Het gevoel dat je progressie boekt in iets wat belangrijk voor je is heel motiverend. Maar soms boek je progressie zonder het zelf te merken en loop je dus het motiverende effect onnodig mis. In dit artikel legde ik al eens uit wat enkele redenen zijn waarom geboekte progressie soms moeilijk waarneembaar kan zijn. Lees hieronder meer over de onzichtbaarheid van progressie. 

Lees verder »

In 2012 bedachten Gwenda Schlundt Bodien en ik de aanpak van progressiegericht werken. Progressiegericht werken is een verzameling van principes en technieken geworteld in de wetenschappelijke psychologie. Deze zijn ontworpen om zowel reeds bereikte progressie als verder gewenste progressie zichtbaar te maken. Ze bieden inspiratie voor toekomstige vooruitgang.

Lees verder »

Graag wil ik twee begrippen introduceren: niveaudenken en progressiedenken. Hieronder leg ik uit wat ik bedoel met die twee termen en pleit ik voor het leggen van minder nadruk op niveaudenken en meer nadruk op progressiedenken.

Lees verder »

In 2003 schreef Gregg Easterbrook een boek met als titel The Progress Paradox. How Life Gets Better While People Feel Worse. Daarin betoogde hij dat, terwijl bijna alle aspecten van het Westerse leven beter waren geworden, de meeste mensen zich slechter voelden. Ik ben het ermee eens dat over het geheel genomen het leven beter is geworden op de meeste plekken in de wereld (voorbeeld). Ik denk dat de progressieparadox niet zozeer betekent dat mensen minder gelukkig zijn geworden (ik ben er niet helemaal zeker van maar ik denk dat ook het geluk van de meeste mensen is toegenomen). Maar ik denk dat de progressieparadox is dat mensen progressie die heeft plaatsgevonden vaak niet waarnemen.

Lees verder »

Lees ook: Aannames in progressiegericht werken

Naast progressiegerichte aannames over mensen, over inspanning en over effectieve gesprekken, bevat de progressiegerichte aanpak ook een viertal aannames over betekenisvolle progressie. Deze kunnen als volgt worden beschreven:

1. We houden altijd behoefte aan betekenisvolle progressie.
2. Betekenisvolle progressie motiveert.
3. Progressiemonitoring is nodig voor het opmerken van betekenisvolle progressie.
4. We kunnen altijd blijven voortbouwen op eerdere betekenisvolle progressie.

Lees verder »

In vervolg op de post De progressieparadox zijn hier enkele aanvullende gedachten over waarom het kan gebeuren dat we iets niet als progressie zien terwijl er objectieve aanwijzingen zijn dat er wel degelijk sprake is van progressie. Ik kan drie redenen bedenken waarom deze perceptie van geen-progressie kan bestaan.

Lees verder »

Het is nog niet zo lang geleden dat wetenschappers en leken dachten dat de ontwikkelbaarheid van het brein verdwenen was zo gauw we volwassen waren. Santiago Ramón y Cajal, schreef bijvoorbeeld in 1913 dat de zenuwpaden vastliggend, voltooid en onveranderbaar zijn. Hij zei dat zenuwen wel konden afsterven maar niet worden geregenereerd. Deze visie impliceerde niet alleen dat volwassen beperkte mogelijkheden tot leren en veranderen hadden. Ook impliceerde deze visie dat wanneer er bij iemand sprake was van ernstig hersenletsel dit als een treurig gegeven moest worden geaccepteerd. Herstel was niet mogelijk aangezien hersenstructuren vastlagen en hersenzenuwen (neuronen) zich niet konden vernieuwen. Dat was toen. En dit is nu. Er is veel vooruitgang geboekt.

Hoofdstuk 3 uit De Psychologie van Progressie (2017).

Mikken op progressie getuigt van optimisme. Maar hoe optimistisch kunnen we zijn? Hoe goed kunnen we verwachten dat het leven wordt? Hoe we deze vraag beantwoorden heeft veel consequenties voor ons leven. 

Lees verder »

Het geluk dat je in een situatie ervaart wijkt vaak sterk af van hoe positief je achteraf over die situatie nadenkt. Op dezelfde manier is er een belangrijk verschil tussen het ervaren van emotioneel geluk in je leven en hoe tevreden je bent over je leven. Psycholoog Daniel Kahneman en econoom Angus Deaton (foto) hebben over deze onderwerpen belangrijke inzichten geformuleerd die ik hieronder samenvat.

Lees verder »

Laatst hoorde ik iemand zeggen: “Hoe intelligent je bent, dat is toch gewoon bepaald door je genen? Zo simpel is toch gewoon?” Had deze persoon gelijk volgens jou? Als je dat denkt raad ik je aan even verder te lezen. Zo simpel is het namelijk helemaal niet. Scott Barry Kaufman schreef. op basis van het werk van David S. Moore, het artikel 8 Surprising Facts About Parenting, Genes and What Really Makes Us Who We Are. Ik vat wat hij zegt hieronder heel kort samen. Wil je meer details weten dan moet je uiteraard het originele artikel even lezen.

Ben je inderdaad verrast door deze stellingen? Welke verbaasde je het meest? Hoe overtuigend vind je Kaufmans uitleg bij de punten?

Lees verder »

De oudejaarsconference werd verzorgd door Micha Wertheim. Geheel zoals we van hem mochten verwachten, was het complex, verwarrend en verrassend. Aan het eind zong hij het lied “Je weet wat je kwijtraakt, maar niet wat je vindt”. Dit lied resoneert met de tijd waarin we leven, een periode van toenemende verandering en onzekerheid.Lees verder »

We leven in een tijd waarin kunstmatige intelligentie (AI) ons leven ingrijpend begint te veranderen. Nieuw onderzoek (Li, 2023) laat zien hoe intellectuele nederigheid – het besef van de feilbaarheid van onze overtuigingen en kennis – onze houding ten opzichte van AI, specifiek ChatGPT, beïnvloedt. Vier studies met in totaal 943 deelnemers onderzoeken dit, gebruikmakend van zowel zelfrapportage als gedragsmatige uitkomstvariabelen.Lees verder »