Van autoritair naar progressiegericht leiderschap

Deze week schreef iemand het volgende: “’Je moet gewoon doen wat ik zeg ook al ben je het er niet mee eens’, kan echt niet meer.” Ik ben het met haar eens. Leidinggevenden die zo praten geven blijk van een autoritaire houding die zegt: “Jij moet doen wat ik zeg en wat jij ervan vindt, interesseert me niet. Een dergelijke manier van aansturen ondermijnt de relatie tussen leidinggevende en medewerker en de kwaliteit van de motivatie van de medewerker.” Laten we gaan van autoritair naar progressiegericht leiderschap.

Progressiegericht sturen

Natuurlijk hoort het bij de rol van leidinggevenden om structuur te bieden, te sturen. Sturen, op de progressiegerichte manier, betekent: 1) duidelijk maken WAT je verwacht waarbij je 2) uitlegt WAAROM het nodig is en waarbij je 3) de persoon autonomie geeft HOE deze aan de verwachting gaat voldoen.

Oprecht respectvol omgaan met “Ja, maar”

Bij progressiegericht sturen maak je als leidinggevende de kans op weerstand kleiner omdat je het WAAROM van je sturing goed uitlegt en omdat je het HOE bij de medewerker laat. Maar de kans op weerstand of tegenspraak is nooit nul. Het kan altijd gebeuren dat er een ja-maar-reactie komt. Als progressiegerichte leidinggevende reageer je hier respectvol op.
Dit doe je door te luisteren naar wat de persoon zegt en erkenning voor dit perspectief te geven. In dit artikel beschrijf vier legitieme maar oplosbare redenen waarom een medewerker een ja-maar reactie kan geven: 1) ik wil niet, 2) je sturing bots met mijn eigen doel, 3) er is een praktisch obstakel, 4) ik kan het niet.
Het artikel beschrijft hoe je als leidinggevende kunt reageren. In veel gevallen zal dit helpen om de weerstand van de persoon weg te nemen.

Soms is de weerstand tegen sturing terecht

Er zijn situaties waarin de weerstand van medewerkers tegen sturing terecht is en waarin wat je verwachtte niet terecht is. Hier zijn enkele voorbeelden:

1. Onmogelijkheid: Soms wordt er iets gevraagd dat feitelijk onmogelijk is, zoals het uitvoeren van een taak zonder de benodigde middelen.
2. Tijdbeperking: Wat je vraagt is onrealistisch binnen de gestelde tijd: Dit houdt in dat de tijd die voor een taak is toegewezen niet realistisch is gezien de omvang of complexiteit.
3. Ethische bezwaren: Er kan worden gevraagd iets te doen dat strijdig is met ethische normen of organisatiewaarden.
4. Verkeerde persoon: Wat je vraagt, vraag je aan de verkeerde persoon. Dit gebeurt wanneer een taak wordt opgedragen aan iemand die niet de juiste kennis of bevoegdheden heeft.
5. Bijzondere omstandigheden: Vanwege persoonlijke omstandigheden van de medewerker waar je tijdens het gesprek achter komt (bijvoorbeeld ziekte) is deze nu niet in staat te voldoen aan de verwachting.

Modern leiderschap

Modern leiderschap is het vermogen om in een complexe en veranderende omgeving samen met anderen tot goede oplossingen te komen. Dit betekent dat moderne leiders openstaan voor verschillende perspectieven, willen samenwerken, zich bewust zijn van hun eigen beperkingen en zich richten op het algemeen belang. Het is niet: ik weet het beter, jij doet wat ik zeg en wat jij ervan vindt, interesseert me niet.

► “Je moet gewoon doen wat ik zeg ook al ben je het er niet mee eens”, kan echt niet meer.