Gregory M. Walton, associate professor psychologie aan de Stanford University, doet onderzoek en onderwijs over wijze interventies die gericht zijn op psychologische processen die een rol spelen in individuele en grote sociale problemen. Deze wijze interventies kunnen de manier veranderen waarop mensen over zichzelf en hun situaties denken en kunnen hen helpen bloeien, zelfs gedurende lange perioden. Onlangs heeft Greg samen met Alia Crum het Handbook of Wise Interventions. How Social Psychology Can Help People Change gepubliceerd. We praten over wat deze wijze interventies zijn. Waarom het woord ‘wijs’ gebruiken om ze te beschrijven? Wat zijn enkele voorbeelden van deze interventies? Hoe kan het dat deze korte en eenvoudige interventies soms zulke langetermijnvoordelen hebben?
Ury (2007) ontwikkelde een procedure om positief ‘nee’ te zeggen. De aanpak is bruikbaar wanneer je een verzoek moet afslaan. Hij bestaat uit drie componenten. Ik leg ze hier eerst uit en geef daarna een voorbeeld. De eerste component is je onderliggende ‘ja’. Deze staat voor het belang of de waarden die de reden vormen voor je ‘nee’. Je formuleert dit onderliggende ‘ja’ in positieve termen. De tweede component is je ‘nee’. Deze komt erop neer dat je duidelijk ‘nee’ zegt tegen het verzoek vanwege je onderliggende ‘ja’. De derde component is een alternatieve suggestie. Hiermee laat je blijken dat je, ondanks je ‘nee’, bereidwillig bent en de relatie met de ander belangrijk vindt. De alternatieve suggestie komt tegemoet aan het verzoek van de ander en is tegelijk niet in strijd met jouw onderliggende ‘ja’. Hier is een eenvoudig voorbeeld.
Een interessante gedachte die Carol Dweck tijdens een lezing eens deelde, was dat een belangrijk onderdeel van het cultiveren van een groeimindset bij kinderen neerkomt op het uitstralen van een nieuw waardensysteem. In plaats van het waarderen van snelle en gemakkelijke dingen pleit Dweck ervoor om moeilijke dingen te waarderen. Ooit zei ze hierover dat ergens je best voor doen en volhouden bij tegenslag betekent dat je ergens om geeft.
Wetenschap kan worden gedefinieerd als de systematische onderneming van het bouwen en organiseren van kennis in de vorm van toetsbare verklaringen en voorspelling over de wereld. Wetenschap is een van de grootste uitvindingen van de mensheid die het vermogen heeft om ons leven en onze samenleving te verbeteren.
De kern van het wetenschappelijke proces bestaat uit het doen van observaties, het lezen van wetenschappelijke literatuur, het formuleren van vragen, het toetsen van ideeën via systematisch onderzoek en het delen van bevindingen. Het systeem van wetenschap bevat principes en regels die helpen om wetenschap zelfcorrigerend en cumulatief te maken. Wetenschappers dienen niet alleen hun bevindingen via publicaties met elkaar te delen maar ook beschrijvingen van hun methodes zodat replicatie van hun onderzoek door andere wetenschappers mogelijk wordt. Een proces van collegiale toetsing, peer review genaamd, functioneert als een filter om ervoor te zorgen dat alleen onderzoek dat voldoet aan wetenschappelijke eisen in wetenschappelijke tijdschriften verschijnt. Replicatiestudies maken het mogelijk om bevindingen te toetsen via dezelfde methodes maar met andere proefpersonen en onderzoekers.
Iemand vertelde me het volgende: “De sfeer in ons team is slecht en we hebben al meerdere dingen geprobeerd om de sfeer te verbeteren. We hebben een meeting gehouden om het probleem te bespreken maar die leidde er eerder toe dat de sfeer nog slechter werd. We hebben een etentje georganiseerd maar de helft van het team kwam niet eens opdagen. Wat moeten we doen?” De vraag is legitiem want een negatieve teamsfeer kan zowel het werkplezier als de prestaties van een team negatief beïnvloeden. Hier zijn enkele ideeën om een negatieve teamsfeer om te buigen.
Wat is de menselijke natuur? Tot welk gedrag zijn we veroordeeld omdat het in onze genen zit? Welke gedragingen zijn niet voor ons weggelegd omdat ze tegen onze natuur ingaan? Welk gedrag moeten we bestrijden omdat het onnatuurlijk en dus slecht is? Een nieuw artikel van de filosofen Allchin & Werth (2019) betoogt dat er iets mis is met al deze vragen. Ze zijn alle gebaseerd op wat zij de naturaliseerfoutnoemen. In dit artikel kun je lezen wat de naturaliseerfout inhoudt en hoe deze samenhangt met verschillende aspecten van essentialistisch denken.
Gwenda Schlundt Bodien en ik zijn momenteel bezig met het schrijven van een boek over progressiegericht leidinggeven. In dat kader hebben we vele uitgebreide gesprekken met leidinggevenden die progressiegericht werken. Eén van hen, Paul Valkenburg, noemde in ons gesprek met hem de term ‘stuurgesprek light’. Lees hieronder wat hij hier mee bedoelt.
Vaak wordt de vraag gesteld hoe je progressiegerichte principes en technieken kunt gebruiken om je manager te beïnvloeden. Managers doen soms die niet behulpzaam zijn of problematisch zijn voor medewerkers, zoals onrealistische eisen stellen, onduidelijk zijn in hun aansturing, passief gedrag vertonen en niet-ondersteunend zijn wanneer dat wel zou moeten. Als de werkrelatie tussen managers en medewerkers goed is kunnen medewerkers open bespreken wat hen dwars zit en dan kunnen ze samen komen tot een oplossing voor het probleem. Het kan echter voorkomen dat managers niet zo open zijn en constructief zijn. In deze gevallen is het waarschijnlijk verstandig om je heel bewust te zijn van de hiërarchische relatie en om je gesprek met de manager goed voor te bereiden. Ik heb een eenvoudig model gemaakt om je te helpen zulke gesprekken voor te bereiden (zie de figuur hieronder).
Progressiegericht sturen is een techniek die vooral van toepassing is voor leidinggevenden, docenten, ouders en opdrachtgevers. Bij sturen gaat om intrinsieke oplossingen en om extrinsieke doelen. Met andere woorden: het gaat om situaties waarin de leidinggevende de medewerker activeert om zelf oplossingen te vinden voor een extern doel waar deze aan moet voldoen.
Sturen vervult twee soorten functies: (1) verwachtingen duidelijk maken en (2) grenzen stellen. Het duidelijk maken van verwachtingen is een belangrijk onderdeel van leidinggeven, opvoeden en lesgeven. Iedereen die deel uitmaakt van een sociaal systeem (een maatschappij, een organisatie, een school, een gezin) moet aan bepaalde eisen voldoen om goed te functioneren en een bijdrage te leveren. Als burger in een maatschappij moeten we bijvoorbeeld belasting betalen. Het kan zijn dat we het niet leuk vinden, maar, leuk of niet, we moeten er aan voldoen.
Eigenlijk is de titel van dit bericht waarschijnlijk voorbarig. Ik ben niet op de hoogte of er al enig onderzoek is gedaan naar of en hoe mindset relevant is voor mensen met een verstandelijke beperking. Eerlijk gezegd vermoed ik dat er nog geen onderzoek naar gedaan is.
Drie jaar geleden hebben wij de term progressiegericht werken geïntroduceerd. Dat wij dit deden was het resultaat van een denkproces van ruim een jaar of 5. Aanvankelijk noemden wij onze aanpak oplossingsgericht. Maar deze term ging in de loop der jaren steeds meer wringen. In de eerste plaats omdat wij zelf allerlei concepten en methodes ontwikkelden die wellicht wel in het verlengde lagen van oplossingsgericht werken maar niet letterlijk voortkwamen uit oplossingsgericht werken. Bij onszelf maar ook in de markt ontstond soms verwarring over of de dingen die wij deden wel echt altijd oplossingsgericht waren. Daarnaast gingen wij steeds meer concepten uit de psychologie gebruiken in onze aanpak. Sommige van die concepten, zoals autonomie-ondersteuning, leken vrij goed aan te sluiten bij de oplossingsgerichte aanpak maar andere concepten, in de ogen van velen, wat minder goed, zoals de groeimindset.
In de wetenschap bouwen we een stevige fundering en vervolgens blijven we het huis renoveren. We vinden interessante resultaten, en we zijn erdoor gefascineerd, maar we vertrouwen ze niet altijd dus gaan we terug en repliceren we ze. We dagen ze ook uit door te vragen, waar zal dit niet werken? Wanneer verdwijnt het effect? Hoe kunnen we betere methodes gebruiken om onze theorieën te testen? Lees verder »
Veroudering gaat gepaard met schade. In welke mate en in welk tempo de schade echter optreedt, is afhankelijk van de leefwijze van het individu. Vitaal oud worden ligt binnen het bereik van bijna iedere persoon. Op grond van onderzoek op het gebied van neuroplasticiteit kunnen vier manieren worden onderscheiden om vitaal oud te worden: frequent bewegen, aangaan van uitdagingen, doen van breinoefeningen en goed slapen. Door deze activiteiten toe te passen, worden de hersenen op structurele en functionele wijze beïnvloed en kunnen ouderdomsaandoeningen veelal worden voorkomen en soms zelfs genezen. Het blijven toepassen van deze activiteiten leidt tot een opwaartse spiraal die vitaal oud worden mogelijk maakt. Hoewel neuroplasticiteit geen panacee is en er nog veel onderzoek nodig is, zijn de wetenschappelijke bevindingen nu al interessant en bruikbaar.
Adam Rutherford, Brits geneticus en schrijver, heeft een nieuw boek: How to Argue with a Racist. Ik heb het gelezen en vind het een leerzaam, interessant en goed geschreven boek. Het komt op een goed moment omdat er nu erg veel gesproken wordt over racisme en wat hier tegen te doen valt. Vaak voeren we gesprekken over ras en racisme op basis van onze persoonlijke ervaringen, intuïties, normen en waarden en gezond verstand.
Dit boek voegt hier iets waardevols aan toe omdat het uitlegt wat de wetenschap van de genetica en de wetenschap van evolutie laten zien over rassen en veronderstelde verschillen tussen rassen. Dat maakt het boek heel interessant. Maar ik heb ook twee wat kritischere gedachten bij het boek. Lees verder »
In het vorige artikel heb ik aandacht besteed aan enige kritiek die er momenteel is op enkele onderzoeken naar mindset. Zoals ik schrijf in dat artikel vind ik het goed dat er kritiek komt op mindset onderzoek. Ten behoeve van kennisontwikkeling moet namelijk alles kunnen worden bekritiseerd. Een deel van die kritiek vind ik niet overtuigend (bijvoorbeeld van Alexander die vooringenomen en slordig overkomt in zijn kritiek), een ander deel vind ik interessant en op zijn minst deels terecht (met name van Brown en Bates). Het artikel op Buzzfeed dat ik noem, bevat veel interessante punten maar is is wel eenzijdig. De indruk wordt onterecht gewekt dat de mindsettheorie gebaseerd is op slechts enkele onderzoeken en dat die onderzoeken rammelen.Lees verder »
Wij gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalbezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Gregory M. Walton, associate professor psychologie aan de Stanford University, doet onderzoek en onderwijs over wijze interventies die gericht zijn op psychologische processen die een rol spelen in individuele en grote sociale problemen. Deze wijze interventies kunnen de manier veranderen waarop mensen over zichzelf en hun situaties denken en kunnen hen helpen bloeien, zelfs gedurende lange perioden. Onlangs heeft Greg samen met Alia Crum het Handbook of Wise Interventions. How Social Psychology Can Help People Change gepubliceerd. We praten over wat deze wijze interventies zijn. Waarom het woord ‘wijs’ gebruiken om ze te beschrijven? Wat zijn enkele voorbeelden van deze interventies? Hoe kan het dat deze korte en eenvoudige interventies soms zulke langetermijnvoordelen hebben?
Wat dit verschil verklaart weet ik niet. Je kunt de paper vinden door op de link bovenaan te klikken ("Open…