Marcs herexamen De Cirkeltechniek

Eén van de eerste keren dat ik de cirkeltechniek uitprobeerde was vlak nadat ik hem in 2005 was tegengekomen. Ik werd ’s avonds gebeld door mijn neef Marc. Hij vertelde me dat hij binnen een week herexamen moest doen voor het vak wiskunde. Hij had een 3 gehaald de eerste keer. Hij belde me om te vragen of ik hem wilde helpen met het voorbereiden van zijn herexamen. Ik antwoordde meteen dat ik dat wel wilde doen maar vroeg me ook af hoe hij op het idee gekomen was om mij hiervoor te vragen. Het was immers al lang geleden dat ik ooit zelf wiskunde op school had gehad en ik had de stof bepaald niet meer paraat. Hij vertelde dat hij zich ingeschreven had voor een examentraining maar dat hij die dag te horen had gekregen dat hij daar onverwacht toch niet aan mee kon doen. Hij voegde toe dat hij het vrij somber inzag voor zijn herexamen omdat hij altijd al slecht was geweest in wiskunde. Afijn, we spraken af dat hij de volgende ochtend bij mij langs kon komen om een start te maken met voorbereiden. We hadden vijf dagen de tijd.

Trainingen Progressiegericht Werken

Mijn eerste cirkeltechniek

Toen ik de telefoon opgehangen had, dacht ik even na hoe ik hem het beste helpen kon. Het was te kort dag om even hup mijn wiskunde examenstof op te halen. Ik besloot het op een coachende manier aan te gaan pakken en mijn belangrijkste instrument zou de cirkeltechniek worden. De volgende dag meldde Marc zich op de afgesproken tijd en hij had zijn tas met al zijn wiskunde spullen bij zich, twee boeken, een geodriehoek en een rekenmachine. Ik heette hem welkom en stelde voor meteen van start te gaan. Hij wilde niets liever dan dat.

Alle vereiste onderwerpen op briefjes

Hij ging zitten aan mijn grote vergadertafel en ik gaf hem een paar blokjes met gele post-it briefjes. Vervolgens vroeg ik hem om alle onderwerpen die hij voor het examen van aanstaande woensdag zou moeten beheersen op een geel briefje te schrijven. Eén onderwerp per briefje. Ik nodigde hem uit om de inhoudsopgave van zijn boek erbij te pakken om alle onderwerpen te gaan verzamelen zodat hij ze op gele briefjes kon schrijven.

Hij ging aan de slag en ik ging koffie zetten. Ook tekende ik op een flipovervel de cirkels van de cirkeltechniek: een binnencirkel en een buitencirkel. Marc was een behoorlijke tijd bezig met het verzamelen van alle onderwerpen, het kostte hem zeker meer dan een half uur.

Alle briefjes in de cirkels plakken

Toen hij klaar was, was mijn vergadertafel beplakt met talloze gele briefjes. Ik complimenteerde hem hiermee en nodigde hem vervolgens uit om alle briefjes op het flipovervel te plakken. Briefjes met onderwerpen die hij al beheerste konden in de binnencirkel terechtkomen. Briefjes met onderwerpen die hij nog niet beheerste in de buitencirkel. Ook met deze taak was Marc verrassend lang bezig. Hij stond voor de flipover en keek vaak vrij lang nadenkend naar de briefjes voor ze in de cirkels te plakken. Toen hij misschien een minuut of 20 later klaar was met deze taak wierp ik een blik op de flipover. Verschillende dingen vielen mij op.

Op de binnenrand en buiten de buitencirkel

Het eerste wat me opviel was dat het in de binnencirkel nog niet zo druk bezaaid met briefjes was terwijl er behoorlijk veel in de buitencirkel hingen. Dit klopte naar mijn idee aardig met het cijfer 3 dat hij in eerste instantie had gehaald. Ik hield deze gedachte maar voor me en probeerde niet te glimlachen. Wat me verder opviel was dat er meerdere briefjes op de rand tussen de binnen- en buitencirkel hingen en dat er ook vrij veel briefjes buiten de buitencirkel hingen. Nieuwsgierig vroeg ik aan Marc wat zijn reden was om de briefjes daar te hangen. Hij legde uit dat op de briefjes op de rand tussen binnen- en buitencirkel onderwerpen stonden die hij al bijna beheerste. En de briefjes buiten de buitencirkel? Daar stonden onderwerpen op die Marc naar zijn idee toch nooit zou gaan begrijpen. Aha, op die fiets!

Briefjes van buiten naar binnen werken

Vervolgens stelde ik Marc de vraag welk briefje hij als eerste naar de binnencirkel wilde gaan verplaatsen. Hij dacht even na en pakte toen een briefje dat op de rand hing en zei: “Die begrijp ik toch al bijna.” We gingen aan tafel zitten en ik vertelde hem dat mijn wiskundekennis in al die jaren behoorlijk weggezakt was en dat hij mij daarom zou moeten helpen om er weer een beetje in te komen. Dat begreep hij. Dus ik vroeg hem om mij uitleg te geven over het onderwerp op het briefje, de cosinus. Marc begon uit te leggen en ik stelde verschillende verdere vragen om te begrijpen hoe het ook weer zat met de cosinus. Opeens zei Marc dat hij merkte dat hij het onderwerp begreep. Ik nodigde hem uit het briefje dan maar in de binnencirkel te hangen. Hij deed het met een glimlach.

Wat weet je al van dit onderwerp?

We hebben toen ruim een uur lang verschillende briefjes op dezelfde manier behandeld. Steeds weer begon ik met de vraag: wat weet je al van dit onderwerp? Deze vraag was nuttig voor mij om weer een beetje in de stof te komen. Maar het was ook nuttig voor Marc die merkte dat hij over al die onderwerpen toch al dingen begreep. Na een uur moest ik weg. Ik stelde voor dat Marc gewoon op dezelfde manier door zou gaan: steeds een nieuw briefje naar keuze uit de buitencirkel halen en proberen met behulp van het boek het onderwerp te snappen. Als dat lukte kon hij vervolgens het briefje in de binnencirkel hangen. Lukte het niet dan kon hij het briefje even opzij leggen en dan zouden we er later samen naar kijken.

Toen ik eind van de middag weer langskwam zag ik dat Marc aardig wat briefjes zelfstandig naar de binnencirkel had weten te werken. Ook had hij een aantal briefjes opzij gelegd om samen te bekijken. We hebben een aantal van die onderwerpen samen besproken waarbij ik steeds begon met Marc in de rol van uitlegger aan mij te plaatsen door te vragen: wat weet je al over?

Toen Marc drie dagen op deze manier op mijn kantoor had zitten werken, vaak alleen, soms een paar uurtjes met mijn hulp, had hij flinke progressie geboekt. Op de dag voor zijn herexamen hebben we het zelfs aangedurfd om een aantal onderwerpen aan te pakken die Marc buiten de buitencirkel had gehangen. Stug begon ik ook bij deze onderwerpen met de vraag: “Marc, je moet me even helpen: waar gaat dit onderwerp over? Wat weet je er al van?” Elke keer bleek dat Marc er toch al iets van begreep.

Het beeld was totaal gekanteld

Eind van de middag op de laatste dag keken we samen naar de cirkels. Het beeld was totaal veranderd. Er hingen zeer veel briefjes in de binnencirkel en niet zo veel meer in de buitencirkel. Zelfs buiten de buitencirkel hingen niet zoveel briefjes meer. Ik dacht bij mezelf: “Een 10 zal het niet worden maar een ruime voldoende moet het wel worden.” Het werd een zeven-en-een-half. Niet gek voor iemand die me vaak had verteld dat hij nooit een bal van wiskunde had begrepen en zou begrijpen. Tegelijk dacht ik: die cirkeltechniek, die houden we erin!

Nu, terwijl ik dit schrijf, heeft Marc zijn HBO- opleiding al lang en breed achter de rug en werkt hij al jaren succesvol als fysiotherapeut.

 

Bron: De cirkeltechniek.; Voor wie vooruit wil komen 

Wat vind je van dit artikel?
  • Interessant (9)
  • Bruikbaar (5)