https://youtu.be/SWfnBSp9oD0

Cursisten in onze trainingen progressiegericht werken zeggen nogal eens aan het begin van trainingen dat ze progressiegerichte gesprekken op een vloeiende en natuurlijke manier willen leren voeren. Ze voegen dat iets toe in de trant van dat ze willen leren om tijdens gesprekken niet heel bewust te hoeven nadenken over hun reacties en vragen en dat het voelt alsof het gesprek vanzelf goed gaat. Bij zulke vragen geef ik weleens het voorbeeld van iemand die zelf geen piano speelt een bekwame pianist een prachtig stuk ziet spelen van bijvoorbeeld Chopin. De persoon kijkt naar de pianist en geniet. Het spelen is vloeiend en natuurlijk en het lijkt vanzelf te gaan. Geïnspireerd neemt de toeschouwer contact op met een pianoleraar om les te gaan nemen. Hij of zij denkt: zo wil ik ook leren spelen. Wat een genot moet dat zijn! Dan beginnen de lessen en dan komt de persoon erachter dat piano leren spelen niet meevalt. Eenvoudige melodietjes met een hand zijn al niet makkelijk laat staan als er nog een tweede hand bijkomt.

Lees verder »

Een tijdje geleden kregen wij een email van een cursist in in de training progressiegericht leidinggeven. In de email stond een verzoek om een gesprek te voeren met enkele medewerkers uit de organisatie van die cursist. De reden om onze hulp te vragen was dat er sprake was van al lang verstoorde verhoudingen tussen de betreffende mensen. De cursist schreef dat ze dacht dat er binnen de organisatie niemand was die voldoende vaardigheden had om via gesprekken dit probleem op te lossen en dat hiervoor een ervaren progressiegerichte coach nodig was. Helaas hadden wij geen tijd in onze agenda om te voldoen aan dit verzoek.

Lees verder »

Je goed concentreren en blijven concentreren is nodig wanneer je een belangrijke of uitdagende taak aan het uitvoeren bent. Het doen van zo’n taak vereist dat je je je helemaal richt op die taak en niet snel afgeleid bent of in gedachten afdwaalt. Wanneer je in de gedachten afdwaalt terwijl je een belangrijke of moeilijke taak aan het uitvoeren bent moet je je aandacht verdelen over de taak en de afdwalende gedachten die je hebt. Dit betekent dat je twee dingen tegelijk aan het doen bent. We noemen dat tegenwoordig multitasken. Veel onderzoek heeft laten zien dat we niet goed zijn in multitasken. Als we met een uitdagende taak bezig zijn en tegelijk met onze eigen afdwalende gedachten dan is lijdt onze prestatie op die taak daardoor. Voor  het doen van een uitdagende taak moeten we dus in staat zijn om onze gedachten te blijven richten op die taak en afleidingen en afdwalen kunnen voorkomen.

Lees verder »

Op onze sites over progressiegericht werken staan inmiddels honderden artikelen (hier en hier). Wil je als trouwe (of nieuwe) lezer van onze sites je eigen kennis eens toetsen? Dan kan dat! Hieronder vindt je een quizje met 13 vragen over progressiegerichte principes en technieken. De vragen lopen enigszins op in moeilijkheidsgraad. Mocht je naar aanleiding van één of meer vragen in de quiz nieuwsgierig worden en zou je graag iets meer willen lezen? Dan kun je op onze sites (deze en deze) het betreffende onderwerp opzoeken en meer te weten komen. Maar probeer eerst de quiz maar eens uit. Lees verder »

Het maken van fouten is normaal gesproken niet plezierig. Maar het krampachtig proberen te vermijden van fouten kan gevaarlijk zijn en het verbieden van fouten heeft ook al geen zin. Dergelijke pogingen zullen er waarschijnlijk toe leiden dat je alleen nog maar op safe zult proberen te spelen en het aangaan van nieuwe uitdagingen zult gaan vermijden. Veel mensen realiseren zich dat het maken van fouten onvermijdelijk is. In hun goede bedoelingen om mensen juist aan te moedigen om vooral te blijven leren en proberen zeggen ze soms dingen als: “fouten maken moet!”, “het is juist goed om fouten te maken!” want: “van je fouten kun je leren!” Toch denk ik dat deze manier van denken de plank net misslaat.

Lees verder »

John Hattie, is een onderwijswetenschapper aan de Universiteit van Melbourne. Hij heeft veel bekendheid verworven in de onderwijswereld door zijn boek Visible Learning uit 2008. Kort geleden verscheen de opvolger van dit boek, Visible Learning: The Sequel. Hieronder kun je iets meer lezen over Hattie’s werk.

Lees verder »

In een eerder artikel beschreef ik 3 Dimensies van effectief studeren. Eén van die drie dimensies is het toepassen van effectieve strategieën om te leren. Her en der kun je op internet lijstjes vinden van hoe je effectief kunt studeren en ook ik heb er al enkele keren iets over geschreven (zie bijvoorbeeld het eerder genoemde artikel). Ik kwam nu een interessante blogpost van Megan Smith en Yana Weinstein tegen waarin zij 6 op onderzoek gebaseerde strategieën voor effectief leren beschrijven die zowel onder docenten als onder studenten nog vrij onbekend zijn. Het gaat om deze 6 leerstrategieën:

De zelfdeterminatietheorie is toepasbaar op allerlei gebieden. Onderwijs is daar een goed voorbeeld van. Nu is er een boek verschenen dat specifiek in gaat op deze toepassing: Building autonomous learners. Perspectives from Research and Practice using Self-Determination Theory.

Lees verder »

Samenvatting

Veroudering gaat gepaard met schade. In welke mate en in welk tempo de schade echter optreedt, is afhankelijk van de leefwijze van het individu. Vitaal oud worden ligt binnen het bereik van bijna iedere persoon. Op grond van onderzoek op het gebied van neuroplasticiteit kunnen vier manieren worden onderscheiden om vitaal oud te worden: frequent bewegen, aangaan van uitdagingen, doen van breinoefeningen en goed slapen. Door deze activiteiten toe te passen, worden de hersenen op structurele en functionele wijze beïnvloed en kunnen ouderdomsaandoeningen veelal worden voorkomen en soms zelfs genezen. Het blijven toepassen van deze activiteiten leidt tot een opwaartse spiraal die vitaal oud worden mogelijk maakt. Hoewel neuroplasticiteit geen panacee is en er nog veel onderzoek nodig is, zijn de wetenschappelijke bevindingen nu al interessant en bruikbaar.

Lees verder »

Door Carol Dweck, 18 januari 2017

In de wetenschap bouwen we een stevige fundering en vervolgens blijven we het huis renoveren. We vinden interessante resultaten, en we zijn erdoor gefascineerd, maar we vertrouwen ze niet altijd dus gaan we terug en repliceren we ze. We dagen ze ook uit door te vragen, waar zal dit niet werken? Wanneer verdwijnt het effect? Hoe kunnen we betere methodes gebruiken om onze theorieën te testen? Lees verder »

Er is een nieuw handboek verschenen met als titel The complexity of greatness. Beyond talent or practice. (Kaufman, (Ed.), 2013). Het boek gaat over de vraag: wat zijn de oorzaken van ‘greatness’? In dit boek wordt een groot aantal heel verschillende perspectieven aangereikt door auteurs die hun sporen hebben verdiend op hun vakgebied. Een groot aantal mogelijke factoren wordt besproken en groot aantal prestatiedomeinen. Wat uit het boek naar voren komt, is dat het ontstaan van toppresteren veel complexer is dan lang is gedacht en dan nog steeds vaak wordt gedacht.

Jarenlang heeft in de psychologie de zogenaamde nature versus nurture discussie gewoed. Die discussie ging over vraag wat nou belangrijker was voor de ontwikkeling van individuen: genen of omgevingsfactoren. Deze discussie is achterhaald. Dat genen belangrijk zijn en invloed uitoefenen of hoe we zijn en hoe we ons ontwikkelen zal niemand ontkennen. Maar om te denken dat genen simpelweg de veroorzakers van ons gedrag, onze eigenschappen en onze capaciteiten zij, is veel te simpel gedacht.Lees verder »

Een groeimindset hangt samen met bevlogenheid

Coert Visser, Annabel van der Linden en Roelien van der Woude (2014), TvOO- Tijdschrift voor Ontwikkeling in Organisaties

Samenvatting

Wanneer medewerkers meer bevlogen zijn, functioneren zij in vele opzichten beter dan hun minder bevlogen collega’s. De bevlogenheid van medewerkers kan op allerlei manieren worden bevorderd, waardoor de prestaties van zowel het individu als de organisatie verbeteren. Peter Heslin (2010) suggereerde dat het stimuleren van een groeimindset een manier kan zijn om bevlogenheid te bevorderen. Uit recent onderzoek binnen een grote financiële organisatie blijkt dat er inderdaad een samenhang bestaat tussen een groeimindset en bevlogenheid.

Lees verder »

In mijn bericht Combining practice based learning and theory based learning suggereerde ik dat zelfgestuurd leren het beste kan plaatsvinden voor een combinatie van wat ik praktijkleren en theorieleren noem. Praktijkleren is leren op basis van je eigen reflecties en eigen acties. Theorieleren is leren gebaseerd op de systematische kennisontwikkeling door anderen. 

Lees verder »

Why expert performance is special and cannot be extrapolated from studies of performance in the general population: A response to criticisms
K. Anders Ericsson

Samenvatting [Vert: CV]: Veel misverstanden over expert-performance benadering kunnen worden toegeschreven aan haar unieke methodologie en theoretische concepten. Deze benadering werd ontwikkeld aan de hand van casestudies over het verwerven van expertgeheugen met gedetailleerde experimentele analyse van de mediërende mechanismen. In contrast daarmee begint de traditionele individuele-verschillen-benadering met de aanname van de onderliggende algemene latente factoren van cognitieve vaardigheden en van persoonlijkheid die correleren met prestaties over niveaus van verworven vaardigheid. Mijn review verwerpt de veronderstelling dat de gegevens over grote steekproeven van beginners kunnen worden geëxtrapoleerd naar steekproeven van toppresteerders. Zodra we het eens kunnen worden over de criteria voor reproduceerbare objectieve topprestaties en over aanvaardbare methoden voor het verzamelen van geldige gegevens geloof ik dat wetenschappers de noodzaak van de expert-performance benadering voorde studie van topprestaties zullen erkennen, vooral op het hoogste niveau van prestaties.

Highlights: * Huidige functioneren “dat wat er is”, verschilt van presteren na training, “dat wat er zou kunnen zijn”. Onder toppresteerders correleren algemene cognitieve capaciteiten niet met presteren. De erfelijkheid van toppresteren is nu onbekend. Het geschatte aantal uren van zelfgerapporteerde oefening is een slechte voorspeller van de overall effecten van training.

Volledige artikel