De relatie tussen intellectuele bescheidenheid en kennisverwerving

Intellectuele bescheidenheid is een psychologisch construct dat de laatste jaren meer in de belangstelling is komen te staan. Een van de redenen daarvoor is dat intellectuele bescheidenheid een aspect blijkt te zijn van wijs redeneren, een onderwerp waarnaar de laatste jaren veel onderzoek is gedaan. Een nieuwe publicatie beschrijft onderzoek naar de relatie tussen intellectuele bescheidenheid en het verwerven van nieuwe kennis. 

Intellectuele bescheidenheid

Bescheidenheid wordt in het algemeen gezien als een deugd en als relevant voor leren. Als je immers zicht hebt op je eigen beperkingen, snap je beter dat je nog iets te leren hebt. Een specifiek aspect van bescheidenheid, intellectuele bescheidenheid, zou nog relevanter voor leren kunnen zijn. Intellectuele bescheiden is bescheidenheid op het gebied van gedachten, overtuigingen, ideeën en meningen. Het zou kunnen zijn dat intellectueel bescheidener mensen zich minder snel bedreigd voelen bij meningsverschillen en eerder bereid zijn om te leren op basis van nieuwe informatie (Krumrei-Mancuso & Rouse, 2016).

De relatie tussen intellectuele bescheidenheid en aspecten van leren

Krumrei-Mancuso et al. (2019) deden 5 onderzoeken waarin zij de relaties tussen intellectuele bescheidenheid en diverse andere variabelen die te maken hebben met leren in kaart brachten. Hieronder staan enkele van hun bevindingen:

1. Mensen die niet intellectueel bescheiden waren, hadden de neiging hun cognitieve capaciteiten te overschatten
2. Intellectueel bescheiden mensen scoorden niet hoger of lager op cognitieve capaciteitentests
3. Intellectueel bescheiden mensen scoorden in het hoger onderwijs iets lagere cijfers dan intellectueel onbescheiden mensen
4. Intellectueel bescheidener mensen waren iets beter in het maken van onderscheid tussen echte en fictieve concepten wat duidt op een hoger kennisniveau
5. Intellectueel bescheidener mensen gingen eerder cognitief uitdagende taken aan en genoten hier meer van
6. Intellectueel bescheidener mensen waren meer gericht op het zoeken naar nieuwe kennis en nieuwe ervaringen
7. Intellectueel bescheidener mensen waren meer autonoom gemotiveerd om te leren
8. Intellectueel bescheidener mensen stonden meer open om hun mening te veranderen op basis van nieuw bewijs
9. Intellectuele bescheidenheid hing samen met een aantal andere variabelen die samenhangen met leren, zoals: reflectief denken, behoefte aan cognitie, intellectuele betrokkenheid, intellectuele nieuwsgierigheid, intellectuele openheid en openheid in denken, intrinsieke motivatie voor leren.

Conclusie

Intellectuele bescheidenheid lijkt op allerlei manieren ondersteunend te zijn aan leren. Het zou interessant zijn in vervolgonderzoek twee dingen in kaart te brengen. Ten eerste in hoeverre intellectuele bescheidenheid veranderbaar is (en hoe dat zou kunnen worden uitgevoerd). Ten tweede wat de causale relatie tussen intellectuele bescheidenheid en leren is.