Progressiegericht sturen is een aanpak om verwachtingen aan iemand duidelijk te maken. Dit gebeurt op zo’n manier dat de persoon begrijpt wat nodig is om te gaan doen en waarom dat nodig is om te gaan doen. De persoon die stuurt neemt het perspectief van de ander serieus, ook als die ander tegenwerpingen of bezwaren naar voren brengt (zie hier). Ook krijgt de ander de gelegenheid om zelf te bepalen hoe hij aan de verwachting kan gaan voldoen. Hieronder kun je 6 principes van progressiegericht sturen lezen.
Een krachtige toepassing van progressiegerichte technieken en principes is conflicthantering. De aanpak is heel activerend. Als progressiegerichte coach ben je niet degene die analyseert, oordeelt en adviseert. Je werkt vanuit een houding van niet weten. Dit leidt ertoe dat je gesprekspartners stap voor stap meer zicht krijgen op wat zij samen zouden willen bereiken en hoe ze vooruit kunnen komen in die richting. In dit artikel kun je lezen welke principes en technieken je kunt inzetten.
De mentale gezondheid van leerlingen en studenten is de afgelopen jaren een belangrijk onderwerp van zorg geworden. De druk om te presteren, sociale verwachtingen en leeruitdagingen kunnen een zware last vormen voor jonge mensen. Een recente studie van Kroeper et al. (2024) biedt inzicht in een cruciale factor die bijdraagt aan deze stress: de perceptie van mindset in de klas. Ze ontdekten een vicieuze cirkel van mindset en psychologische stress.Lees verder »
Psychologie wordt meestal vooral in verband gebracht met domeinen als opvoeding, onderwijs en werk. Maar de toepassing van psychologische kennis kan verder reiken. We kunnen door een psychologische bril kijken naar onze maatschappij en naar cultuur.
Graag wil ik iets uitleggen over psychologische interventies die leiden tot recursieve verandering in personen en situaties. In allerlei contexten in het leven zijn we voortdurend op zoek naar manieren om verbetering tot stand te brengen. Een voorbeeld is het verbeteren van de inzet, betrokkenheid en leerprestaties van leerlingen in het onderwijs, in het bijzonder voor leerlingen in achterstandssituaties. Een ander voorbeeld is het verminderen van de ongelijkheid tussen groepen op de arbeidsmarkt. Hieronder kun je lezen over een nog niet zo breed bekende manier om bij te dragen aan sociale progressie: psychologische interventies.
Via een post op LinkedIn stuitte ik op een artikel van Nidhi Sachdeva over MicroLearning, in het Nederlands ‘MicroLeren’. Als onderzoeker aan de Universiteit van Toronto heeft ze zich verdiept in de behoefte aan beknopte en doelgerichte leermethoden. In een wereld die steeds sneller beweegt en waarin we worden gebombardeerd met informatie, kunnen microlessen ons helpen om gefocust en effectief te leren.
Democratie staat wereldwijd onder druk. In een recente post uitte ik mijn zorg of de democratische rechtsstaat in goede handen is bij de nieuwe Nederlandse regering. Lang had ik de indruk dat veel mensen wel vonden en begrepen dat democratie goed is. Maar in persoonlijke gesprekken heb ik de laatste jaren gemerkt dat mensen het lastig vinden om specifieke en onderbouwde antwoorden te geven op de vraag: “Is een democratie beter dan een dictatuur, en zo ja waarom?” Het lijkt me nuttig om stil te staan bij de psychologische voordelen die democratische systemen bieden in vergelijking met autocratische regimes.Lees verder »
In veel organisaties is het gebruikelijk om eens in de zoveel tijd een heisessie te houden. Zo’n heisessie is een sessie waarbij een management, een afdeling of zelfs het hele bedrijf samenkomt in conferentieoord afgelegen locatie om samen bepaalde problemen te bespreken en/of plannen te maken. Dit soort sessies kan een specifieke aanleiding hebben maar het kan ook zijn dat ze met een vaste regelmaat worden gehouden, bijvoorbeeld 1 keer per jaar. Lees verder »
Eén van de interessante dingen waar we momenteel mee bezig zijn is het geven van trainingen aan trainers die progressiegericht willen werken. In die trainingen gaan deelnemers aan de slag met het ontwerpen van progressiegerichte trainingsopzetten en met het oefenen met progressiegerichte trainingsinterventies. Ze krijgen bijvoorbeeld gelegenheid om te oefenen in het geven van instructies, het uitvragen na oefeningen, het geven van theoretische uitleg en het reageren op lastige uitingen van cursisten.
A.C. Grayling, een Engelse filosoof en auteur van vele boeken, heeft een nieuw boek geschreven met als titel The Good State. On the Principles of Democracy. In het boek gaat hij op heldere en overtuigende manier in op essentiële vragen over democratie zoals: Wat houdt democratie precies in? Wat zijn de essentiële principes die ten grondslag liggen aan een effectieve democratie? Wat is doel van bestuur in een democratie? Hoe kan democratie het beste beschermd worden tegen ondermijnende krachten van buitenaf en binnenuit? Wie dienen stemrecht te hebben en wie niet? Lees hieronder meer over het boek en waarom het volgens mij belangrijk is.
Via Anne Murphy Pauls mooie website vond ik dit artikel dat op research gebaseerd kleine psychologische interventies die grote en lange termijn impact hebben kunnen worden opgeschaald mits dat op een contextgerichte manier wordt gedaan.
Samenvatting [vertaling CV]: Recente gerandomiseerde experimenten hebben laten zien dat ogenschijnlijk kleine sociaal-psychologische interventies in onderwijs – kleine oefeningen die gericht zijn om de gedachten, gevoelens en overtuigingen van studenten over school – kunnen leiden tot grote verbeteringen in studentprestaties en tot grote reducties in prestatiekloven zelfs maanden en jaren later. Deze interventies leren leren studenten geen vakinhoudelijke inhoud aan maar zijn in plaats daarvan gericht op de psychologie van de student, zoals hun overtuiging dat ze het potentieel hebben om hun intelligentie te verbeteren of dat ze op deze school thuis horen en er gewaardeerd worden. Wanneer sociaal-psychologische interventies blijvende effecten hebben kan het verrassend en zelf “magisch” lijken wat kan maken dat mensen ze gaan zien als snelle oplossingen voor gecompliceerde problemen of ze gaan beschouwen als niet de moeite waard om serieus te nemen. Dit artikel raad beide reacties af. Het zet de theoretische basis van enkele prominente sociaal-psychologische interventies op een rijtje en benadrukt dat ze blijvende effecten hebben omdat ze gericht zijn op de subjectieve ervaringen van studenten op school, omdat ze overtuigende maar subtiele methoden gebruiken om psychologische ideeën over te dragen en omdat ze recursieve processen aanboren die aanwezig zijn in onderwijs omgevingen. Door psychologische interventies te zien als krachtig maar contextafhankelijke instrumenten kunnen onderwijsonderzoekers beter toegerust zijn om deze op te schalen. Dit overzichtsartikel sluit af met een discussie over de uitdagingen bij het opschalen van psychologische interventies en hoe deze uitdaging kunnen worden overwonnen.
In deel 1 en deel 2 van mijn bespreking van het boek Noise: A Flaw in Human Judgment heb je kunnen lezen dat overal waar mensen oordelen vormen en beslissingen nemen, sprake is van noise, willekeurige ongewenste variatie in oordelen. Bij allerlei oordelen over en beslissingen over mensen vergroot noise de kans op foute beslissingen. De hoeveelheid noise is vaak aanzienlijk en veel groter dan we ons realiseren. De schade kan aanzienlijk zijn: denk aan fouten in personeelsselectie, foute rechterlijke beslissingen, verkeerde diagnoses of grove investeringsfouten. Het is belangrijk om maatregelen te nemen om noise te beperken. Hieronder kun je daar meer over lezen.
Als we progressie definiëren als ontwikkeling in de richting van een betere situatie dan volgt uit deze definitie dat progressie iets goed is. Veel onderzoek suggereert ook dat de beleving van progressie, het gevoel dat je progressie boekt, op allerlei manieren goed voor ons is. Grofweg kun je zeggen dat de beleving van progressie in het algemeen samen gaat met positievere emoties, met meer motivatie en met een beter functioneren. Je zou dus verwachten dat kiezen voor progressie altijd gemakkelijk is. Toch is dat niet zo.
Ik kwam een interessant artikel tegen op Fast Company. Het artikel legt de zogeheten SSG-methode voor effectieve communicatie uit, ontwikkeld door David Rock, medeoprichter van het NeuroLeadership Institute. Rock richt zich op het toepassen van neurowetenschappelijke inzichten op leiderschap en organisatieontwikkeling. Hij heeft diverse boeken geschreven, waaronder “Your Brain at Work” en “Quiet Leadership”, en is een pionier in het veld van neurowetenschap en leiderschap.
Wij gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalbezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
De situatie rond Joe Biden lijkt te passen bij enkele ideeën uit dit artikel. Het laat zien hoe macht iemands…