In 2012 gaf sociaal psycholoog Amy Cuddy van Harvard Business School een TED presentatie met als titel ‘Your body language shapes who you are‘. De presentatie werd een groot succes. Op dit moment is de video van de presentatie meer dan 31 miljoen keer bekeken. In de presentatie vertelt Cuddy over een onderzoek dat zij samen met twee andere onderzoekers deed naar ‘power posing’ (Carney, Cuddy & Yap, 2010).

Met een power pose wordt bedoeld een lichaamshouding die kracht en zelfvertrouwen uitstraalt. Cuddy legt uit dat het aannemen van een power pose kan leiden tot hogere testosteron- en cortisolniveaus in de hersenen, tot meer zelfvertrouwen en tot een grotere kans in situaties waarin we krachtig en zelfverzekerd moeten overkomen, zoals sollicitatiegesprekken.

Lees verder »

Stereotypering kan allerlei schadelijke gevolgen hebben. In dit artikel kun je lezen dat mensen op wie een stereotypering betrekking heeft, in hun functioneren belemmerd kunnen worden door de stereotypering. Ook kun je in het artikel lezen dat stereotypering een eerlijke en goede beoordeling en behandeling van gestereotypeerde individuen kan ondermijnen. In dit artikel kun je lezen dat stereotypering de manier van denken van mensen al op zeer jonge leeftijd kunnen beïnvloeden, vaak zelfs zonder dat zij zich hier zelf bewust van zijn. In dit artikel kun je lezen dat niet alleen negatieve maar ook positieve stereotyperingen presteren kunnen ondermijnen.

Progressiegerichte professionals richten zich meestal op een kleine stap vooruit in plaats van op een grote sprong vooruit. De aanpak gaat er, zoals eerder gezegd, zelfs vanuit dat kleine stappen de enige manier zijn om overweldigend grote problemen aan te pakken. Waarom dat zo is? Hier zijn enkele redenen. Als de stap vooruit zo klein mogelijk is dan is de benodigde hoeveelheid energie, motivatie en zelfvertrouwen minimaal. De drempel is zo laag dat de bereidheid om het stapje vooruit te zetten groter zal zijn.

Lees verder »

Over de positieve psychologie heb ik me al enkele malen kritisch uitgelaten (zie onder andere hier en hier). Kort samengevat was en is mijn indruk:

1. dat de positieve psychologie teveel nadruk legt op individuele factoren die gedrag bepalen en te weinig op situationele factoren;
2. dat de positieve psychologie teveel belang toekent aan geluk als criterium;
3. dat de positieve psychologie in het bijzonder teveel nadruk legt op sterktes en deugden als oorzaken van goed functioneren;
4. dat commercie en wetenschap soms te sterk met elkaar verweven lijken te zijn.

   Trainingen Progressiegericht Werken

   Lees verder »

In mijn eerdere artikel Redenen voor scepsis over onderzoek naar geluk beschreef ik de volgende sceptische kanttekeningen bij onderzoek naar en publicaties over geluk (ik parafraseer hoe ik het toen gezegd heb): (1) Geluk is belangrijk maar het belang van geluk wordt overdreven. Geluk dient geen ultiem levensdoel te zijn. Het is van relatief belang. Er zijn veel andere dingen in het leven die evenzeer belangrijk zijn. Bovendien is het trachten te maximaliseren van geluk een onwijze strategie, (2) Veel onderzoek naar geluk is correlationeel van aard. Op grond van correlationeel onderzoek kunnen geen conclusies over causaliteit getrokken worden. Toch is de suggestie (of althans de interpretatie door het publiek) van publicaties vaak dat als een variabele correleert met geluk, dat die variabele dan geluk veroorzaakt, (3) Er zijn redenen om de validiteit van zelfgerapporteerd geluk te betwijfelen. Onderzoek van Sean Wojcik liet zien dat conservatieven zichzelf als gelukkiger beschrijven dan democraten maar ongelukkiger lijken dan democraten als twee objectieve methoden worden gebruikt (geautomatiseerde tekstanalyse en expertbeoordeling van de echtheid van hun lach).

Er is een interessant werkdocument verschenen van twee onderzoekers van de Harvard Business School met als titel: Toxic workers (Housman & Miner, 2015). Zij analyseerden een uitgebreide dataset met uiteenlopende gegevens over 50.000 werknemers werkzaam in 11 bedrijven. Hun analyses waren erop gericht om inzicht te verkrijgen in welke persoonlijke en situationele omstandigheden leiden tot toxisch gedrag en welke effecten toxisch gedrag kunnen hebben. Verder doen zij op basis van hun bevindingen enkele aanbeveling voor management en HR-beleid. Hieronder vat ik kort de bevindingen samen en plaats ik hier enkele kanttekeningen bij.

Soms doen mensen de volgende twee beweringen over progressiegericht werken:

1. progressiegericht werken is niet gericht op problemen maar op progressie;
2. progressiegericht werken is niet gericht op het verleden maar op de toekomst.

Deze uitspraken klinken enthousiast en ik wil liever geen spelbreker zijn maar ik vind het toch belangrijk om ze tegen te spreken. Noch het praten over het verleden, noch het praten over problemen is een taboe in progressiegericht werken. Sterker nog, beide zijn belangrijke  elementen in vrijwel ieder progressiegericht gesprek. Ik licht het belang van beide hieronder toe.

Lees verder »

Hoe je kijkt naar je eigen progressie is bepalend voor hoe competent en gemotiveerd je je zult voelen. Een manier van werken die hier niet bijzonder geschikt voor is, is zelfbeoordeling via een cijfer. Er zijn tenminste drie redenen waarom dit soort zelfbeoordelingen glibberig en onbetrouwbaar is: (1) het Dunning-Kruger effect, (2) the curse of knowledge, (3) en de hogere lat.

Lees verder »

De vluchtelingencrisis houdt velen bezig. Veel mensen pleiten voor een sociale houding en zetten zelf ook de schouders eronder om vluchtelingen gastvrij te ontvangen. Maar ook velen zijn angstig en pessimistisch. Er zijn dan ook reële gronden voor zorg. De media berichten over allerlei problemen die de vrees bevestigen en aanwakkeren: een recente aanslag in Parijs werd gepleegd door een asielzoeker, bij grootschalige aanrandingen in Keulen bleken meerdere vluchtelingen betrokken, in asielzoekerscentra vinden vechtpartijen plaats, homofiele asielzoekers worden belaagd worden in azc’s, etc. Dit zijn reële problemen en zorgen over hoe de integratie van de vluchtelingen moet gaan slagen zijn volgens mij begrijpelijk en terecht.

Lees verder »

Een nieuw artikel van Tomas Chamorro-Premuzic (foto) in de Harvard Business Review stelt dat sterktegericht coachen averechts kan werken. In het artikel is te lezen dat de sterktegerichte aanpak een zeer populaire aanpak is geworden waarover veel boeken geschreven zijn. Een exponent van deze populariteit is de Gallupvragenlijst StrengthsFinder. Het artikel beweert de volgende vijf dingen over de sterktegerichte aanpak:

Lees verder »

Hier is een citaat uit een nieuw artikel van Steven Pinker waarin hij wijst op het grote belang van het kwantificeren van progressie in de wereld. Veel mensen betwijfelen of de wereld echt beter is geworden door moderne uitvindingen zoals mensenrechten, wetenschap, en democratie. Door in brede zin te meten hoe de wereld zich heeft ontwikkeld kunnen we antwoorden vinden op deze vraag. Het antwoord, volgens Pinker, is dat progressie bestaat en dat we op de goede weg zijn. Hier is het citaat:

Lees verder »