Mary Murphy, hoogleraar psychologie aan Indiana University heeft het boek Cultures of Growth gepubliceerd. In 2006 was zij student bij Carol Dweck, grondlegger van de mindsettheorie. Dwecks eerdere werk toonde aan dat mensen met een groeimindset meer geneigd zijn uitdagingen aan te gaan, van fouten te leren en op de lange termijn meer te bereiken dan mensen met een statische mindset. Murphy suggereerde dat niet alleen individuen maar ook omgevingen een mindset belichamen. Bijna twee decennia later hebben Murphy en haar collega’s veel onderzoek gedaan in talloze organisaties. Cultures of Growth doet daarvan verslag. Lees verder »
Leerlingen verschillen in hoe ze denken over de de mate waarin hun intelligentie vastligt (een statische mindset) en waarin inspanning hun schoolprestaties kan verbeteren (inspanningsovertuigingen ofwel effort beliefs). Zowel een statische mindset als negatieve inspanningsovertuigingen kunnen leren en presteren belemmeren en diverse andere negatieve consequenties hebben (zoals angst en een negatief zelfbeeld). Diverse auteurs hebben geopperd dat hoogbegaafdheid van leerlingen een verhoogd risico op een statische mindset hebben. Klopt dit? Een nieuw onderzoek van Boncquet et al. (2022) waaraan 3.329 leerlingen van groep 7 en hun ouders deelnamen verschaft hier meer duidelijkheid over.
Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in 2001. Naar aanleiding van een vraag van een lezer leek het me interessant om het hier opnieuw te plaatsen.
Bent u tevreden over uw beoordelingssysteem? Waarschijnlijk niet(1). Vele onderzoeken in binnen- en buitenland laten namelijk zien dat de grote meerderheid van de medewerkers èn managers ontevreden is over hun beoordelingssystemen en -praktijken(2) en dat beoordelingssystemen niet beantwoorden aan de gestelde doelen. Desondanks is prestatiebeoordeling één van de heiligste koeien in het bedrijfsleven: het uitvoeren van een formele jaarlijkse prestatiebeoordeling staat zelden of nooit ter discussie. Abolishing Performance Appraisals(3) van Tom Coens en Mary Jenkins is bij mijn weten het allereerste boek dat gaat over het afschaffen van systematische prestatiebeoordeling.
De afgelopen tijd heb ik regelmatig opmerkingen gehoord in de trant van: “Ik heb heel erg veel geleerd van jullie boeken en blogs maar het voegt toch ontzettend veel toe om ook training bij jullie te volgen.” Als ik doorvraag over wat het dan is dat die trainingen vooral toevoegen, hoor ik steevast als meest genoemde antwoord: oefenen volgens de deliberate practice aanpak (Ericsson, 1993). Tijdens deliberate practice oefenen we wat de cursisten nog niet zo goed afgaat, wat ze dus lastig vinden. Dit brengt altijd wel een zeker ongemak met zich mee omdat je als cursist tijdens het oefenen merkt dat nog niet alles goed lukt en je ook feedback krijgt over hoe je het anders zou kunnen doen. Soms is het oefenen op de deliberate-practice-manier op een eerste dag van een training wel wat wennen maar op latere trainingsdagen worden cursisten er vaak steeds enthousiaster over omdat ze merken hoeveel ze ervan leren.
Als we anderen ergens in zien excelleren, zijn we misschien geneigd om te denken dat ze beschikken over een superieur talent. Hoe zouden ze anders zo ontzettend goed kunnen zijn in wat ze doen? Die vraag is beantwoord door Anders Ericsson en zijn collega’s (Ericsson & Pool, 2016). Zij kwamen erachter dat een belangrijke sleutel, zo niet de belangrijkste, tot het opbouwen van excellentie, een bepaalde manier van oefenen is die deliberate practice heet.
Gisteren woonde ik een presentatie op een congres waarin onder andere wat uitleg werd gegeven over de voordelen van een groeimindset. Na afloop van de presentatie werd gelegenheid gegeven voor enkele vragen uit het publiek. De volgende vragen werden gesteld:
Kun je een groeimindset aanleren?
Hoeveel procent van de mensen heeft ongeveer een fixed mindset en hoeveel een groeimindset?,
Is het wel nodig dat iedereen een groeimindset heeft? Is het niet beter om in je team een combinatie te hebben van mensen met een fixed mindset en een groeimindset?
Dit zijn vragen die ik al eerder ben tegengekomen. De inleider op het congres gaf enkele goede antwoorden maar ik heb nog wat aanvullende gedachten die ik hier graag wil delen.
K. Anders Ericsson is een Zweedse psycholoog die hoogleraar is aan de Amerikaanse Florida State University. In het begin van zijn carrière werkte hij onder andere samen met de vermaarde Nobelprijswinnaar Herbert Simon. Inmiddels wordt hij algemeen erkend als de belangrijkste onderzoeker ter wereld op het gebied van expertise-ontwikkeling. Hij heeft, met zijn collega’s, veel onderzoek gedaan naar hoe toppresteerders uit verschillende gebieden het voor elkaar hebben gekregen om de top te bereiken. Tot nu heeft Ericsson alleen wetenschappelijke publicaties geschreven. Maar binnenkort verschijnt een populair wetenschappelijk boek over zijn werk dat hij samen schreef met Robert Pool: Peak: Secrets from the New Science of Expertise. Ik kreeg gelegenheid het boek al te lezen en kan het van harte aanbevelen. Ook mocht ik onderstaand interview, gehouden door de Canadese Tricia van der Grient, vertalen uit het Engels.
John Hattie, is een onderwijswetenschapper aan de Universiteit van Melbourne. Hij heeft veel bekendheid verworven in de onderwijswereld door zijn boek Visible Learning uit 2008. Kort geleden verscheen de opvolger van dit boek, Visible Learning: The Sequel. Hieronder kun je iets meer lezen over Hattie’s werk.
Toppers in allerlei disciplines kennen de kracht van deliberate practice. Zij oefenen doelgericht met uitdagende taken, krijgen feedback en blijven herhalen tot fouten uit hun presteren verdwijnen. Door dit jarenlang te blijven doen blijven zij progressie boeken en door prestatieplafonds heen breken. Maar deliberate practice werkt niet alleen als je de top in een discipline wilt bereiken. De aanpak werkt op welk niveau je nu ook staat. Maar veel mensen benutten de kracht van deliberate practice nauwelijks of niet. In een nieuw onderzoek van Eskreis-Winkler et al. (2016) is gekeken hoe leerlingen ertoe gebracht konden worden om deliberate practice toe te passen en wat het effect hiervan op hun presteren was.Lees verder »
Een universele drive van mensen is om competent te zijn om competenter te worden. Deze drive manifesteert zich in veel aspecten van het leven. Jezelf als competent zien en het hebben van de ervaring om competenter te worden, dragen in belangrijke mate bij aan menselijk welbevinden. Dit is niet alleen het geval in het begin het leven. Het blijft zo tot op hoge leeftijd. Twee factoren zijn heel behulpzaam om de voordelen van competentie en competentie-ontwikkeling te kunnen genieten. De eerste factor is de overtuiging dat je competentie kan worden ontwikkeld. Ik heb veel geschreven over het verschil tussen een fixed mindset en een groeimindset (lees dit artikel voor meer achtergrondinformatie). Een groeimindset, geloven dat je competentie ontwikkeld kan worden via inspanning, is een voorwaarde voor blijvende groei. De tweede factor is kennis over hoe competentie efficiënt ontwikkeld kan worden. Twee dingen zijn nuttig om te weten over competentie-ontwikkeling.
We leven in een tijd van grote veranderingen in onze samenlevingen. Organisaties moeten blijven innoveren om succesvol te zijn in een veranderende maatschappij, wat vereist dat leiders en managers zorgen voor een cultuur die creativiteit en innovatie bevordert en blijven zoeken naar nieuwe manieren om te innoveren en te groeien. Is innovatie in jouw organisatie ook van belang dan kan het nuttig zijn om kennis te nemen van de wreedheidsprikkel.
Moeten we kinderen via beloningen leren om zich sociaal te gedragen? Hoewel veel mensen denken dat het antwoord op deze vraag “ja” is, laat onderzoek zien dat dit niet zo is. Sterker nog, het belonen van sociaal gedrag kan dit gewenste gedrag zelfs ondermijnen (lees meer over dit ondermijningseffect). Maar het geven van informatieve positieve feedback heeft niet dit ondermijnende effect. Lees hieronder meer over dit onderzoek.
Daisy Dam, consultant bij Ypsylon, deed vorig jaar, voor de afronding van haar studie Toegepaste Psychologie een interessant afstudeeronderzoek. Het onderzoek richtte zich op het verbeteren van de overgang van studenten van het eerste naar het tweede leerjaar binnen de integrale leerlijn van de opleiding Toegepaste Psychologie aan de Hanzehogeschool Groningen. Ze deed dit onderzoek in het kader van de nieuwe missie en visie van de opleiding Toegepaste Psychologie, waarin onder andere progressiegericht werken een belangrijke rol speelt. Deze scriptie is nu één van de drie genomineerden voor de scriptieprijs ‘beste scriptie van 2019‘, door het Landelijke Studenten Vakbond. Binnenkort gaat Daisy naar de eerste kamer om daar deel te nemen aan het onderwijscafe, waarin ze o.a. deel deelneemt aan een debat over het onderwijs. Hieronder kun je meer lezen over haar onderzoek.Lees verder »
De samenwerking tussen twee collega’s van een financiële afdeling, Ilse en Peter, verloopt al geruime tijd stroef. Na overleg met hun leidinggevende is besloten een progressiegerichte coach in te huren om hen te helpen hun samenwerking te verbeteren. Hieronder is te lezen hoe het gesprek verliep. Mijn suggestie is om het gesprek eerst door te lezen en daarna te kijken hoe alle principes en technieken uit dit artikel terugkomen in het gesprek.
Carol Dweck is hoogleraar Psychologie aan de Stanford universiteit. Ze is één van de topexperts in het veld van menselijke motivatie en intelligentie en door de jaren heen heeft ze een veel theorievorming en onderzoek tot stand gebracht. Dit jaar heeft ze het opmerkelijke boek Mindset: The New Psychology of Success uitgebracht. Het boek is een waar juweeltje, niet alleen vanwege de helderheid van schrijven en de overzichtelijke structuur maar bovenal door de belangrijke en bruikbare boodschap. Deze boodschap is dat de manier waarop je je eigen intelligentie ziet in hoge mate bepaalt hoe deze zich zal ontwikkelen. In dit interview vraag ik Carol Dweck over het boek en over wat de praktische implicaties van haar werk zijn voor managers.
Wij gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalbezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Open link ► De Amerikaanse filosoof Daniel Dennett is onlangs op 82-jarige leeftijd overleden. Dennett stond bekend om zijn unieke…