Gedistantieerde zelfspraak heeft positieve effecten op onze zelfbeheersing en wijsheid. Daarnaast verandert het hoe we over onszelf denken. Dit blijkt uit nieuw onderzoek van Izzy Gainsburg en  Ethan Kross.

Gedistantieerde zelfspraak

Frank was een moeilijke tekst aan het bestuderen voor zijn opleiding. Hij vond de tekst zeer moeilijk en toen hij de neiging op voelde komen om het op te te geven, zei hij in gedachten tegen zichzelf: “Kom op Frank, volhouden! Het gaat je lukken als je doorzet.”

Het lijkt nogal vreemd om jezelf zo toe te spreken in de derde persoon, alsof het om iemand anders gaat. Maar steeds meer onderzoek laat zien dat dit voordelen heeft. Deze manier van praten, die gedistantieerde zelfspraak wordt genoemd helpt bij emotieregulatie en wijs redeneren (zie o.a. Kross & Ayduk, 2017).

Ons kneedbare zelfbeeld

Hoe we tegen onszelf praten wordt beïnvloed door hoe we onszelf zien. Maar hoe we onszelf zien is vrij kneedbaar. Het is namelijk niet alleen afhankelijk van onze stabiele kijk op onszelf maar ook door wat de situatie in ons oproept. Ook de taal die we gebruiken kan invloed hebben op ons zelfbeeld.

Abstractie en sociale identiteit

Gainsburg & Kross (2020) onderzocht hoe gedistantieerde zelfspraak verandert hoe we over onszelf denken. Ze verwachten dat door de grotere psychologische afstand abstracter over onszelf gaan nadenken. Verder vroegen ze zich af wat het effect zou zijn van gedistantieerde zelfspraak op hoe nadrukkelijk men de eigen sociale identiteit zou beleven.

Meer abstract, minder sociale identiteit

Ze voerden twee experimenten uit. De resultaten hiervan lieten zien dat gedistantieerde zelfspraak invloed heeft op zelfbeeld. In studie 1 gebruikten random toegewezen deelnemers die hun eigen naam gebruikten om zichzelf te beschrijven (Ipv. ‘ik’) meer abstracte termen zichzelf beschrijven en spraken ze minder over hun sociale identiteit. Studie 2 repliceerde deze effecten direct in een krachtig pre-registratie-experiment.

Verder bleek dat gedistantieerde zelfspraak ertoe leidde dat mensen zichzelf in abstractere termen gingen beschrijven dan andere mensen. Ook leidde het ertoe dat ze minder spraken over hun eigen sociale identiteit dan over die van andere mensen.

Conclusie

Het gebruik van onze eigen naam als we onszelf toespreken kan niet alleen helpen bij het reguleren van onze emoties en bij wijs redeneren maar heeft ook invloed op hoe we onszelf zien. Het leidt ertoe dat we ons iets abstracter gaan waarnemen en iets minder in termen van onze eigen sociale identiteit.

We gaan iets meer naar onszelf kijken zoals we ook naar andere mensen kijken. Mogelijk helpt dit om meer zicht te krijgen op de betekenisvolle kenmerken van onszelf die ons onderscheiden van anderen. En misschien helpt het ook om iets minder vatbaar te worden voor bepaalde biases, zoals positieve illusies over onszelf.