Werk kan soms belastend zijn in de zin dat het veel zelfbeheersing en wilskracht vraagt. Het is niet verbazend dat dit werk heel vermoeiend kan zijn en dat je op een gegeven moment het gevoel kan krijgen dat het je niet meer goed lukt om beheerst en wilskrachtig te zijn. Roy Baumeister en zijn collega’s (1998) verklaarden dit aan de hand van het concept ego-uitputting (ego-depletion). Ze gingen er vanuit dat zelfbeheersing en wilskracht een beroep doet op een beperkte voorraad mentale energie. Als die energie uitgeput raakt dan wordt het vermogen om jezelf te beheersen volgens deze onderzoekers minder sterk. Volgens de onderzoekers leidt dit er toe dat je in die omstandigheden niet alleen minder in staat bent om zelfbeheersing voor de betreffende taak op te brengen maar ook voor andere dingen (zoals weerstand bieden aan een ongezonde snack). Verschillende onderzoekers hebben manieren beschreven die het effect van ego-uitputting verminderen of tegengaan. Voorbeelden hiervan zijn: het opwekken van een positieve stemming, goed rusten en slapen, oefenen van zelfregulatie, het gebruiken van de techniek van implementatie-intenties en het visualiseren van een energie-opwekkende significante andere persoon. Ook is gesuggereerd (hoewel hier tegenstrijdige onderzoeksbevindingen over lijken te zijn) dat het eten van wat suiker het effect van ego-uitputting tijdelijk kan teniet doen.
Er blijkt echter nogal wat af te dingen op het ego-uitputtingmodel.
In Going from Good to Great with Complex Tasks legt Ozgun Atasoy uit dat de overtuiging dat bewust nadenken over wat we doen, terwijl we een complexe taak uitvoeren, per definitie ons functioneren belemmert niet helemaal waar is. Het is wel waar dat een bepaald soort bewust denken ons functioneren kan schaden. Wanneer we bijvoorbeeld aan het typen zijn dan werken we grotendeels op de automatische piloot. Als we zouden proberen om bewust na te denken over elke aparte letter die we aan het typen zijn dan zou dit ons enorm vertragen en vermoedelijk zouden we ook veel fouten maken.
Laatst sprak ik met een 50-plusser over allerlei dingen die zij nog geleerd had, aan het leren was en verder wilde gaan leren. Ze zei dat ze het gevoel had dat het leven haar eigenlijk nu meer mogelijkheden bood dan toen ze jong was. Ze concludeerde: Ouderdom komt niet alleen met gebreken. Die zin bleef in mijn hoofd hangen. Lees hieronder waarom ik denk dat die zin veel waarheid bevat.
Werk neemt een centrale plaats in ons leven in, niet alleen omdat het voorziet in ons levensonderhoud, maar ook omdat het een bron van persoonlijke voldoening en sociale erkenning kan zijn. Betekenisvol werk draagt bij aan ons algemeen welzijn en kan een aanzienlijke invloed hebben op onze mentale gezondheid. In dit artikel bespreek ik een nieuw artikel van de Finse psycholoog en filosoof Frank Martela over wat nu de kern van betekenis in werk is.
Waar haal jij je energie vandaan? Ben jij als dat Duracell konijntje of is er een andere verklaring waarom je je energiek voelt, zelfs als je hard aan het werk bent?
Op deze website tref je regelmatig beknopte beschrijvingen aan van recent onderzoek (zie ONDERZOEKSUPDATES & COMMENTS aan de rechterzijde van het scherm). Hieronder vind je een geordend overzicht van updates van de afgelopen 3 maanden.
Psycholoog Richard Nisbett heeft een nieuw boek geschreven getiteld Mindware: tools for smart thinking. Ik vind het een must-read voor studenten psychologie. Hier is mijn bespreking van het boek.
Gisteravond besteedde het TV-programma EenVandaag aandacht aan reablement, een werkwijze die kan helpen de ouderenzorg te verbeteren. De ouderenzorg in Nederland staat onder druk. Het aantal ouderen dat acute zorg nodig heeft, neemt snel toe. Het kabinetsbeleid is momenteel dat er geen bedden bijkomen in verpleeghuizen voor ouderen en dat ouderen zo lang mogelijk zelfstandig dienen te blijven en zoveel mogelijk thuis worden verpleegd. Er zijn wachtlijsten in verpleeghuizen, en veel medewerkers in de zorg zijn zwaar belast. Veel mantelzorgers hebben de handen vol aan het begeleiden van en zorgen voor ouderen.
Intuïtief gaan we er vaak vanuit dat we eerst iets moeten begrijpen voordat we competent gedrag kunnen vertonen. Als we mensen dingen willen aanleren, willen we hen daarom vaak eerst begrip bijbrengen, in de hoop dat ze dan op basis van dit begrip competent gedrag aanleren. We leren hen bijvoorbeeld eerst abstracte begrippen aan voordat we hen leren hoe ze praktische problemen kunnen oplossen. Maar, zoals filosoof Daniel Dennett uitlegt in zijn boek Van Bacterie naar Bach en terug, moeten we andersom leren denken. Vaak is er eerst competentie en pas daarna begrip.
“Ik ben gewoon dom. Gewoon een loser”, zei een 19 jarige jongen nadat hij gezakt was voor zijn eindexamen. Een heftige reactie. Waar heeft zo’n reactie mee te maken? Nieuw onderzoek werpt daar licht op.
Ik kwam een interessant artikel tegen op Fast Company. Het artikel legt de zogeheten SSG-methode voor effectieve communicatie uit, ontwikkeld door David Rock, medeoprichter van het NeuroLeadership Institute. Rock richt zich op het toepassen van neurowetenschappelijke inzichten op leiderschap en organisatieontwikkeling. Hij heeft diverse boeken geschreven, waaronder “Your Brain at Work” en “Quiet Leadership”, en is een pionier in het veld van neurowetenschap en leiderschap.
Het menselijk gedrag is een puzzel die wetenschappers proberen te begrijpen. Een groep onderzoekers, geleid door Kaitlyn M. Werner van de Universiteit van Toronto, heeft recentelijk gekeken naar een bijzonder stuk van deze puzzel: perfectionisme. Ze vroegen zich af of frustratie van onze psychologische basisbehoeften – autonomie, competentie en verbondenheid – invloed heeft op de mate van perfectionisme die we laten zien.
Wat is de intelligente houding? Psychologen houden zich al meer dan 100 jaar bezig met het meten van intelligentie. Intelligentiemetingen worden al jaren op grote schaal gebruikt voor toelating tot opleidingen en selectiebeslissingen. In een nieuw artikel pleit Robert Sternberg (2022) voor een bredere kijk op intelligentie. Ik bespreek enkele hoofdpunten uit het interessante artikel.
Ben je, als je last hebt gehad van serieuze mentale problemen, daardoor getekend voor het leven? Is het ‘eens verslaafd, altijd verslaafd’? Is iemand met depressie wellicht geboren voor het ongeluk? Dit soort sombere stellingen kun je regelmatig tegenkomen.
Maar een groep onderzoekers komt de laatste jaren met papers die wijzen op een blinde vlek. Een flink deel van de mensen met ernstige psychische klachten herstelt volledig. Maar deze groep is tot nu toe vrijwel onzichtbaar gebleven.
Wij gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalbezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Wat dit verschil verklaart weet ik niet. Je kunt de paper vinden door op de link bovenaan te klikken ("Open…