We gaven een training aan docenten en vroegen hen, als startoefening, om even in duo’s met elkaar te praten over een gesprek dat ze recent hadden gevoerd dat goed was gelopen. Toen we de oefening nabespraken kwamen er diverse interessante dingen naar voren.

In één duo kwam naar voren dat het goed had geholpen om het gesprek goed voor te bereiden. In een ander duo kwam naar voren dat het stellen van de eerdere-successenvraag aan een student heel goed had geholpen.

In een derde duo kwam naar voren dat het tijdstip waarop het gesprek gevoerd had heel goed had geholpen om het goed te laten verlopen. Ik was nieuwsgierig, dus ik vroeg door.

Het tijdstip van het gesprek

Eén van de twee docenten uit het duo begon uit te leggen dat het tijdstip bij hen beiden had geholpen om hun gesprekken met hun studenten goed te laten verlopen. Hij voegde eraan toe dat het trouwens verschillende tijdstippen waren geweest, bij hem had het gesprek met zijn student in de middag plaatsgevonden, bij zijn collega in de ochtend.

Vaak afleiding

De docent legde uit dat hij vaak gesprekjes met studenten moest voeren op onverwachte momenten en tussen de bedrijven door. Deze gesprekjes lopen lang niet altijd goed omdat er allerlei andere dingen door je hoofd kunnen gaan terwijl je aan het praten bent. Je zit bijvoorbeeld nog even door te denken over wat je net hebt gedaan of je gedachten dwalen al af naar wat je straks moet doen.

Aandacht en zich gehoord voelen

Hij vertelde dat bij deze gesprekjes, die goed waren verlopen, ze een rustig moment hadden gekozen om het gesprekje te voeren. Ik vroeg wat het voordeel was en hij legde uit dat hij zich veel beter kon concentreren op het gesprek. Hij kon zijn aandacht helemaal bij het gesprek houden. Toen ik vroeg wat het voordeel daarvan was geweest, legde hij uit dat hij veel beter kon luisteren naar de student en dat de student zich ook veel beter gehoord voelde.

Rust

De andere docent voegde toe dat het ook ze ook rustiger was tijdens het gesprek. Toen ik vroeg wat het voordeel hiervan was geweest zei ze dat de student hierdoor ook rustig werd en ze samen de inhoud gemakkelijker konden bespreken.

Reflectie

Het voorbeeld sprak mij, in al zijn eenvoud aan. Als je een moment kiest waarop je rustig en aandachtig je gesprek voert, levert het gesprek vaak meer op. De ander merkt jouw oprechte aandacht op en voelt zich serieus genomen. Daardoor zal hij of zij zichzelf ook gemakkelijker serieus en constructief opstellen. Door zelf ook rustig te zijn, wordt de ander ook rustig. Zoals ik hier uitleg is professionele gespreksvoering op zijn best altijd ook rustig.

Suggestie

Moet je regelmatig onverwacht gesprekjes voeren, tussen de bedrijven door, en heb je het gevoel dat dit niet plezierig en effectief is? Dan is mijn suggestie om iets vaker het gesprek niet op dat moment te voeren maar even samen een geschikt tijdstip te kiezen waarop je het gesprek rustig en aandachtig kunt voeren. Een extra voordeel hiervan is dat je je gesprekje kunt voorbereiden. Vermoedelijk wordt het gesprek zo effectiever en plezieriger.