Sinds een jaar of acht is er een discussie ontstaan over de betrouwbaarheid van bevindingen van psychologisch wetenschappelijk onderzoek. Een groot project liet zien dat van 100 in onderzoek gevonden effecten slechts ongeveer een derde werd gerepliceerd (Open Science Collaboration, 2015). Binnen de psychologie wordt hard gewerkt om onderzoeksmethoden te verbeteren en te komen tot meer betrouwbare bevindingen (zie hier en hier). Een nieuw artikel van Yeager et al. (2019) beschrijft replicatieonderzoek naar 7 veel onderzochte en invloedrijke psychologische verschijnselen. Hieronder kun een beknopte samenvatting lezen van dat onderzoek.

Lees verder »

Een nieuw artikel van Bryan, Yeager & O’Brien (2019) werpt een heel nieuw licht op de replicatiecrisis in de psychologie. Een beeld dat hier en daar is opgerezen van originele auteurs als prutsende sjoemelaars en van repliceerders als heilige verdedigers van de wetenschappelijke moraal moet worden herzien. Repliceerders permitteren zich vaak te veel vrijheden, zowel in de opzet van hun onderzoeken als in de manier waarop ze data analyseren.

Lees verder »

Een nieuw artikel van Milyavskaya, et al. (2018) gaat in op de vraag waarom we soms inspannende taken doen zonder dat we hiervoor een beloning ontvangen. Het artikel beschrijft onderzoek dat in gaat op de vraag in hoeverre interesse en self-efficacy (het vertrouwen in de eigen bekwaamheid de taak succesvol te kunnen vervullen) kunnen verklaren dat we onbeloonde inspanningen leveren. Ook gaat het onderzoek in op de vraag in hoeverre interesse en self-efficacy kunnen verklaren dat we niet altijd even moe zijn na inspannend werk. 

Lees verder »

De wetenschap psychologie bevindt zich in een turbulente fase, vele spreken zelfs van een crisis. De vraag die centraal staat is hoe robuust bevindingen in onderzoek door psychologen zijn en hoezeer ze vertrouwd kunnen worden. De laatste jaren is er veel geschreven over verschillende aspecten aan dit probleem en ik heb er zelf meerdere keren naar verwezen op deze site. Hier zijn enkele van mijn eerdere artikelen: (1) Welke effecten uit primingonderzoek zijn echt en welke niet?, (2) Wetenschap verbeteren, (3) Het oplossen van het replicatieprobleem in de sociale wetenschap, (4) Robert Biswas Dieners kritische reflectie op de positieve psychologie, (5) Onderzoeksbevindingen omtrent ‘Powerposes’ van Amy Cuddy twijfelachtig, en (6) Het doek valt voor ego-depletie.

Een team van onderzoekers heeft vandaag een goede bijdrage geleverd aan het oplossen van het replicatieprobleem in de sociale wetenschap.

Eerder schreef ik al eens over wat wetenschap is en waarom het belangrijk is (zie Wetenschap verbeteren). In dat stuk gebruikte ik het onderstaande plaatje om een aantal essentiële schakels in de het wetenschappelijke proces te beschrijven. Elk van deze schakels vervult een essentiële rol in het goed laten functioneren van het wetenschappelijke proces. Bij meerdere van deze schakels is sprake van bedreigingen die de kwaliteit van de wetenschap kunnen ondermijnen.

Lees verder »

Vorig jaar schreef ik al dat het bestaan van het ego-depletie twijfelachtig is (hier) en dat concept gebaseerd is op een simplistische manier van denken over psychologie (hier). Nu lijkt het doek voor het concept ego-depletie definitief te vallen. Daniel Enger beschrijft in een artikel in Slate hoe het concept stap voor stap van zijn voetstuk is gevallen.

Lees verder »

In een nieuw artikel schrijven Walton & Yeager (2019) over het belang van psychologische affordanties voor het welslagen van psychologische interventies. Psychologische affordanties zijn kenmerken van een sociale omgeving (bijvoorbeeld een school of een werkomgeving) die het mogelijk maken voor het individu (of toestemming geven aan het  individu) om te denken op de manier die de psychologische interventie heeft aangeboden. Hieronder leg ik uit wat Walton & Yeager hiermee bedoelen en waarom aandacht voor psychologische affordanties een belangrijke manier is om de psychologie te kunnen begrijpen, toepassen en ontwikkelen.

Lees verder »

De groeimindset is de overtuiging dat persoonlijke kenmerken zoals intellectuele capaciteiten kunnen worden ontwikkeld. David Yeager en Carol Dweck hebben een artikel geschreven waarin ze ingaan op vier kritische vragen over de groeimindset:

1. Voorspelt een groeimindset de resultaten van studenten?
2. Werken groeimindset-interventies en werken ze betrouwbaar?
3. Zijn de effectgroottes betekenisvol genoeg om aandacht te verdienen?
4. Kunnen leraren met succes een groeimindset aangeleerd krijgen en bijbrengen aan hun leerlingen?

Hieronder vat ik het artikel samen waarbij ik niet in op alle finesses en argumenten in het originele artikel inga. Zie mijn samenvatting als een inleiding op het artikel en lees vooral het artikel zelf om de details achter de argumenten en conclusies van de auteurs te ontdekken.

Lees verder »

Zoals je waarschijnlijk al hebt gelezen, is er binnen de psychologie veel ophef over de geldigheid van eerder gevonden uitkomsten van onderzoek. Hoewel sommige wetenschappers wat defensief reageerden op deze ophef, zijn anderen serieus bezig met het verbeteren van de kwaliteit van de psychologische wetenschap. Ik noem hieronder drie voorbeelden van hoe ze daarmee bezig zijn.

Lees verder »

Over de positieve psychologie heb ik me al enkele malen kritisch uitgelaten (zie onder andere hier en hier). Kort samengevat was en is mijn indruk:

1. dat de positieve psychologie teveel nadruk legt op individuele factoren die gedrag bepalen en te weinig op situationele factoren;
2. dat de positieve psychologie teveel belang toekent aan geluk als criterium;
3. dat de positieve psychologie in het bijzonder teveel nadruk legt op sterktes en deugden als oorzaken van goed functioneren;
4. dat commercie en wetenschap soms te sterk met elkaar verweven lijken te zijn.

   Trainingen Progressiegericht Werken

   Lees verder »

© 2011, Coert Visser

Wetenschap kan worden gedefinieerd als de systematische onderneming van het bouwen en organiseren van kennis in de vorm van toetsbare verklaringen en voorspelling over de wereld. Wetenschap is een van de grootste uitvindingen van de mensheid die het vermogen heeft om ons leven en onze samenleving te verbeteren.

De kern van het wetenschappelijke proces bestaat uit het doen van observaties, het lezen van wetenschappelijke literatuur, het formuleren van vragen, het toetsen van ideeën via systematisch onderzoek en het delen van bevindingen. Het systeem van wetenschap bevat principes en regels die helpen om wetenschap zelfcorrigerend en cumulatief te maken. Wetenschappers dienen niet alleen hun bevindingen via publicaties met elkaar te delen maar ook beschrijvingen van hun methodes zodat replicatie van hun onderzoek door andere wetenschappers mogelijk wordt. Een proces van collegiale toetsing, peer review genaamd, functioneert als een filter om ervoor te zorgen dat alleen onderzoek dat voldoet aan wetenschappelijke eisen in wetenschappelijke tijdschriften verschijnt. Replicatiestudies maken het mogelijk om bevindingen te toetsen via dezelfde methodes maar met andere proefpersonen en onderzoekers.

Lees verder »

Wanneer profiteren leerlingen wel van een groeimindset en wanneer niet? Wanneer werken groeimindsetinterventies goed en wanneer minder goed? Een nieuw onderzoek van Cameron Hecht en collega’s maakt gebruik van enkele geavanceerde inzichten en technieken en komt met relevante antwoorden.

Lees verder »

Eén van de bekendste onderzoeken in relatie tot mindsets is het onderzoek van Mueller & Dweck (1998). Hier bespreek ik dat artikel uitgebreid. Recent deden Li & Bates (2019) een replicatieonderzoek van Mueller & Dweck en zeiden de oorspronkelijk gevonden effecten niet te hebben gevonden. Maar in een reactie op dit artikel laten Dweck & Yeager (2019) zien dat het replicatieonderzoek van Li & Bates niet voldoet aan de eisen die tegenwoordig gesteld worden aan replicatieonderzoeken. Bovendien laten ze zien dat door te corrigeren voor enkele van eenvoudigste afwijkingen van die eisen, de data van Li & Bates de conclusies van Mueller & Dweck niet ontkrachten maar juist bevestigen.

Lees verder »

Dit fragment is overgenomen uit het boek De Ontwikkeling van Wijsheid.

Gedurende het overgrote deel van de menselijke geschiedenis was progressie over generaties heen niet of nauwelijks aanwezig. Vele duizenden generaties lang was het niet zo dat opeenvolgende generaties steeds iets gezonder en welvarender werden. In sommige periodes ging het wat beter, in andere periodes wat slechter, vaak veel slechter. Een eerste grote doorbraak vond zo’n 12.000 jaar geleden plaats: de landbouwrevolutie. Deze vormde de basis voor de eerste menselijke nederzettingen en staten. Pas veel later, vanaf halverwege de 16e eeuw, vond in Europa een volgende doorbraak plaats: de wetenschappelijke revolutie. In deze periode vond een enorme verschuiving plaats in het denken over onszelf, de wereld en onze plek daarin en over wat we weten over hoe we dingen te weten kunnen komen.

Lees verder »

In een nieuw onderzoek onderzoeken Crystal Hoyt, Jeni Burnette, Emma Nash en Whitney Becker van de University of Richmond de maatschappelijke implicaties van groeimindsets met betrekking tot angst (Hoyt et al., 2023). Ze buigen zich over de vraag of de persoonlijke voordelen die zo’n mindset biedt, onbedoeld nadelige maatschappelijke effecten kunnen hebben.

Lees verder »