Replicatiecrisis:
Het woord ‘replicatiecrisis’ verwijst naar het verschijnsel dat vele effecten die aanvankelijk in onderzoeken werden gevonden later niet of in geringere mate opnieuw werden gevonden in replicatieonderzoeken waarbij gebruik gemaakt werd van vaak veel grotere steekproeven. Deze schijnbare slechte repliceerbaarheid van effecten werd binnen de sociale wetenschap over het algemeen gezien als een groot probleem omdat van veel effecten die eerder waren gerapporteerd nu werd betwijfeld of ze wel echt bestonden en of ze dus wel relevant waren. De gebrekkige repliceerbaarheid werd zowel geweten aan gebrekkige onderzoekspraktijken en als aan bewuste manipulatie door onderzoekers en instituten.
Tipton et al. (2020) stellen dat deze focus op de vraag of de effecten wel echt zijn, een veel te beperkte is en afleidt van veel belangrijkere vragen. Ze pleiten voor een paradigmaverandering in sociaal wetenschappelijk onderzoek en stellen dat deze al begonnen is. Deze verandering draait om het belang van heterogeniteit van behandelingseffecten. Ze leggen uit dat interventies zelden voor iedereen en in alle omstandigheden werken. Het is dus in het algemeen weinig zinvol om een interventie bij een willekeurige groep af te nemen en kijken of hij werkt. Ook is weinig zinvol om een interventie bij een gigantische steekproef af te nemen en te kijken naar het gemiddelde effect van de interventie.Klik hier of hier om meer te lezen over Replicatiecrisis► Verwante begrippen: Heterogeniteitsrevolutie, Psychologische affordanties,
Open link ► De Amerikaanse filosoof Daniel Dennett is onlangs op 82-jarige leeftijd overleden. Dennett stond bekend om zijn unieke…