorm van doorgeschoten zorg en betrokkenheid. In dit korte artikel ga ik in op vragen als: Wat is helikopterouderschap? Bestaat het echt en is het een veelvoorkomend probleem? En duidt het bestaan van helikopterouderschap erop dat zorg en betrokkenheid ook negatief kunnen zijn? En als helikopterouderschap bestaat, wat zijn de mogelijk negatieve effecten ervan en waar worden die door in de hand gewerkt?
In 1998, schreef econoom Robert Frank: “Onze overtuigingen over de menselijke natuur helpen om de menselijke natuur zelf te vormen.” Dit is waar. Een belangrijk onderwerp in de sociale psychologie is het onderwerp van zelftheorieën. Carol Dweck, pionier in deze richting van onderzoek, legt uit dat zelftheorieën de overtuigingen zijn die mensen hebben over de vastliggendheid of de veranderbaarheid van hun persoonlijke eigenschappen (zoals hun intelligentie) (Dweck & Molden, 2005).
Een nieuw artikel van Leary et al. (2017) onderzoekt het psychologische construct van intellectuele bescheidenheid (Intellectual Humility; IH), de mate waarin mensen onderkennen dat hun denkbeelden en overtuigingen verkeerd zouden kunnen zijn. Voor dit doel maakten zij in vier studies gebruik van een nieuwe Intellectual Humility (IH) schaal.
Studie 1 bevestigde de construct validiteit van de IH schaal en liet de relaties tussen intellectuele bescheidenheid en verschillende andere psychologische constructen zien. Positieve correlaties werden gevonden met openheid, epistemische nieuwsgierigheid, intolerantie voor ambiguïteit en eigengereidheid. IH was niet gecorreleerd met narcisme en sociale eigenrichting.
Een van de ideeën die Alfie Kohn aanvalt in zijn boek The Myth of the spoiled child is het idee dat het vandaag de dag een groot probleem is dat kinderen geen zelfdiscipline, wilskracht, doorzettingsvermogen en vermogen om hun behoeftes uit te stellen meer hebben. Verschillende auteurs, zoals Martin Seligman, Roy Baumeister, Paul Tough en Angela Duckworth (die het woord ‘grit’ vooral gebruikt wat zo iets als lange termijn doorzettingsvermogen betekent) hebben betoogd dat ouders en leraren kinderen deze vaardigheden moeten aanleren, misschien meer dan wat dan ook.
Wij gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalbezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Open link ► Dit onderzoek van Aharoni et al. (2024) heeft zich gericht op de vraag of mensen morele evaluaties…