Zelf-uitleg is een leerstrategie waarbij de lerende persoon conclusies trekt over causale of conceptuele relaties binnen de lesstof wat leidt tot beter begrip. Door zelf-uitleg kan de lesstof door door leerders in verband worden gebracht met eerdere kennis die zij al hebben opgedaan en wordt de lesstof betekenisvol voor hen. Verschillende eerdere onderzoeken laten zien dat zelf-uitleg een effectieve leerstrategie is.

Lees verder »

Iets moeten uitleggen kan heel nuttig zijn voor je eigen leerproces. Het dwingt je namelijk om heel actief na te denken over het onderwerp (lees hier meer hoe dat werkt). Recent onderzoek wijst dan ook uit dat het uitnodigen van leerders om iets zelf uit te leggen een nuttige onderwijsstrategie kan zijn (zie hier). 

Lees verder »

Via de e-mail kreeg ik een interessante vraag die, kort gezegd, neer kwam op het volgende: “Hoi Coert, weet jij of er wetenschappelijk onderzoek is waaruit blijkt wat de beste manier is van training geven?” Deze vraag vind ik interessant en belangrijk. Tegelijk is hij vrij lastig te beantwoorden omdat hij zo veelomvattend is. Er zijn namelijk zoveel soorten trainingen over zoveel verschillende soorten onderwerpen in zoveel verschillende contexten dat het niet eenvoudig is om kort en duidelijk te benoemen hoe effectief trainen eruit ziet. Maar toch hoop ik een aardig eindje te komen. Dit doe ik aan de hand van het boek Evidence-Based Training Methods, A Guide for Training Professionals (2nd Edition).

Lees verder »

Hieronder kun je drie gesprekjes lezen tussen een HR-adviseur en een leidinggevende. In de eerste drie gesprekjes is de aanpak van de leidinggevende niet effectief, in het vierde gesprekje wel. In de eerste twee gesprekjes is de aanpak van de HR-adviseur niet effectief, in het derde gesprekje, een voorbeeld van progressiegericht adviseren, wel.Lees verder »

Tijdens een recente training voor medewerkers van een centrale ondersteunende afdeling in een landelijk werkende organisatie vroeg ik deelnemers wat zij hadden gedaan dat had gewerkt. Eén van de deelnemers vertelde hoe zij gesproken had met een van haar cliënten in een regionale vestiging. Het gesprek had goed gewerkt en verschillende progressiegerichte technieken waren nuttig geweest. Toen voegde zij toe: “En wat ook goed werkte, het is misschien niet erg progressiegericht, is dat ik ook advies heb gegeven.”

Vaak is het zo dat dingen niet louter goed of slecht zijn. Hier zijn vijf voorbeelden: (1) oplossingen voor problemen kunnen nieuwe, onverwachte problemen scheppen, (2) goede eigenschappen kunnen de afgunst van anderen opwekken, (3) wat een sterkte is in één situatie is een zwakte in een andere, (4) het feit dat je succes bereikt voelt fijn maar kan je motivatie om verdere vooruitgang te boeken verminderen en (5) het hebben van veel kennis over een onderwerp is nuttig en plezierig maar kan het contact en de communicatie met anderen soms bemoeilijken. Over dit vijfde voorbeeld, dat bekend staat onder de naam de vloek van kennis (The curse of knowledge, Camerer et al. (1989) wil ik het hebben. Lees verder »

Toppers in allerlei disciplines kennen de kracht van deliberate practice. Zij oefenen doelgericht met uitdagende taken, krijgen feedback en blijven herhalen tot fouten uit hun presteren verdwijnen. Door dit jarenlang te blijven doen blijven zij progressie boeken en door prestatieplafonds heen breken. Maar deliberate practice werkt niet alleen als je de top in een discipline wilt bereiken. De aanpak werkt op welk niveau je nu ook staat. Maar veel mensen benutten de kracht van deliberate practice nauwelijks of niet. In een nieuw onderzoek van Eskreis-Winkler et al. (2016) is gekeken hoe leerlingen ertoe gebracht konden worden om deliberate practice toe te passen en wat het effect hiervan op hun presteren was.Lees verder »

Gwenda Schlundt Bodien heeft een artikel geschreven over onderzoek naar hoe je slecht nieuws het beste kunt brengen. In dat artikel gaat ze in op vragen als hoe snel je het moet brengen en in hoeverre het nodig is het eerst in te leiden.

Lees verder »

In progressiegerichte coachingsgesprekken nodigen coaches hun cliënten normaal gesproken uit om in de positie van uitlegger te gaan zitten. De coach kiest een houding van niet-weten, stelt vragen, reageert erkennend en vraagt door. Door de aard van de vragen en de opeenvolging van verschillende soorten vragen wordt het gesprek meestal erg nuttig voor de cliënt. Zij kunnen in eigen woorden uitleggen waarover het gesprek moet gaan, wat ze zouden willen bereiken, welke stapjes vooruit ze zouden willen zetten en of en hoe het gesprek nuttig voor hen was. Lees verder »

Velen zien de groeimindset als een belangrijk concept voor onderwijs. Recente onderzoeken laten echter relatief bescheiden effecten zien van groeimindsetinterventies op schoolresultaten. Nieuw onderzoek van Tieme Janssen en Nienke van Atteveld (2022) komt met een specifieke verbetering van groeimindsetinterventies. Ze gaven leerlingen niet alleen uitleg over neuroplasticiteit, het vermogen van de hersenen om voortdurend te blijven veranderen maar lieten hen deze veranderingen zelf ook ervaren via neurofeedback. Hieronder beschrijf ik beknopt hun onderzoek.

Lees verder »

De basishouding van progressiegerichte coaches valt te omschrijven als een houding van niet-weten. Deze houding komt erop neer dat de coach het perspectief van cliënten onderzoekt en hierbij aansluit. Door steeds goede vervolgvragen te stellen, bijvoorbeeld via de CPW 7 stappen aanpak, helpt de coach cliënten zo om een steeds duidelijker idee te krijgen van wat ze willen bereiken en hoe ze dat voor elkaar kunnen krijgen. Hieronder leg ik uit wat de voordelen van een houding van niet-weten zijn en hoe je deze houding kunt leren aannemen. 

Lees verder »

Bij progressiegericht sturen komen de personen die een stuurvraag op zich af krijgen soms met een ‘ja maar’ reactie. Hier kun je lezen welke verschillende redenen er zoal zijn voor die ‘ja maar’ reacties en hoe je ermee om kunt gaan.

Lees verder »

Populisme is terug en democratieën staan onder druk. Helaas slagen populisten er wereldwijd in macht te verkrijgen en deze uit te breiden. Hoe doen ze dat? Ogenschijnlijk zijn dit soort populisten nogal eens clowneske en lachwekkende figuren. Poetin laat zich fotograferen terwijl hij met ontbloot lichaam paardrijdt. Thierry Baudet doet allerlei clowneske dingen: komt verkleed als militair in de tweede kamer, laat zich naakt in de branding fotograferen en liggend op een vleugel. Ook andere autocraten zoals Trump, Hitler en Mussolini werden gezien als lachwekkende types. Maar we kunnen deze types beter niet onderschatten. Er zit een methode in hun gekte. Hieronder probeer ik enkele elementen van hun methode, zoals ik die waarneem, te beschrijven.

Lees verder »

In de hedendaagse tijd, waarin we vaak druk voelen in onze communicatie en meningsverschillen frequent voorkomen, is het vaak verstandig om aandachtig en respectvol met elkaar te communiceren. Het is nuttig het perspectief van de ander serieus te nemen omdat mensen het in het algemeen belangrijk vinden om echt gehoord te worden. Ik kwam in een artikel van Julia Minson een acroniem tegen dat ons kan helpen onze gesprekken effectiever te voeren. Dit acroniem, HEAR, biedt een paar eenvoudige richtlijnen om gesprekken beter te laten verlopen.

Lees verder »

Afgelopen week hebben wij een evaluatie uitgevoerd bij ex-deelnemers aan trainingen progressiegericht werken van CPW. Wij waren nieuwsgierig naar verschillende dingen. Ten eerste wilden wij graag weten welke onderwerpen die wij in de training hebben behandeld door cursisten tijdens de training het meest interessant en/of bruikbaar waren gevonden. Ten tweede wilden we graag weten welke onderwerpen nu, na afloop van de training, door cursisten het meest gebruikt worden in hun werk. Ten derde wilden we graag weten welke werkvormen die wij gebruikt hebben tijdens trainingen door cursisten als het meest nuttig werden beleefd. 119 mensen vulden de enquête in. Hier zijn de resultaten die wij vonden.

Lees verder »