De bereikte-progressievraag

De bereikte-progressievraag is een belangrijke vraag die progressiegerichte coaches aan hun cliënten stellen. De vraag gaat in essentie over welke progressie de cliënt nu al heeft weten te bereiken. Hieronder kun je meer lezen over hoe je deze vraag kunt stellen en wat de kracht ervan is.

De bereikte-progressievraag: voorbeeldformuleringen

De bereikte-progressievraag is een vraag die cliënten helpt om zicht te krijgen op welke progressie ze al hebben bereikt en hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben. Hier zijn enkele manieren waarop je deze vraag kunt stellen:

1. Welke progressie heb je al bereikt?
2. Welke vooruitgang heb je al geboekt?
3. Waarin ben je al vooruitgekomen?
4. Wat heb je al voor elkaar gekregen?
5. Welke verbetering heb je al tot stand gebracht?
6. Wat is je al gelukt?

Doorvragen is belangrijk

Als je bereikte-progressievraag hebt gesteld is het belangrijk om goed door te vragen over wat je cliënt antwoordt. Hier zijn enkele manieren waarop je kunt doorvragen:

1. Waaraan merkte je dat je deze progressie hebt bereikt?
2. Wat is het voordeel dat je deze progressie hebt bereikt?
3. Hoe is het je gelukt om deze progressie te bereiken?
4. Wat werkte er vooral goed in wat je hebt gedaan?
5. Waar was je het meest tevreden over?
6. Was het nuttig om hier even over te praten? Op wat voor idee brengt het je?

Wanneer kun je de bereikte-progressievraag stellen?

De bereikte-progressievraag kan op allerlei momenten van pas komen in progressiegerichte coachingsgesprekken. Hier zijn drie voorbeelden van situaties waarin de vaag vooral van pas komt:

1. In het begin van een vervolggesprek met een cliënt. Bij coachingstrajecten die uit meerdere gesprekken bestaan, is het gebruikelijk om vervolggesprekken steeds te beginnen met een combinatie van twee soorten vragen: 1) de nuttigheidsvraag, 2) de bereikte-progressievraag.
2. Halverwege eerste coachingsgesprekken. Ook bij eerste gesprekken in een coachingstraject is de bereikte-progressievraag nuttig. In een 7-stappengesprek past de vraag heel goed bij stap 4 (vaststellen van het platform).
3. Aan het begin van eerste coachingsgesprekken. Ook bij eerste gesprekken kan het soms nuttig zijn om al in het begin niet alleen de nuttigheidsvraag te stellen maar tevens de bereikte-progressievraag. Dit is vooral het geval wanneer je als coach al eerder contact hebt gehad met de cliënt via telefoon of e-mail en de cliënt tijdens dit contact al heeft genoemd wat het probleem of het doel van de coaching is.

Wat is de kracht van de bereikte-progressievraag?

Bereikte progressie is voor veel mensen vaak niet goed zichtbaar. Hier kun je enkele redenen lezen waarom dat zo is. Deze onzichtbaarheid van al bereikte progressie kan mensen vaak iets somberder maken dan strikt nodig. Door ze de bereikte-progressievraag te stellen ontdekken ze dat ze al progressie hebben geboekt en krijgen ze zicht op hoe hen dat al is gelukt. Hierdoor gaan ze zich iets competenter voelen, worden ze iets optimistischer en doen ze vaak al goede ideeën op voor verder progressie.

Een voorbeeld

Recent coachte ik een projectmanager die leiding geeft aan groot veranderproject. Het was mijn tweede gesprek met hem. Ik stelde hem eerste de nuttigheidsvraag. Hij antwoordde dat hij hij het met name over twee vraagstukken wilde hebben waar hij wat mee worstelde. Ik antwoordde dat het prima was om het over die twee onderwerpen te hebben.

Vervolgens vroeg ik hem: “Zou ik je voordat we die dingen gaan bespreken eerst even mogen vragen waar je al vooruit in bent gekomen sinds ons vorige gesprek?” Ik zag hem even fronsen en toen even nadenken. Daarna noemde hij drie onderwerpen waar hij hij al progressie in had bereikt. Ik vroeg over alle drie die onderwerpen door tot ik goed voor me kon zien wat hij had gedaan en wat daar zo goed aan had gewerkt. Deze fase van het gesprek duurde een minuut of 10.

Vervolgens gingen we de twee onderwerpen die hij had genoemd bespreken. Ik volgde hierbij in grote lijnen de 7-stappen aanpak. Aan het eind van het gesprek vroeg ik hem of hij gesprek nuttig had gevonden. Hij beaamde dat. Toen zei hij: “Toen je me aan het begin van het gesprek vroeg welke progressie in al bereikt had dacht ik eerst bij mezelf ‘moet dat nou echt?’ Maar nu ik terugkijk op het gesprek moet ik zeggen dat het enorm nuttig was om het daar over te hebben. Het was misschien wel het meest nuttige deel van het gesprek!”