Een tijd geleden hoorde ik over een situatie waarin een leerling zich storend gedroeg in de klas. Ik zal hier, uit mijn hoofd, herhalen wat er gebeurde. De docent vroeg de leerling of die even rustig mee wilde doen met de les. De leerling reageerde hier niet direct op en ging door met zijn storende gedrag. Vervolgens maakten enkele andere leerlingen opmerkingen in de trant van: “Stuur hem er maar gewoon uit, mevrouw!”. De docent antwoordde: “Nee, ik stuur hem er niet uit”, waarop de vraag kwam: “Waarom niet? Hij doet hartstikke vervelend.” Daarop antwoordde de docent: “Als ik leerlingen eruit stuur, leren ze niet hoe je je in de klas gedragen moet. Daarom doe ik dat niet.” Vervolgens vroeg ze opnieuw aan de leerling om even rustig mee te doen en dat deed hij toen zonder morren. Deze aanpak lijkt misschien tegen-intuïtief. Moet je tegen lastige leerlingen niet gewoon hard optreden? Misschien niet. Een nieuw onderzoek geeft inzicht in wat er werkte in deze situatie.

Veel leidinggevenden snappen dat vriendelijkheid vaak beter werkt dan onvriendelijkheid in het werken met medewerkers. Daarom doen ze hun best om zich, als het even kan, vriendelijk op te stellen in de omgang met hen. In sommige situaties vinden ze het echter vaak lastig om die vriendelijkheid vast te houden. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer medewerkers bij herhaling storend of schadelijk gedrag vertonen, zelfs na erop aangesproken te zijn. Of wanneer ze bij herhaling bepaalde dingen nalaten die bij hun functie horen. Leidinggevenden kunnen in zulke situaties wat geïrriteerd raken en ongeduldig worden en de behoefte krijgen om eens een hartig woordje met de betreffende medewerker te gaan spreken en misschien zelfs eens wat dreigende taal te uiten of met de vuist op tafel te slaan.

Lees verder »

Twee belangrijke onderwerpen binnen progressiegericht werken zijn autonome motivatie en de groeimindset. Over beide onderwerpen heb ik al veel geschreven en vaste lezers van deze site zullen al een goed beeld hebben van waar ze over gaan. Autonome motivatie komt er kort gezegd op neer dat je volledig achter wat je doet staat doordat je dingen doet die je interessant en/of belangrijk vindt. Als je autonoom gemotiveerd bent voel je je beter functioneer je ook beter. De groeimindset houdt in dat je gelooft dat je door je effectief in te spannen beter kunt worden in de dingen waar je beter in zou willen worden.

Lees verder »

De vraag “Wanneer ben je ooit tegen de verwachting beter geworden in iets?” kan goed helpen om een groeimindset op te wekken. Iemand vroeg of deze vraag misschien niet averechts zou kunnen werken als degene aan wie je hem stelt er geen antwoord op kan vinden. Hieronder leg ik uit dat volgens mij iedereen er een goed antwoord op kan vinden mits aan drie voorwaarden is voldaan.

Lees verder »

Een jaar of 8 geleden voerden we een grote evaluatie van onze trainingen uit om een scherper zicht te krijgen wat nu het beste werkte in onze trainingen. We stuurde een e-mail naar alle deelnemers die de jaren daarvoor hadden deelgenomen aan onze trainingen met daarin een korte enquête. In die enquête legden we hen onze belangrijkste trainingsonderdelen voor en vroegen hen welke zij als het meest nuttig hadden ervaren. Op die lijst stonden onderdelen als: theoretische (powerpoint-)presentaties, groepsdiscussies, kijken naar voorbeeldgesprekken op video, oefenen met andere cursisten, oefenen met de trainers, oefenen met een live-cliënt, schrijf-opdrachten, intervisie-sessies, schriftelijke analyse-oefeningen, uitleg krijgen over technieken en uitleg krijgen over theorie.

Het maken van fouten is normaal gesproken niet plezierig. Maar het krampachtig proberen te vermijden van fouten kan gevaarlijk zijn en het verbieden van fouten heeft ook al geen zin. Dergelijke pogingen zullen er waarschijnlijk toe leiden dat je alleen nog maar op safe zult proberen te spelen en het aangaan van nieuwe uitdagingen zult gaan vermijden. Veel mensen realiseren zich dat het maken van fouten onvermijdelijk is. In hun goede bedoelingen om mensen juist aan te moedigen om vooral te blijven leren en proberen zeggen ze soms dingen als: “fouten maken moet!”, “het is juist goed om fouten te maken!” want: “van je fouten kun je leren!” Toch denk ik dat deze manier van denken de plank net misslaat.

Lees verder »

Teresa Amabile pleitte er op grond van haar onderzoek voor om (vrijwel) iedere dag tijd minstens een half uur te reserveren om geconcentreerd en ongestoord te werken aan werk dat betekenisvol voor je is (lees meer). Cal Newport, hoogleraar computer science en auteur van het boek Deep work gaat nog een stap verder. Hij stelt dat in vrijwel ieder beroep een veel betere productiviteit en tevredenheid kan worden bereikt als zoveel mogelijk gewerkt wordt op de manier van ‘diep werk’.

Lees verder »

Jamie Hale, een cognitief wetenschapper uit Kentucky, heeft op mijn Engelstalige site een stuk geschreven over hoe je effectief kunt studeren. In het artikel zelf kun je uitleg en verwijzingen naar relevante onderzoeken lezen. Hier is alvast een samenvatting van de hoofdpunten van zijn artikel:

Lees verder »

Dat bepaalde van onze capaciteiten, als we ouder worden, afnemen, staat vast. Maar geldt dit voor al onze capaciteiten in dezelfde mate? Nee.

Een groeimindset klinkt misschien aantrekkelijk. Maar misschien klinkt een groeimindset ook wel als te mooi om waar te zijn. Laten we daarom eens kijken naar wat een groeimindset nu wel is en wat het niet is. Kort gezegd betekent een groeimindset het geloof dat je je capaciteiten kunnen verbeteren en je eigenschappen kunt veranderen door je effectief in te spannen. Het is niet zo dat mensen simpelweg of een groeimindset of een statische mindset hebben. Mindset is niet als een schakelaar met slechts twee standen: statisch of groei. In plaats daarvan zijn er allerlei gradaties. Je kunt dus beter denken aan een continuüm dan aan een schakelaar.

Door ons te realiseren dat het leren door kan gaan na het presteren, kunnen we sneller en beter vooruitkomen als professionals. 

Lees verder »

Om te kunnen leren en goede resultaten te bereiken is het nodig dat je je best doet. Veel onderzoek suggereert dat een fixed mindset hier niet bevorderlijk voor is. Mensen met een fixed mindset gaan uitdagingen meer uit de weg dan mensen met een groeimindset. Ook nemen ze minder risico’s. Ze zien het maken van fouten eerder als een vorm van falen en zijn er minder op gericht om te leren van fouten. Ook hebben ze meer moeite met het accepteren van feedback. Ze besteden minder tijd aan oefenen en beschikken ook over minder effectieve manieren en strategieën om te oefenen. Bij tegenslag geven ze eerder op. Ze stellen minder vragen en vragen minder snel om hulp. Door kinderen een groeimindset aan te leren, leer je ze dat het leveren van inspanning nuttig en nodig is. Ze leren dat het maken van fouten een normaal onderdeel van leren is en zeker geen vorm van falen. En ze gaan gemakkelijker uitdagingen aan en vragen eerder om hulp wanneer ze vastlopen. Bij tegenslag houden ze beter vol.

Lees verder »

Je verdiepen in de neurowetenschap kan interessant en nuttig zijn maar ook verwarrend. Hier zijn enkele gedachten over hoe je je een weg kunt banen in het oerwoud van de neurowetenschap. 

Naar aanleiding van mijn artikel Is neurowetenschap relevant voor coaches? kreeg ik vrij veel instemmende reacties. In het artikel bespreek ik in hoeverre neurowetenschap relevant is voor coaches en in hoeverre je van coaches kunt verwachten dat ze zich in de neurowetenschap verdiepen. Ik kwam tot de conclusie dat het voor coaches wellicht niet noodzakelijk is om zich te verdiepen in de neurowetenschap maar dat dit wel nuttig en interessant kan zijn. Het kan ervoor zorgen dat je beter kunt onderbouwen hoe je te werkt gaat en dat je scherper zicht kunnen op welke interventies in welke situaties kunnen werken. Eén van de mensen die per email reageerden op mijn artikel was het eens met mijn conclusies maar wees me erop dat het wel belangrijk is om de ontwikkelingen in de neurowetenschap met een gezonde dosis scepsis te volgen aangezien er, volgens hem, veel charlatans rondlopen en dat er veel onzin wordt geschreven over neurowetenschap.

Lees verder »

Regelmatige lezers van deze site kennen het Dunning-Kruger effect (Kruger & Dunning, 1999). Kort samengevat komt dat effect neer op het volgende: incompetente mensen weten niet hoe incompetent ze zijn. De reden hiervoor is dat om te kunnen beoordelen hoe goed je ergens bent je kennis nodig hebt over het betreffende kennis- of competentiegebied. Mensen die heel weinig weten over een bepaald gebied realiseren zich niet wat er allemaal te weten en kunnen valt en dus missen zij het inzicht in wat zij allemaal niet weten en kunnen. Het Dunning-Kruger effect (lees er meer over in dit artikel) brengt met zich mee dat mensen die niet zo competent zijn hun eigen competentie geneigd zijn te overschatten. Dit verschijnsel wordt wel eens aangeduid met de term confident ignorance, ofwel zelfverzekerde onwetendheid. Je zult begrijpen dat het Dunning-Kruger effect een rem op zowel leren als samenwerken kan opleveren. Er is nu een ander effect ontdekt dat een beetje doet denken aan het Dunning-Kruger effect en dat eveneens een rem op leren en samenwerken kan opleveren.

Lees verder »