Een paar dagen geleden sprak ik een leidinggevende die vertelde dat zij een gesprek met een medewerker had gehad waarin zij deze medewerker had aangestuurd. Ze vertelde me dat ze het voorbereiden van het gesprek nogal moeilijk had gevonden. Ze maakte gebruik van de techniek van progressiegericht sturen. Bij deze aanpak formuleer je heel duidelijk wat je wilt dat de medewerker gaat doen (dit heet je verwachting) en geef je ook duidelijk aan wat de reden is dat je dit van hem of haar vraagt (dit heet je motivering). Deze leidinggevende vertelde me dat ze het moeilijk had gevonden om de reden goed onder woorden te brengen. Ze zei dat ze er van alles bij sleepte en het heel ingewikkeld maakte. Pas aan het eind van haar voorbereiding lukte het haar om haar reden kort en eenvoudig onder woorden te brengen. Toen ze me dit verteld had vroeg ik haar of het gesprek het gewenste resultaat had opgeleverd. Dat bevestigde ze. Ze voegde er aan toe: “Maar ik vraag me af waarom ik het mezelf zo moeilijk maak tijdens de voorbereiding”.

Lees verder »

Alfie Kohn, auteur van onder andere Punished by Rewards, heeft een artikel geschreven, Criticizing (common criticisms of) praise, waarin hij zegt dat zij kritiek op complimenteren afwijkt van die van Carol Dweck. Kohn ziet complimenteren als een manier om mensen te manipuleren in plaats van om met hen samen te werken. Hij heeft de voorkeur om het laatste te doen. Los van dit waardeoordeel, zegt hij, is het zo dat complimenteren negatieve effecten heeft die de intrinsieke motivatie van mensen voor de taak waarvoor ze gecomplimenteerd zijn, ondermijnt. Bovendien, zegt Kohn, is het zo dat complimenten geven een signaal van voorwaardelijke acceptatie is (terwijl kinderen onvoorwaardelijke zorg nodig hebben). Kohn noemt waar hij niet voor pleit: 1) om minder vaak te complimenteren, 2) om meer betekenisvol te complimenteren, 3) om op inspanning in plaats van capaciteiten te complimenteren, 4) om alleen te complimenteren als kinderen het verdienen.

Een universele drive van mensen is om competent te zijn om competenter te worden. Deze drive manifesteert zich in veel aspecten van het leven. Jezelf als competent zien en het hebben van de ervaring om competenter te worden, dragen in belangrijke mate bij aan menselijk welbevinden. Dit is niet alleen het geval in het begin het leven. Het blijft zo tot op hoge leeftijd. Twee factoren zijn heel behulpzaam om de voordelen van competentie en competentie-ontwikkeling te kunnen genieten. De eerste factor is de overtuiging dat je competentie kan worden ontwikkeld. Ik heb veel geschreven over het verschil tussen een fixed mindset en een groeimindset (lees dit artikel voor meer achtergrondinformatie).  Een groeimindset, geloven dat je competentie ontwikkeld kan worden via inspanning, is een voorwaarde voor blijvende groei. De tweede factor is kennis over hoe competentie efficiënt ontwikkeld kan worden. Twee dingen zijn nuttig om te weten over competentie-ontwikkeling.

Lees verder »

Een focus op progressie is een van de dingen die de kern vormen van mijn aanpak van coaching, training en management. Hier zijn 5 citaten over progressie die ik inspirerend vind:Lees verder »