Pleidooi voor een Wetenschap van Progressie

In The Atlantic doen Patrick Collison en Tyler Cowen een oproep voor de oprichting van een wetenschap van progressie (pdf). Hieronder leg ik uit wat ze bedoelen met progressie en met een wetenschap van progressie. Ook leg ik kort uit waarom de auteurs vinden dat het oprichten van een dergelijke wetenschap noodzakelijk is en hoe deze er volgens hen uit zou kunnen zien.

Wat is progressie?

Collison en Cowen verstaan onder progressie het volgende: de combinatie van economische, technologische, wetenschappelijke, culturele en organisatorische vooruitgang die ons leven heeft getransformeerd en onze levensstandaard heeft verhoogd over de afgelopen eeuwen.

Ik kan me redelijk vinden in deze definitie. Het spreekt me aan dat deze definitie een duidelijk criterium heeft, namelijk het verbeteren van de levensstandaard van mensen. De definitie zou m.i. nog beter kunnen worden door het aspect van duurzaamheid eraan toe te voegen. Verbetering van onze levensstandaard op korte termijn moet namelijk niet ten kosten gaan van de levensvatbaarheid van onze levensomgeving op langere termijn.

We weten te weinig over hoe progressie tot stand komt

Bepaalde momenten in de geschiedenis en bepaalde plekken in de wereld hebben geleid tot grote progressie. Blijkbaar is het zo dat bepaalde ecosystemen veel stimulerender zijn voor progressie dan andere. Hoe dat precies komt is grotendeels onbekend. De auteurs stellen dat progressie te weinig bestudeerd is en dat we dus te weinig kennis hebben over hoe progressie tot stand komt en hoe we progressie kunnen versnellen.

Wetenschap van progressie

Collison en Cowen stellen dat progressie nodig is aangezien er talloze onopgeloste problemen zijn (honger, armoede, ziektes, bedreiging voor ons leefmilieu, etc.). De wetenschap van progressie zou een brede aanpak moeten volgen. Er zou onderzoek gedaan worden naar succesvolle mensen, organisaties, instituties, beleid en culturen die zouden kunnen bijdragen aan toekomstige progressie. Het doel van progressiewetenschap zou niet alleen moeten zijn om te begrijpen maar tevens om te behandelen of interveniëren.

Het is niet zo dat er tot nu toe helemaal geen kennis is opgebouwd over progressie. Maar dit is gebeurd op een weinig systematische en op een gefragmenteerde manier. Een wetenschap van progressie zou dingen met zich meebrengen zoals: financiering van onderzoek naar progressie, interdisciplinair onderzoek naar progressie, opleiden van studenten, houden van conferenties en het oprichten van wetenschappelijke tijdschriften over progressiewetenschap.

Mijn reactie

Mijn boek De psychologie van progressie (2017) heb ik geschreven vanuit een zelfde manier van denken als die van Collison en Cowen. In dat boek maak ik ook een aantal van dezelfde argumenten als de auteurs. En de hele progressiegerichte aanpak, die ik samen met Gwenda Schlundt Bodien in 2012 heb opgericht, sluit goed aan bij hun manier van denken.

Het pleidooi voor een wetenschap van progressie spreekt me dan ook aan. Ik denk dat er weinig onderwerpen interessanter en belangrijker zijn om te onderzoeken dan progressie. Wat kan er meer de moeite waard zijn om kennis op te bouwen over hoe we de menselijke conditie duurzaam en voor zoveel mogelijk mensen kunnen verbeteren? Ik ben het eens met de auteurs dat er nog veel behoefte is aan progressie en aan kennis over hoe we progressie kunnen bereiken. En wetenschap is de manier om kennis op te bouwen.

Welke universiteit neemt het voortouw?