Als progressiegerichte coach hoef je niet meer te begrijpen over de situatie van cliënten dan nodig is om hen verder te helpen.

Progressiegericht coachen is een manier van werken waarbij je je gesprekspartners activeert om stapjes vooruit te bedenken, meestal via gerichte vragen. Het is daarbij niet nodig dat progressiegerichte coaches precies begrijpen wat hun gesprekspartners allemaal denken en zeggen. In feite is dit zelfs onmogelijk. Ieder woord en iedere gedachte is verbonden aan zoveel complexiteit in het hoofd van de ander dat het ondoenlijk zou zijn om ze precies en volledig te begrijpen. Progressiegerichte coaches zijn zich hier goed van bewust en werken met een houding van niet-weten. Zij realiseren zich dat ze veel over de situatie van de cliënt niet begrijpen en hoeven te begrijpen. In plaats daarvan helpen ze de cliënt verder via vragen om zelf stapjes vooruit te ontdekken in een richting die voor hen waardevol is. Lees verder »

Progressiegericht coaches maken vaak gebruik van de nuttigheidsvraag. Deze vraag kan bijvoorbeeld zo gesteld worden: “Hoe kunnen we de tijd wat jou betreft zo goed mogelijk gebruiken?” of zo: “Waaraan zou jij na afloop van ons gesprek merken dat je er iets aan gehad hebt?”

Door het stellen van de nuttigheidsvraag wordt het gemakkelijker voor cliënten om zich te richten op wat ze uit de sessie willen halen. Door de vraag herinneren ze zich wat ze willen bereiken en hoe de sessie daarbij kan helpen. De vraag werkt activerend. Door de vraag te stellen lukt het vaak goed om cliënten snel actief en betrokken te maken in het gesprek.Lees verder »

Een sleutel tot effectieve gespreksvoering is om eerst aan te sluiten bij wat de ander heeft gezegd op een erkennende wijze. Door dit te doen wordt de conversatie vloeiend. De ander merkt dat jij hebt geluisterd naar wat hij of zij heeft gezegd en dat jij dit serieus neemt. Ook krijgt de ander, door jouw aansluiten, een paar extra seconden om na te denken over wat hij of zij heeft gezegd. Dit geeft hem of haar de gelegenheid om na te gaan of wat hij of zij zei klopte en om eventueel nog iets te verduidelijken.Lees verder »

Progressiegerichte professionals vatten in gesprekken regelmatig samen wat hun gesprekspartner heeft gezegd. De samenvatting wordt uitgesproken op wat wel een tentatieve toon wordt genoemd. Hiermee wordt bedoeld dat de toon niet stellig is maar dat er als het ware achter elke zin in de samenvatting een klein vraagtekentje doorklinkt. Dit maakt het gemakkelijk voor de gesprekspartner om zich vrij te voelen om eventuele correcties te plegen op de samenvatting.

Lees verder »

Lees verder »

Niet alleen progressiegerichte coaches luisteren goed naar hun cliënten; ook die cliënten zelf luisteren goed naar zichzelf. Bij progressiegericht coachen is het zo dat coaches vragen stellen aan cliënten en steeds blijven aansluiten op de antwoorden van de cliënt om vervolgens weer nieuwe vragen te stellen. Wat de progressiegerichte coaches weinig doen is laten merken wat zij zelf vinden van wat cliënten zeggen. Ze geven geen (waarde-)oordelen en zijn terughoudend in het geven vam tips. Als ze al iets teruggeven wat lijkt om een oordeel dan gebeurt dat ook uiterst subtiele wijze, zoals het geval is bij normaliseren en reframen.

Deze week heb ik een mini-enquête gedaan naar het gebruik van progressiegerichte technieken. Voor wie nog niet zo bekend is met de term: ik heb de progressiegerichte aanpak samen met Gwenda Schlundt Bodien ontwikkeld. De progressiegerichte aanpak heeft haar wortels in (1) oplossingsgericht werken, (2) sociale psychologie, (3) onze eigen ervaringen en vindingen. Aan de enquête deden 123 mensen mee (101 van hen lieten een e-mailadres achter om mee te loten naar één van de vier exemplaren van het boek Progressiegericht Werken die werden verloot – zie de winnaars onderaan dit artikel). Hier zijn de resultaten van de mini-enquête:

Lees verder »