Ik hoorde over de volgende situatie in een les. Robert is wiskundeleraar op een middelbare school. Hij geeft les aan een tweede klas. In de vorige les, een paar dagen geleden, had één van zijn leerlingen, Sara, haar boek niet bij zich. Robert heeft haar toen gevraagd om haar boek voortaan bij zich te hebben tijdens de les. Sara zei dat ze dat zou doen. Terwijl hij voor de klas staat uit te leggen ziet Robert dat Sara, die een achterin de klas zit, zich een beetje lijkt te verschuilen achter de rug van de leerling die voor haar zit. Hij doet een stap naar voren, kijk even goed en ziet dat er opnieuw geen boek op Sara’s tafel ligt.

Wat er had kunnen gebeuren

Robert onderbreekt zijn uitleg en spreekt Sara op luide en geïrriteerde toon aan: “Sara! Wat zie ik? Heb jij nou je boek weer niet bij je?” Sara slaat haar ogen zenuwachtig neer en zegt niets. Na een paar seconden zegt Robert: “We hadden volgens mij een heel duidelijke afspraak! Jij zou je boek bij je hebben vandaag. Als je je boek niet meeneemt weet ik niet wat je hier komt doen. Dus ga mijn les maar uit. Ga je maar melden bij lokaal 100 en ik noteer je in Magister. Hopelijk leer je het dan een keer.” Zonder iets te zeggen verlaat Sara het lokaal.

Wat er echt gebeurde

Robert maakt zijn uitleg kort af en zet de klas aan het werk. Vervolgens loopt hij op Sara af. Hij ziet dat ze hem met een wat angstige blik aankijkt. Op rustige toon en met zachte stem zegt hij: “Hallo Sara. Is het niet gelukt om eraan te denken je boek mee te nemen?” Sara zegt timide: “Nee… ik ben het vergeten.” Daarop zegt Robert: “Hoe zou je er voor kunnen zorgen dat je er voor de volgende les wel aan denkt om je boek mee te nemen? Want je hebt je boek nodig om sommen uit te maken.” Sara geeft niet meteen antwoord en Robert wacht even.

Vervolgens zegt ze: “Mijn boek ligt bij mijn vader en mijn ouders liggen in een vechtscheiding. Ik durf het niet op te halen.” Robert zegt: “Hè, wat vervelend. Ik kan me dat wel voorstellen.” Hij zwijgt even vervolgt dan: “Heb je een idee hoe je dit zou kunnen oplossen?” Na een korte stilte zegt Sara: “In het weekend gaan mijn vader en zijn vriendin weg. Dan kan ik het halen want ik heb de sleutel.” Robert zegt: “Dat klinkt als een goed plan.” Sara laat een kleine glimlach zien.

Robert haalt zijn eigen boek op en geeft het aan Sara. Deze les kun je mijn boek gebruiken. Tien minuten later ziet hij Sara met haar telefoon foto’s maken van pagina’s uit het boek. Hij steekt zijn duim op naar haar. Zij glimlacht terug.