In 1965 schreef de psycholoog Hadley Cantril een artikel waarin hij een interventie beschreef die hij The Cantril Self-Anchoring Striving Scale noemde. Deze interventie kan als voorloper worden beschouwd van wat nu één van de populairste technieken van coaches is geworden: de schaalvraag. De schaalvraag kwam tot bloei door de ontwikkelaars van de oplossingsgerichte aanpak, Insoo Kim Berg, Steve de Shazer en hun collega’s van het Brief Family Therapy Center in de Verenigde Staten. Zij voegden belangrijke nieuwe elementen toe aan de schaalvraag. De laatste tien jaar is de interventie in de praktijk van coaching verder verfijnd en zijn haar toepassingen breder geworden. Schaalvragen behoren tot de meest flexibele en veelzijdige technieken die coaches vandaag de dag hanteren.

Lees verder »

De schaalvraag is een bijzonder populaire techniek bij coaches, die bestaat uit verschillende standaardonderdelen (zie hier). Deze techniek nodigt cliënten uit om heel concreet te beschrijven wat ze willen bereiken op een schaal van 0 tot 10. De 10-positie beschrijft levendig hoe de gewenste situatie er voor cliënten uit ziet, liefst in termen van hun eigen positieve gedrag. De 0-positie is de situatie waarin er van die gewenste situatie nog niets is bereikt. Eén van de uiterst effectieve onderdelen in de schaalvraag is het onderdeel waarbij gevraagd wordt wat er al tussen de 0-positie en de huidige positie zit. Als cliënten deze dingen noemen, neemt hun competentiegevoel normaal gesproken toe omdat ze zich realiseren dat ze toch al dingen doen en hebben gedaan die werken. Ook hun optimisme neemt toe omdat ze uit die succesvoorbeeldjes ideeën opdoen die ze nog eens kunnen uitproberen. Soms geven cliënten echter antwoorden die de normale manier van vragen stellen bij de schaalvraag wat minder toepasselijk maken. Hieronder beschrijf ik vier van dat soort uitdagende antwoorden en geef een, misschien verrassend eenvoudige, suggestie voor hoe je er als coach mee om kunt gaan. 

In een training progressiegericht coachen, die ik deze week gaf aan een groep interne coaches van een grote organisatie, vertelde een van de deelnemers dat hij af en toe de techniek van schaalwandelen toepaste. Voor wie deze techniek nog niet kent: schaalwandelen is een toepassing van de bekende schaalvraag. Bij schaalwandelen vraag je mensen zich voor te stellen dat de ene kant van de kamer (of zaal) de 0 op de schaal vertegenwoordigt en de andere kant van de ruimte de 10. Door mensen uit te nodigen op die schaal te komen staan kun je alle bekende onderdelen van de schaalvraag toepassen.

Lees verder »

Ik pleit ervoor om te mikken op tijdelijkheid van het coach-cliëntcontact. Als progressiegerichte coach loop je soms een tijdje mee met een cliënt (een individuele cliënt of een team of organisatie). Tijdens het meelopen stel je als coach allerlei vragen en geef je reacties op antwoorden van de cliënt in de hoop dat deze de cliënt helpen om betekenisvolle progressie te boeken. Lees verder »

Veel coaches kennen de schaalvraag en de cirkeltechniek. Een verwante techniek die soms ook van pas kan komen is de optimale-zoneschaal. Hieronder kun je lezen hoe die werkt.

Lees verder »

Binnen progressiegerichte gespreksvoering is de platformvraag een belangrijke en populaire. Deze vraag houdt in essentie in: Hoe ver ben je al in wat je wilt bereiken? De vraag is gebaseerd op het uitgangspunt binnen progressiegericht werken dat er altijd al een zekere basis van succes is, hoe klein die misschien ook is, waarop verder gewerkt kan worden. Het gaat, met andere woorden, om het idee dat de cliënt altijd al begonnen is met enige progressie te boeken in de gewenste richting. Ik leg de voordelen uit van de platformvraag en beschrijf enkele manieren waarop hij gesteld kan worden. 

Lees verder »

Irrationele overtuigingen kunnen schadelijk zijn voor jezelf en anderen. Het updaten van je overtuigingen (ze meer realistisch/rationeel maken) is daarom vaak verstandig. Meestal is dit helemaal niet zo gemakkelijk omdat er meerdere obstakels kunnen zijn om dit te doen. Maar als je het nut ziet van het loslaten van irrationele overtuigingen kun je een aardig eind komen met behulp van wat praktische tips. Andere mensen afhelpen van hun irrationele overtuigingen is nog een heel ander verhaal. We herkennen de irrationaliteit van andere mensen vaak gemakkelijker dan onze eigen irrationaliteit (als we van onze eigen overtuigingen duidelijk zouden zien dat ze irrationeel zijn, dan zouden we ze immers niet hebben). Het zien van de irrationaliteit van andere mensen kan de neiging in je opwekken om de ander te confronteren met hun irrationaliteit. Een dergelijke confrontatie is meestal echter niet bepaald kansrijk.

Lees verder »

Er is een progressiegerichte vraag die veel coaches niet kennen en die een wat paradoxaal karakter heeft: de continueringsvraag. Eén van de belangrijkste vragen in de progressiegerichte aanpak is: welke progressie wil je verder bereiken? Door scherper zicht te krijgen op welke progressie je wilt bereiken krijg je een gevoel van richting. Een duidelijk beeld van de progressie die je wilt bereiken, werkt heel motiverend. Dit duidelijke beeld van deze betere situatie oefent een aantrekkingskracht op je uit waardoor je energie krijgt om aan de slag te gaan. De continueringsvraag draait echter precies om het tegenovergestelde: wat hoeft er niet beter te worden? Waarom is deze vraag ook een nuttig onderdeel van de progressiegerichte aanpak?

Lees verder »

Er kunnen zich situaties voordoen waarin we overvallen worden door pessimisme en moedeloosheid. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als we geconfronteerd worden met ernstige tegenslag, een traumatische gebeurtenis of als er meerdere dingen tegelijk misgaan. In progressiegerichte coaching kun je als coach ook te maken krijgen met cliënten in zulke omstandigheden. Deze cliënten laten dan vaak merken dat ze geen hoop en energie meer hebben en dat ze moedeloos zijn. Deze cliënten vinden het vaak moeilijk om te beschrijven wat ze willen bereiken en als je ze de schaalvraag voorlegt, kan het zijn dat ze zichzelf nu op de nul op de schaal plaatsen. 

Lees verder »

Verschillende deelnemers aan eenzelfde gesprek kunnen dit gesprek heel verschillend beleven. In progressiegerichte gesprekken en sessies vindt dit ook plaats. Wat we regelmatig tegenkomen is dat progressiegerichte professionals het gevoel hadden dat ze niet goed in vorm waren en dat de sessie niet bepaald goed verliep. De andere betrokkenen kunnen echter een heel andere ervaring hebben en een heel andere herinnering aan het gesprek. Hieronder kun je drie kleine voorbeelden lezen waarbij dit aan de orde was.

Lees verder »

Het kan weleens voorkomen in het leven dat we de dingen die we eerst hartgrondig afwijzen later hartstochtelijk omarmen. Een klein voorbeeld hiervan betreft het gebruik van enkele progressiegerichte technieken.

Lees verder »

Actief leren is belangrijk. Voor het goed leren begrijpen van nieuwe concepten is een uiterst bewuste en actieve aanpak nodig. Het is niet voldoende om slechts te luisteren naar een uitleg over het concept, of er iets over te lezen. Een veel actievere benadering is nodig om je een concept echt eigen te maken. Hieronder beschrijf ik zo’n aanpak. Deze kun je direct uitproberen om je één of meer progressiegerichte concepten eigen te maken.

Lees verder »

Een beroepsgroep die in toenemende mate gebruik maakt van progressiegerichte uitgangspunten en technieken is die van de loopbaanbegeleiders. Progressiegerichte loopbaanbegeleiding wijkt in enkele opzichten af van traditionele loopbaanbegeleiding. In de eerste plaats wordt er gebruik gemaakt van bekende progressiegerichte technieken zoals nuttigheidsvragen, schaalvragen, gewenste situatievragen, toekomstprojectievragen, eerdere successenvragen en coping vragen. In de tweede plaats wordt er gewerkt met een progressiegerichte basishouding. Deze houding is er niet één van de expert die adviezen en oordelen aanreikt maar een houding van niet weten. Door aan te sluiten op het perspectief van de kandidaat/cliënt en door goede vragen te stellen ontdekt de cliënt zelf hoe hij of zij stappen vooruit kan zetten. Deze houding wordt wel ‘leiden van achteren’ genoemd. In de derde plaats werkt de progressiegerichte loopbaanbegeleiding vanuit een wat andere visie op loopbaanontwikkeling en -begeleiding dan traditioneel het geval is. Lees verder »

In deze tijd van Wikipedia en Google hoor je wel zeggen dat het hebben van kennis minder belangrijk is geworden omdat je immers alles toch zo kunt opzoeken. Waarom zou je het dan moeten weten? Als je maar de vaardigheid en de middelen hebt om de kennis die je hier en nu nodig hebt, op te zoeken. Ook kom ik vaak de stelling tegen dat artikelen niet te theoretisch moeten zijn maar vooral praktisch gericht. De gedachte hierachter is dat mensen niet geïnteresseerd zijn in theorie maar alleen (hapklaar) aangereikt willen krijgen hoe ze iets moeten aanpakken of oplossen. Nu ben ik wel een liefhebber van Google en zeker van Wikipedia en ook kan ik onderschrijven hoe prettig en nuttig praktisch bruikbare informatie is, maar ik denk dat het belang van kennis onderschat wordt.

Lees verder »