Vandaag verzorgde ik een gastcollege over progressiegericht werken voor derdejaars studenten psychologie aan de Universiteit Utrecht. Hier kun je presentatie bekijken.
Trainingen Progressiegericht Werken |
Vandaag verzorgde ik een gastcollege over progressiegericht werken voor derdejaars studenten psychologie aan de Universiteit Utrecht. Hier kun je presentatie bekijken.
Trainingen Progressiegericht Werken |
Allereerst mijn bewondering voor jullie werk, maar dat weet je.
Je kent de attributie-benadering in de motivatieliteratuur. Waar ik mee zit is een variant of een onderdeel van de statische mindset. Er zijn mensen (veelal vrouwen) die hun succes blijven attribueren naar toeval. “Ik heb mijn kunstje weer geflikt (succes), na veel inspanning en zenuwen, maar ik blijf steeds bang dat ik door de mand val, dat ik eigenlijk niets weet ofwel ten onrechte mijn diploma heb gehaald (gekregen)” (geen trots of tevredenheid na succes). Dus gebrek aan zelfvertrouwen. Hoe krik je dat nu op gebruik makend van de mindsets. Ze geloven wel dat ze hun capaciteiten kunnen ontwikkelen, dat hebben ze al bewezen, maar ze geloven het niet echt, ze geloven niet in zichzelf. Het is duidelijk geen groeimindset, maar ze herkennen zich niet goed in de statische mindset zoals geformuleerd. Niet dat ik er niet uitkom, maar ik vraag me af of jullie dit ook tegenkomen en hoe je er dan mee omgaat.
Groet Peter de Kuijer
Beste Peter, misschien is dit wel een interessant stukje om te lezen: https://progressiegerichtwerken.nl/carol-dweck-reflecteert-op-de-groeimindset-in-het-onderwijs/ (zie ook de link naar het originele Engelse artikel)