In een nieuw boek getiteld Rethinking Positive Thinking: Inside the New Science of Motivation vat Gabriele Oettingen van NYU twintig jaar onderzoek dat zij samen met haar collega’s heeft gedaan, samen. Dit onderzoek heeft zich vooral gericht op de functies en effecten van positieve fantasieën en op een techniek die mentaal contrasteren (mental contrasting) heet.

Lees verder »

Lees verder »

In dit artikel schreef ik dat onderzoek uit de zelfdeterminatie laat zien dat wanneer we activiteiten verrichten die in overeenstemming zijn met onze waarden, we ons beter voelen en beter functioneren. Een lezer was hier geïnteresseerd in en vroeg me om literatuurverwijzingen waar uit dit blijkt. Hier kun je mijn antwoord lezen.

Lees verder »

Er zijn veel dingen die spanning of onrust kunnen opwekken voor professionals. Voorbeelden hiervan zijn: geconfronteerd worden met complexe problemen, lastige uitgingen van cliënten, tegenslag, eigen fouten, onzekerheden en twijfels, enzovoorts. In dit artikel pleit ik voor het vinden en bewaren van professionele rust omdat het positieve effecten op je cliënten heeft en op jezelf en omdat het de kans op progressie vergroot.

Lees verder »

2009, Coert Visser

Dr. Keith Stanovich, hoogleraar menselijke ontwikkeling en toegepaste psychologie aan de Universiteit van Toronto, is een vooraanstaand deskundige op het gebied van de psychologie van het lezen en van rationaliteit. Zijn laatste boek, What Intelligence Tests Miss: The Psychology of Rational Thought, laat zien dat IQ-tests zeer onvolledige metingen zijn van cognitief functioneren. Deze tests falen in het beoordelen van rationele denkstijlen en vaardigheden die nochtans cruciaal zijn voor gedrag in de echte wereld. In dit interview met Keith Stanovich legt hij het verschil uit tussen IQ en rationaliteit en waarom rationaliteit zo belangrijk is. Ook deelt hij zijn visie op hoe rationaliteit kan worden verbeterd.

Lees verder »

Onderzoekers Walmsley & O’Madagain (2020) deden twee experimenten om erachter te komen of er zoiets bestaat als een worst-motive fallacy. Dit is de neiging om te denken dat andere mensen vooral (en meer dan wijzelf) geneigd zijn om zich te laten leiden door slechte motieven.

Lees verder »

Een tijdje geleden schreef ik over het belang van het combineren van hoop en kritisch denken. Hoop zonder kritisch denken is naïviteit; kritisch denken zonder hoop is cynisme; de afwezigheid van beide is apathie, schreef ik toen. Die combinatie is in het algemeen belangrijk in het leven, denk ik, en ook wanneer we lezen over aanpakken die ons leven en werken beter zouden kunnen maken. Eén van de redenen om hier vandaag over na te denken is dat ik een interessant mailtje kreeg van David Creelman.

Werk kan soms belastend zijn in de zin dat het veel zelfbeheersing en wilskracht vraagt. Het is niet verbazend dat dit werk heel vermoeiend kan zijn en dat je op een gegeven moment het gevoel kan krijgen dat het je niet meer goed lukt om beheerst en wilskrachtig te zijn. Roy Baumeister en zijn collega’s (1998) verklaarden dit aan de hand van het concept ego-uitputting (ego-depletion). Ze gingen er vanuit dat zelfbeheersing en wilskracht een beroep doet op een beperkte voorraad mentale energie. Als die energie uitgeput raakt dan wordt het vermogen om jezelf te beheersen volgens deze onderzoekers minder sterk. Volgens de onderzoekers leidt dit er toe dat je in die omstandigheden niet alleen minder in staat bent om zelfbeheersing voor de betreffende taak op te brengen maar ook voor andere dingen (zoals weerstand bieden aan een ongezonde snack).  Verschillende onderzoekers hebben manieren beschreven die het effect van ego-uitputting verminderen of tegengaan. Voorbeelden hiervan zijn: het opwekken van een positieve stemming, goed rusten en slapen, oefenen van zelfregulatie, het gebruiken van de techniek van implementatie-intenties en het visualiseren van een energie-opwekkende significante andere persoon. Ook is gesuggereerd (hoewel hier tegenstrijdige onderzoeksbevindingen over lijken te zijn) dat het eten van wat suiker het effect van ego-uitputting tijdelijk kan teniet doen.

Er blijkt echter nogal wat af te dingen op het ego-uitputtingmodel.

Lees verder »

Binnen de psychologie is lange tijd de consensus geweest dat persoonlijkheid weinig ontwikkelbaar is na een bepaalde leeftijd (zeg zeventien jaar). Deze aanname was grotendeels gebaseerd op de constatering in longitudinale onderzoeken dat scores op persoonlijkheidsvragenlijsten over het algemeen vrij stabiel zijn. Met andere woorden: veel mensen beschrijven hun persoonlijkheid redelijk sterk op een stabiele manier. Maar of dit de conclusie rechtvaardigt dat persoonlijkheid weinig veranderbaar is? Dat lijkt me niet. Dat veel mensen hun persoonlijkheid niet veel veranderen tijdens hun volwassenheid bewijst niet dat dat niet kan; hooguit dat het niet zoveel voorkomt.

Lees verder »

Een krachtige toepassing van progressiegerichte technieken en principes is conflicthantering. De aanpak is heel activerend. Als progressiegerichte coach ben je niet degene die analyseert, oordeelt en adviseert. Je werkt vanuit een houding van niet weten. Dit leidt ertoe dat je gesprekspartners stap voor stap meer zicht krijgen op wat zij samen zouden willen bereiken en hoe ze vooruit kunnen komen in die richting. In dit artikel kun je lezen welke principes en technieken je kunt inzetten. 

Lees verder »

We doen er soms goed aan om de interpretaties van andere mensen over wat er gebeurt in een situatie te ondersteunen door duidelijk te zijn over wat jij voelt, denkt en bedoelt. De reden is dat het gemakkelijk is om situaties en gedrag verkeerd te interpreteren waardoor onnodige problemen kunnen ontstaan. Lees hieronder wat het belang is van interpretatie-ondersteuning en lees een voorbeeld van hoe je dit kunt doen.

Lees verder »

Groeimindsetbevordering door waardenafsteming kan leiden tot betere prestaties op school en minder ongelijkheid. Het onderwijs is voortdurend op zoek naar manieren om de schoolprestaties van leerlingen te verbeteren. Daarnaast is een belangrijk doel om ongelijkheid in het onderwijs te verminderen. De uitdaging is om te ontdekken hoe we dit op de meest effectieve manier kunnen bereiken. Recent onderzoek van drie Amerikaanse onderzoekers biedt een mogelijke oplossing. Ze ontwikkelden een interventie gericht op het bevorderen van een groeimindset bij leerlingen.

Lees verder »

Kristin Pauker et al. (2022)  presenteren een nieuw onderzoek naar de relatie tussen mindset en omgang tussen mensen uit verschillen raciale groepen. De auteurs beschrijven dat bij kinderen de neiging om minder om te gaan met kinderen uit andere raciale groepen ongeveer halverwege de jeugd begint.

Lees verder »

Progressiemonitoring kan een krachtige tegenmaatregel tegen de negativiteitsbias zijn. Wij beginnen onze trainingen vrijwel altijd met, wat wij noemen, een erinkomoefeningetje. Dit is een korte oefening, meestal een minuut of 10, die we meestal in duo’s laten doen. Tijdens het erinkomoefeningetje geven we de deelnemers altijd een concrete vraag mee om te bespreken. Een vraag die regelmatig gebruiken is: “Vertel elkaar om beurten eens over betekenisvolle progressie die je de afgelopen periode hebt geboekt.” Vaak blijf ik verrast over hoe goed deze vraag werkt en hoeveel interessants hij oplevert.

Lees verder »

Als mensen progressiegerichte gesprekstechnieken aanleren, stellen ze nogal eens de kritisch onderzoekende vraag: ben ik wel authentiek als ik mijn gesprekken op deze manier voer? Deze vraag kan bijvoorbeeld opkomen als ze leren om in plaats van negatief-kritisch te communiceren doelgericht en sensitief te communiceren. De authenticiteitsvraag vind ik zeker een begrijpelijke en terechte en het is er één waar ik ook zelf vaak over heb nagedacht (en nog steeds regelmatig over nadenk). En hij is niet alleen aan de orde bij progressiegerichte gespreksvoering maar bij iedere vorm van gespreksvoering waarbij je bewust nadenkt over hoe je gesprekken structureert, welke gesprekstechnieken je inzet en hoe je reageert op lastige uitingen van je gesprekspartner. 

Lees verder »