Beginnen met de groenen

door | jan 19, 2022 | Progressiegericht werken | 2 reacties

Beginnen met de groenen

Als je vooruitgang wilt boeken in een veranderproces is het nogal eens verstandig om beginnen te werken met de mensen die de verandering zien zitten. Binnen de progressiegerichte aanpak gebruiken we soms de metafoor van een verkeerslicht om dit uit te leggen.

Verkeerslichtmetafoor

De groene mensen zijn de mensen die positief staan tegenover de verandering, de oranje mensen zijn de mensen die waarschijnlijk mee zullen doen maar nog even de kat uit de boom willen kijken en de rode mensen zijn de mensen die niet staan te springen om deze verandering uit te voeren.

Beginnen met de groenen

Wanneer je start met de groenen komt de verandering vaak vlot op gang. Het nieuws van de vooruitgang verspreidt zich vaak snel wat anderen aanmoedigt om ook mee te gaan doen.

Niet bestraffend

Progressiegerichte procesbegeleiders reageren niet afwijzend op oranje en rode mensen. In plaats daarvan accepteren zij hun houding en tonen begrip (bijvoorbeeld: “Ik kan me voorstellen dat je even de kat uit de boom kijkt. Haak gerust aan wanneer je eraan toe bent”).

Door niet bestraffend op te treden tegen mensen die niet meteen enthousiast meedoen met de verandering is het voor deze mensen gemakkelijker om later alsnog enthousiast mee te gaan doen. Zij zijn niet op de vingers getikt voor hun aanvankelijke aarzeling waardoor ze geen extra drempel hoeven te nemen om alsnog mee te gaan doen.

In het onderstaande voorbeeld past een docent op het VMBO het beginnen-met-de-groenen principe bewust toe. Ook zijn in dit voorbeeld enkele andere technieken te herkennen zoals de gewenste-situatievraag.

Vragenlijstje in de klas

Het schooljaar is bijna afgelopen. Mary, de docent, heeft haar cijfers voor het eindrapport al bepaald en alle stof is behandeld. Het is nu de laatste les. Mary bedenkt hoe zij die les wil besteden. Gaat ze wat extra stof behandelen? Laat ze leerlingen naar een film kijken?

Ze besluit tot iets anders. Ze legt de leerlingen een kort vragenlijstje voor met vragen als:

• Wat vond je goed gaan dit schooljaar?
• Waar ben je trots over?
• Waar ben je niet zo tevreden over?
• Hoe wil je dat volgend jaar voor je wordt?
• Wat ga je anders aanpakken?
• Hoe wil je dat jouw toekomst wordt?

Ik wil gangsta worden

Mary nodigt de leerlingen uit deze vragen eens in te vullen en zegt dat ze benieuwd is naar de antwoorden. Sommige leerlingen beginnen direct te schrijven. Andere moeten even wennen aan deze onverwachte taak en wachten even voor ze beginnen te schrijven.

Dan vragen een paar kinderen of ze de antwoorden op sommige vragen mogen tekenen in plaats van opschrijven. Mary vindt dat prima. Eén van de leerlingen, Ali, schrijft maar één zin op het papiertje en levert het direct weer in. Hij heeft geschreven: “Ik wil een gangsta worden”.

Beter me best doen

Mary kijkt even naar het papiertje en twijfelt of ze er iets over moet zeggen. Ze besluit dat niet te doen. Ze loopt langs de leerlingen die het vragenlijstje aan het invullen zijn.

Na ongeveer tien minuten vraagt Ali opeens: “Mevrouw, hebt u een nieuw papiertje voor mij? Ik heb net een flauw antwoord gegeven. Ik wil het nu serieus invullen.” Als hij klaar is werpt Mary een snelle blik op zijn antwoorden. Het eerste wat haar opvalt, is dat Ali heeft ingevuld: “Beter me best doen.”

 

Ontleend aan Paden naar oplossingen

Wat vind je van dit artikel?
  • Interessant (1)
  • Bruikbaar (0)

2 Reacties

  1. Karel van Wijngaarden

    Beste Coert,

    Ik ken de stoplicht-gedachtegang vanuit de klassieke veranderkunde onder de benaming weerstandstrategiemodel (van Ezerman). De basisgedachte is dat je populatie die je mee wilt krijgen via interventies die van zacht naar hard verlopen beetje-bij-beetje meekrijgt. Van vermijden, faciliteren, informeren, ondersteunen, overtuigen, onderhandelen naar uiteindelijk afdwingen. Op het moment dat je overweegt om af te dwingen heb je meer dan 80% van de populatie achter je staan. Een benadering die op de grote lijn herkenbaar lijkt in de vaccinatiestrategie tot nu toe.

    Toch is ook een andere kijk interessant, die wij zelf maar ‘the early battle’ zijn gaan noemen. Deze zienswijze is geïnspireerd op de virale Change-bandering van Herrero en komt erop neer dat je juist in een vroegtijdig stadium van de verandering belangrijke opponenten (= informele leiders) mee probeert te krijgen via een of meer echt goede gesprekken. De gedachte is dat deze sleutelfiguren wanneer zij ‘om’ zijn in hun informele netwerk via hun gedrag de toon zetten voor velen in hun omgeving. Het voorkomt dat opponenten veel tijd krijgen om zich diep in te graven met alle nare complicaties van gezichtsverlies.

    Tot zover. Zoals jij in je bijdrage al aangeeft is een stoplichtbenadering soms een goed aanpak. Ik veronderstel dat dit ook geldt voor de vroege confrontatie. De hamvraag is dan ook wanneer doe je wat?

    Dank voor je inspirerende bijdragen!

    Met vriendelijke groet,
    Karel van Wijngaarden
    06 5353 1284

    Antwoord

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

 

Voeg je bij 525 andere abonnees
 

► UPDATES & REACTIES

  1. Coert Visser
  2. Coert Visser
  3. Coert Visser
  4. Coert Visser
  5. Coert Visser
  6. Coert Visser
  7. Coert Visser
  8. Coert Visser
  9. Coert Visser