Positief herformuleren is een progressiegerichte techniek om cliënten te helpen om van min naar plus te gaan. Ik zal uitleggen wat ik hiermee bedoel. Eén manier om te denken over wat progressie betekent, is om het je voor te stellen als het gaan van een minder positieve (of negatieve) situatie naar een meer positieve situatie. Anders gezegd: je kunt progressie zien als het gaan van min naar plus. We boeken allemaal voortdurend progressie in allerlei dingen in ons leven, zowel in ons werk als in ons persoonlijke leven. Maar het komt ook regelmatig voor dat we ons belemmerd voelen in onze progressie. We komen niet vooruit en blijven hangen in het negatieve. Anders gezegd: we komen niet voorbij de min richting de plus. In dit soort situaties kan het zijn dat we hulp inschakelen van vrienden, familieleden of kennissen of van een professionele helper zoals een therapeut, een coach of een adviseur. 

Lees verder »

De basishouding van progressiegerichte coaches valt te omschrijven als een houding van niet-weten. Deze houding komt erop neer dat de coach het perspectief van cliënten onderzoekt en hierbij aansluit. Door steeds goede vervolgvragen te stellen, bijvoorbeeld via de CPW 7 stappen aanpak, helpt de coach cliënten zo om een steeds duidelijker idee te krijgen van wat ze willen bereiken en hoe ze dat voor elkaar kunnen krijgen. Hieronder leg ik uit wat de voordelen van een houding van niet-weten zijn en hoe je deze houding kunt leren aannemen. 

Lees verder »

De perspectiefwisselingsvraag is een bijzonder nuttige vraag in progressiegerichte coaching. Deze vraag helpt cliënten om een duidelijker beeld te krijgen van hoe ze willen dat hun situatie eruit komt te zien. In de kern komt de vraag erop neer dat je je cliënten uitnodigt om vanuit een derde-persoonsperspectief een beschrijving van hun eigen gewenste gedrag te maken. Dit doe je door ze een variant van de volgende vraag te stellen: “Wat zien andere mensen jou doen wanneer je situatie beter is geworden?” Hieronder leg ik uit wat de voordelen van de perspectiefwisselingsvraag zijn en geef ik enige tips over hoe je hem kunt stellen. 

Lees verder »

Normaliseren is een krachtige progressiegerichte techniek. Normaliseren betekent dat je als coach laat merken dat je wat je cliënten zeggen of doen als normaal beschouwt gegeven hun omstandigheden. Doordat de coach normaliseert wordt het voor cliënten gemakkelijker om te gaan geloven dat hun problemen oplosbaar zijn en dat ze progressie kunnen boeken. Hieronder leg ik uit wanneer normaliseren vooral van toepassing is en hoe je het kunt doen. 

Lees verder »

Wat is de optimismevraag? Met het woord optimisme werd vroeger iets anders bedoeld dan wat er tegenwoordig meestal mee wordt bedoeld. Oorspronkelijk betekende optimisme dat je geloofde in de best mogelijke wereld te leven. Tegenwoordig betekent optimisme iets als het geloof dat een betere toekomst mogelijk is. Optimisme is ook belangrijk in progressiegericht werken. Als we het binnen progressiegericht werken over optimisme hebben, dan bedoelen we hier niet een vaag soort positivisme of een miskenning van problemen mee en ook niet een geloof dat de toekomst vanzelf beter zal worden. Ons uitgangspunt is dat progressie mogelijk is maar niet vanzelf gaat en dus inspanning vergt (lees meer hierover in dit artikel). Optimisme kun je zien als een voorwaarde voor het aan de slag gaan om je situatie te verbeteren. Als je immers niet gelooft dat een betere toekomst mogelijk is, waarom zou je je best dan doen om deze te bereiken? Maar wanneer we geconfronteerd worden met heftige tegenslag is het vaak moeilijk om optimistisch te zijn.

Lees verder »

Er is een progressiegerichte vraag die veel coaches niet kennen en die een wat paradoxaal karakter heeft: de continueringsvraag. Eén van de belangrijkste vragen in de progressiegerichte aanpak is: welke progressie wil je verder bereiken? Door scherper zicht te krijgen op welke progressie je wilt bereiken krijg je een gevoel van richting. Een duidelijk beeld van de progressie die je wilt bereiken, werkt heel motiverend. Dit duidelijke beeld van deze betere situatie oefent een aantrekkingskracht op je uit waardoor je energie krijgt om aan de slag te gaan. De continueringsvraag draait echter precies om het tegenovergestelde: wat hoeft er niet beter te worden? Waarom is deze vraag ook een nuttig onderdeel van de progressiegerichte aanpak?

Lees verder »