De laatste jaren is er steeds meer aandacht voor de positieve effecten van lichaamsbeweging, niet alleen op je algemene gezondheid maar ook op de gezondheid van je brein. Velen die van deze positieve effecten hoorden, zijn gaan rennen of gaan wandelen. Ook hebben velen een stappenteller aangeschaft of een app geïnstalleerd op hun telefoon die stappen telt. Maar wat is nu eigenlijk beter, hardlopen of wandelen? Je zou kunnen denken dat hardlopen meer positieve effecten heeft maar ook meer kans op blessures oplevert. Julia Belluz vroeg zich dit ook af en deed een scan van de wetenschappelijke literatuur om deze vraag te beantwoorden.

Lees verder »

Het Dunning-Kruger effect komt er, kort gezegd, op neer dat er competentie nodig is om incompetentie te herkennen. Dit brengt met zich mee dat mensen die relatief incompetent zijn minder goed in staat zijn om hun eigen incompetentie te herkennen. Kruger & Dunning (1999) en Dunning et al. (2003) lieten zien dat er bij incompetente mensen sprake is van een zelfoverschattingseffect: mensen met een lage prestatie overschatten hun eigen prestatie. Hoe hoger de prestatie, hoe minder sterk het zelfoverschattingseffect is. Mensen met zeer hoge prestaties onderschatten hun eigen prestaties in deze onderzoeken zelfs. Dit verschijnsel brengt de pijnlijke situatie met zich mee dat zij die het laagst presteren relatief het sterkst geneigd zijn om de noodzaak voor hun groei of verbetering te onderschatten. Een nieuw onderzoek van Pennycook et al. (2017) brengt nog een verdieping aan in deze inzichten.

Lees verder »

Een tijdje geleden schreef Scott Barry Kaufman een artikel waarin hij beweerde dat deliberate practice in activiteiten zoals schaken en het bespelen van een muziekinstrument maar dat het niet werkt in vrijwel elk creatief domein. Zijn argumentatie is: deliberate practice werkt goed voor activiteiten waarbij je op een consistente manier gedrag moet kunnen herhalen maar in creatieve domeinen is dit niet aan de orde. In een reactie op Kaufmans artikel, The deliberate creative,  weerlegt Cal Newport deze bewering en het argument op heldere wijze.

Hier schreef ik dat het vinden van positiviteit soms het moeilijkst is wanneer je het het meest nodig hebt. Negatieve situaties, situaties waarin progressie nodig en gewenst is, roepen vaak negatieve emoties op die belemmerend kunnen werken voor het boeken van progressie. Ik verwees in het artikel kort naar onderzoek van Barbara Fredrickson over de verschillende functies en effecten van negatieve en positieve emoties. Hier wil ik daarover iets meer uitleg geven.

Het vinden van positiviteit is soms het moeilijkst wanneer je het het meest nodig hebt. Hier zijn enkele manieren om het voor elkaar te krijgen.

Lees verder »

Een goede manier om veranderingen te realiseren in organisaties is door iedereen te betrekken bij het continu realiseren van kleine verbeteringen. 

Lees verder »

Moet je altijd proberen om zo min mogelijk in gedachten af te dwalen om zo goed en plezierig mogelijk te functioneren? Nee, het ligt genuanceerder.

Lees verder »

Kort geleden schreef ik over het creativiteit-stimulerende effect van wandelen. In dat artikel verwees ik naar onderzoek dat liet zien dat wandelen (vooral in de buitenlucht) het gemakkelijker maakt om ideeën te genereren. Ook noemde ik dat dit creativiteitsbevorderende effect van wandelen nog even doorwerkt als men na het wandelen gaat zitten. Deze week sprak ik hierover met een klant en zij vertelde me dat zij wandelen had gebruikt om de relatie met een medewerker te verbeteren. Toen ik vroeg hoe wandelen had geholpen daarbij zei ze dat wandelen hielp omdat je aan het bewegen bent en elkaar niet steeds hoeft aan te kijken.Lees verder »

In dit artikel schreef ik dat bij CPW-trainingen we cursisten na de (heerlijke) lunch vaak even de gelegenheid geven om, in duo’s, met elkaar 20 minuten te wandelen en te praten over het huiswerk dat ze hebben gedaan voor de trainingsdag. Huiswerkwandelen noemen we die oefening. Ik schreef in dat artikel al dat zo’n wandeling heel goed werkt, onder andere omdat zo’n wandeling van 20 minuten ertoe leidt dat je brein veel beter doorbloed raakt (zie hier). Nu is onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat wandelen goed is voor creatief denken.

Lees verder »

Een van de ideeën die Alfie Kohn aanvalt in zijn boek The Myth of the spoiled child is het idee dat het vandaag de dag een groot probleem is dat kinderen geen zelfdiscipline, wilskracht, doorzettingsvermogen en vermogen om hun behoeftes uit te stellen meer hebben. Verschillende auteurs, zoals Martin Seligman, Roy Baumeister, Paul Tough en Angela Duckworth (die het woord ‘grit’ vooral gebruikt wat zo iets als lange termijn doorzettingsvermogen betekent) hebben betoogd dat ouders en leraren kinderen deze vaardigheden moeten aanleren, misschien meer dan wat dan ook.