Ik had eens een prettig evaluatiegesprek met Hans, een ex-cliënt van me en met zijn manager en personeelsmanager. Eerder had ik hem gecoacht nadat hij enkele fouten in zijn werk gemaakt had. Het doel van de coaching was om er voor te zorgen dat hij geen fouten meer zou maken in de toekomst. Omdat hij werkte in een ziekenhuislaboratorium zouden fouten grote gezondheidsrisico’s voor patiënten kunnen opleveren. De coaching vond plaats in de periode van januari tot en met oktober en bestond uit zes gesprekken. Drie weken eerder was ik uitgenodigd voor een extra gesprek met hem en zijn nieuwe lijnmanager en de personeelsmanager. Zijn oude manager was inmiddels met pensioen gegaan en de personeelsmanager zou binnenkort vertrekken om te gaan werken in een ander ziekenhuis.

Eerst sprak ik met Hans. Hoewel er enkele onderwerpen waren waar hij graag aan wilde werken omdat hij er niet tevreden over was, werd al snel duidelijk dat hij momenteel weer prima en naar tevredenheid functioneerde. Na het gesprek met Hans hadden we nog een gesprek waar ook de manager en de vertrekkende personeelsmanager bij waren. Het gesprek was open en positief. De personeelsmanager zei op een gegeven moment dat Hans er zoveel beter bij zat dan voor de coaching en ze vroeg of hij hier zelf een verklaring voor had. Hans zei het volgende:

“Eerst was ik sceptisch. Ik dacht echt dat deze coaching bedoeld was als een nette manier om van mij af te komen. En eerst dacht ik: ik kan het spelletje maar het beste meespelen. Wat kon ik anders doen? Maar na één gesprek met de coach wist ik dat dit niet waar was. Dus ik begon echt mijn best te doen. Die gesprekken waren heel nuttig. Ze hielpen mij om mijn gedachten op een rijtje te krijgen. Ik leerde hoe ik als het ware buiten mezelf kon treden en mezelf kon observeren. Dit hielp me om geleidelijk aan mijn gedrag te veranderen. Wat echt behulpzaam was, was om te praten met iemand die niets van ons werk af weet. Dat hielp heel goed. Ik moest alles uitleggen. Daardoor kreeg ik zelf ook een veel beter zicht op de effecten van mijn handelen en kon ik mezelf bijsturen.” (bron)