Welke prijs betaal je voor het opofferen van je basisbehoeften ten behoeve van je carrièredoelen?

Er wordt vaak beweerd dat je dingen moet opofferen om iets te bereiken. En dat klinkt ook logisch. Maar om wat voor opofferingen gaat het dan en om wat voor doelen? Welke prijs betaal je mogelijk voor je opofferingen? Deze vragen onderzochten Holding et al. (2019). Ze probeerden er in een onderzoek bij studenten achter te komen wat de effecten van verschillende soorten opoffering waren op hun welbevinden en bereikte progressie. Ook probeerden ze erachter te komen wat de redenen van studenten waren om opofferingen te doen. De resultaten die ze vonden zijn interessant en bruikbaar.

Soorten opoffering

De onderzoekers onderscheidden drie soorten opofferingen:

1. maintenance sacrifices, het minder aandacht besteden aan onderhoudsactiviteiten zoals schoonmaken, eten, slapen, etc.;
2. leisure sacrifices, het minder aandacht besteden aan vrijetijdsbestedingen zoals sporten, hobby’s en sociale activiteiten;
3. psychological needs sacrifices, het minder aandacht besteden aan het vervullen van de in de zelfdeterminatietheorie beschreven psychologische basisbehoeften aan autonomie, competentie en verbondenheid (lees meer).

Opoffering van psychologische basisbehoeften

Een voorbeeld van het opofferen van je behoefte aan autonomie is het nalaten om tijd te stoppen in activiteiten die je interessant, leuk of belangrijk vindt. Bij het opofferen van je behoefte aan competentie kun je denken aan het nalaten om tijd te stoppen in niet-carrièregerelateerde vaardigheden zoals sporten of muziek maken. Voorbeelden van het opofferen van je behoefte aan verbondenheid zijn het niet aangaan van een romantische relatie of doen van sociale activiteiten om meer tijd in je werk te kunnen stoppen.

Longitudinaal onderzoek bij studenten

De onderzoekers voerden een longitudinaal onderzoek uit bij twee steekproeven (N=352 en N=231) van studenten aan een grote Canadese universiteit. Zij namen vragenlijsten af aan het begin van het studiejaar, het midden van het studiejaar en het einde van het studiejaar. Ten eerste maten ze de soorten opofferingen dat de studenten pleegden (maintenance, leisure, basis needs). Ten tweede maten enkele uitkomstvariabelen: de mate van behoeftenfrustratie, welbevinden en studievoortgang (career goal progress). Ten derde maten ze enkele variabelen om inzicht te krijgen in hoe opofferingsgedrag tot stand kwam, namelijk: het type doelen (intrinsiek of extrinsiek), het type motivatie voor die doelen (autonoom of gecontroleerd) en het soort motivatie voor het opofferingsgedrag (autonoom of gecontroleerd).

Resultaten

Via structural equation modeling (SEM) onderzochten zij de relaties tussen deze variabelen. De onderstaande figuur geeft de gevonden resultaten weer:

In beide steekproeven kwamen gelijke resultaten naar voren. Het opofferen van psychologische basisbehoeften leidde tot een toename van behoeftenfrustratie, een afname van welbevinden en een geringere progressie. Verder vonden ze dat het opofferen van psychologische basisbehoeften voortkwam uit gecontroleerde motivatieprocessen, zoals extrinsieke carrièredoelen, en een gecontroleerde motivatie voor opoffering.

Conclusie

Dat je voor het bereiken van je carrièredoelen opofferingen moet plegen is een dermate algemene uitspraak dat je er niet zoveel mee kunt. Ten eerste loont het om goed na te denken over de waarde van de doelen zelf. Intrinsieke doelen hebben een veel grotere kans om te leiden tot voldoening dan extrinsieke doelen (lees meer). Ten tweede is het verstandig om goed na te denken over het soort opoffering dat je pleegt en met welke motivatie je dat doet.

• Afgaande op de resultaten van Holding et al. lijkt het opofferen van maintenance activiteiten niet verstandig. Het lijkt weliswaar niet erg schadelijk te zijn maar ook niet bij te dragen aan progressie.
• Het opofferen van vrijetijdsbestedingen lijkt een zinvolle manier zijn te kunnen zijn om meer progressie te bereiken.
• Maar het opofferen van je behoeften aan autonomie, competentie en verbondenheid lijkt zonder meer een slechte zet te zijn. Niet alleen ga je je er beroerder door voelen. Het belemmert je progressie in de richting van het doel ook nog eens! En dat is nota bene waar het je om begonnen was.