Progressiegericht werken: model van betekenisvolle progressie
Meer dan een decennium geleden introduceerden Gwenda Schlundt Bodien en ik het concept van progressiegericht werken. Deze aanpak omvat een reeks principes en technieken die individuen en teams ondersteunen om zowel bereikte als gewenste progressie zichtbaar te maken en inzicht te verkrijgen in de te nemen vervolgstappen. Het fundament van deze aanpak is stevig geworteld in de bevindingen uit de wetenschappelijke psychologie, zoals de zelfdeterminatietheorie en de mindsettheorie.
| Trainingen Progressiegericht Werken |
Model betekenisvolle progressie
Wij proberen niet alleen de kloof tussen theorie en praktijk te overbruggen maar ook de kloof tussen verschillende robuuste psychologische theorieën. Dit doen wij onder andere via het model boven aan de pagina. Dit model kun je het beste van rechts naar links lezen.
- Rechts in het model: Hier wordt gedefinieerd wat betekenisvolle progressie inhoudt en hoe het zich manifesteert.
- Midden in het model: Hier wordt benadrukt dat duurzame inspanning in leren en presteren de kern vormt van betekenisvolle progressie.
- Links in het model: Twee cruciale factoren beïnvloeden ons vermogen om aanhoudende inspanning te leveren: mindset en motivatie.
Wat maakt duurzame inspanning mogelijk? Mindset en motivatie
Groeimindset als een open deur: Bij de pijl tussen mindset en duurzame inspanning staat de afbeelding een deur. Bij de groeimindset staat de deur open voor het leveren van duurzame inspanning. Je denkt positief over inspanning en volharding omdat je begrijpt dat dit de sleutel tot leren en vooruitkomen is. Bij een statische mindset zou de deur dicht, of op een kier staan. Wat voor zin heeft het immers om je in te spannen en door te zetten als je niet gelooft dat je beter kunt worden en vooruit kunt komen?
Autonome motivatie als energiebron: Bij de pijl tussen autonome motivatie en duurzame inspanning staat een symbool van energie. Motivatie is namelijk de energie voor actie. Als je autonoom gemotiveerd bent sta je er namelijk achter om je in te spannen en vol te houden. Je ziet namelijk het belang (dit heet geïnternaliseerde motivatie) en/of je vindt het leuk (dit heet intrinsieke motivatie).
De synergie tussen de groeimindset en autonome motivatie
Tussen groeimindset en autonome motivatie staan ook twee pijlen. Hiermee geven we aan dat er een wisselwerking tussen de twee bestaat (zie o.a. Suman, 2023). Hier zijn drie redenen waarom:
- Een groeimindset is een voorwaarde voor autonome motivatie terwijl een statische mindset autonome motivatie belemmert (hoe kun je immers energie krijgen voor een activiteit waarvan je niet gelooft dat je erin vooruit kunt komen?).
- Versterkingscyclus 1: autonoom gemotiveerde individuen, zetten zich in, houden vol en komen vooruit waardoor een groeimindset gestimuleerd wordt.
- Versterkingscyclus 2: individuen met een groeimindset zetten zich in en komen vooruit. Naarmate ze beter worden, beginnen ze de materie leuker te vinden. Het gevoel van competentie ondersteunt de intrinsieke motivatie.
Conclusie
Het concept van progressiegericht werken belicht het belang van zowel het herkennen als het opbouwen van vooruitgang. De interactie tussen mindset en motivatie speelt hierin een centrale rol. Uit het besproken model blijkt dat de synergie tussen een groeimindset en autonome motivatie van fundamenteel belang kan zijn voor het faciliteren van duurzame inspanning en betekenisvolle progressie. Door deze inzichten kan men beter begrijpen hoe individuele en collectieve groei mogelijk wordt gemaakt en welke factoren daarbij een rol spelen.
1 Comment
Open link
► Dit onderzoek van Leonard et al. (2023) richt zich op de vraag of kinderen tussen de 4 en 6 jaar oud zich inspannen voor uitdagingen waarbij ze verbetering zien in hun prestaties. Met behulp van een nieuw experimenteel model konden de onderzoekers de prestaties van de kinderen stiekem sturen. Drie vooraf geregistreerde experimenten met 319 kinderen in de Verenigde Staten toonden aan dat kinderen die bewijs zagen van hun verbetering, meer geneigd waren om aan een moeilijke taak te blijven werken. Dit gold zelfs als hun eindprestatie hetzelfde was als die van kinderen die geen verbetering zagen. Dit effect was consistent in verschillende omstandigheden en zowel online als in persoonlijke testsituaties. De belangrijkste drijfveer bleek de demotiverende invloed van een constante (gelijkblijvende) prestatie te zijn. De relevantie van dit onderzoek ligt in het onderwijs en de opvoeding; het suggereert dat kinderen meer gemotiveerd zijn als ze gestuurd worden naar taken die een gestage groei mogelijk maken, in plaats van taken die te moeilijk zijn.