Gewetensvolheid als basis voor professionaliteit

Vorige week zat ik met enkele coaches enkele lastige gesprekssituaties te oefenen. Het ging prima en het was interessant. Na afloop praatten we even na. Eén van hen merkte toen op hoe enorm belangrijk nuances in progressiegerichte gespreksvoering zijn. Ze zei dat één woordje veranderen in een vraagstelling of opmerking kan leiden tot een heel andere interpretatie bij cliënten en daarmee ook een heel ander effect kan hebben.

De twijfelende coach

Ik zei het hier mee eens te zijn en vergeleek professionele gespreksvoering met muziek maken. Goede coaches nemen hun woorden even serieus als musici hun noten. Een andere coach sloot hier op aan. Zij zei dat ze zich heel bewust was van het belang van het stellen van goede vragen en het geven van goede reacties. Ze zei dat ze een sterk besef had van het effect dat zij als coach heeft op haar cliënten. Ze voegde toe dat het haar wel eens onzeker kon maken over of ze het wel goed doet voor haar cliënten en dat ze zich om die reden zelfs weleens afvroeg of ze er mee door moest gaan.

Gewetensvolheid als basis voor professionaliteit

Ik heb coaches dit soort dingen wel eens vaker horen zeggen en het zijn nogal eens mensen die ik beleef als goede professionals. Mijn bewondering voor deze mensen zit hem misschien vooral in de gewetensvolheid waarmee ze kijken naar hun werk. Als zij hun cliënten en hun werk niet zo serieus zouden nemen, zouden ze zich nooit in die mate bekommeren over de vraag of ze hun cliënten wel goed genoeg helpen. Deze gewetensvolheid lijkt mij de belangrijkste basis voor het zijn van een goede professional (lees meer).

Oog voor complexiteit en kritisch kijken naar de eigen rol

Natuurlijk maakt iedereen zelf zijn of haar eigen loopbaankeuzes. Maar ik denk regelmatig bij mensen die zich afvragen “Doe ik dit wel goed genoeg? Kan ik niet beter stoppen?” dat het zonde zouden zijn als juist zij zouden stoppen met het werk dat ze doen. Bij sommige anderen, die meer een dat-doe-ik-wel-effe-houding lijken te hebben, zou ik juist hopen dat ze iets meer oog voor de complexiteit van de situatie waarin ze zitten zouden hebben en iets kritischer naar hun eigen rol zouden kijken.

De reden om door te gaan

De reden om door te gaan met je belangrijke werk ligt niet zozeer in je overtuiging dat je het werk altijd fantastisch uitvoert. Als je complexe dingen doet, kun je niet altijd weten of je het goed doet. Dat je ook fouten maakt, is onvermijdelijk. De reden om door te gaan ligt hem in iets anders, namelijk in wat het onderwerp van je werk voor je betekent. Als je mensen in complexe situaties coacht, dan is een goede reden om hiermee door te gaan jouw motivatie om hen te helpen. En dat doorgaan doe je in het besef dat je nooit volstrekt zeker kunt zijn of wat je doet werkt.