Bereikte vs. Resterende Progressiefocus: Effecten op Taakvolharding

In dit artikel kun je iets lezen over de impact van bereikte progressiefocus versus resterende progressiefocus op taakvolharding na de voltooiing van een taak.

Bereikte- versus resterende-progressiefocus

We hebben allemaal vaak te maken met doelgerichte taken. Bij het uitvoeren van die taken is informatie over progressie belangrijk. Maar hoe je kijkt naar progressie kan uitmaken voor je motivatie om de taak af te maken. Eerder onderzoek heeft gekeken naar het effect van of je je concentreert op al bereikte progressie of nog te bereiken progressie. Kijken naar al bereikte progressie noem ik BP-focus (bereikte-progressiefocus); kijken naar nog te bereiken progressie noem ik RP-focus (resterende-progressiefocus).

Tot voor kort heeft onderzoek zich alleen nog gericht op de vraag wat de effecten van deze twee soorten progressiefocus op motivatie zijn tijdens de taakuitvoering. Koo & Fishbach (2008) kwamen er achter dat wanneer mensen onzeker zijn over hun commitment voor de taak, een BP-focus hun motivatie vergroot, terwijl een RP-focus dan hun motivatie juist verkleint. Koo & Fishbach (2012) kwamen erachter dat tijdens het begin van een taak een BP-focus motivatieverhogend werkt, terwijl aan het eind van de taak een RP-focus motivatieverhogend werkt.

Wat is het effect van progressiefocus na taakafronding?

Een nieuwe serie onderzoeken van Huang & Jia (2018) richtte zich op de vraag wat de effecten van de twee soorten progressiefocus (BP vs RP) zijn op taakvolharding nadat de taak is afgerond. Dit gaat over de vraag in hoeverre de persoon de taak na afronding opnieuw wil uitvoeren (met andere woorden: klaar is voor een volgende ronde). Dit is een relevante vraag omdat we vaak te maken hebben met taken die we vaker dan eens moeten uitvoeren. De auteurs leggen uit dat het verschil tussen motivatie tijdens de taak en evaluatie van de taak achteraf belangrijk is. Ze denken dat van die twee factoren taakevaluatie achteraf meer van invloed is op de bereidheid om de taak nog eens uit te voeren. Hoe positiever de we taak achteraf evalueren, hoe groter de kans dat we hem nog een keer zullen willen doen.

Het effect van beleefde progressieversnelling op de beleving van productiviteit

Zij denken dat dit te maken heeft met het feit dat er in onze levens veel nadruk op productiviteit is komen te liggen. Met andere woorden: we willen het gevoel hebben productief te zijn. De beleving van productiviteit hangt niet alleen samen met hoe snel we progressie boeken maar ook met de verandering in de snelheid waarmee we progressie boeken. Het gaat, met andere woorden, niet alleen om de progressiesnelheid maar ook om de progressieversnelling of progressievertraging.

De auteurs redeneren dat een RP-focus meer een beleving van productiviteit oplevert dan een BP-focus. Bij een BP-focus is namelijk iedere volgende stap een steeds kleiner deel van het totaal van wat al gedaan is (omdat dat steeds meer wordt naarmate je vordert). Bij een RP-focus is iedere volgende stap een steeds groter deel van het totaal dat nog gedaan moet worden (omdat dat steeds minder wordt). Bij een BP-focus zou dus een beleefde progressievertraging optreden terwijl bij een RP-focus een progressieversnelling zou optreden.

Verwachtingen en resultaten

Op basis van het bovenstaande verwachtten de auteurs dat een RP-focus leidt tot een grotere beleving van productiviteit en dat dat leidt tot meer positieve gevoelens en dus een positievere taakevaluatie na voltooiing van de taak. Dit laatste, zo verwachtten de auteurs, zal leiden tot een grotere taakvolharding, ofwel een grotere bereidheid de taak nog eens uit te voeren.

In 5 studies onderzochten de auteurs deze verwachtingen. In studies 1a en 1 b vonden zij initieel bewijs dat een RP-focus leidde tot een grotere toekomstige taakvolharding. In studies 2 en 3 vonden zij dat een RP-focus (en niet een BP-focus) leidde tot een gevoel van productiviteit en een positieve taakevaluatie. In studie 4 vonden zij dat de beleving van productiviteit door een andere factor was opgewekt. In studie 5 vonden zij direct bewijs voor de volgende sequentie: een RP-focus (en niet een BP-focus) leidt tot productiviteit wat leidt tot een positieve taakevaluatie wat leidt tot meer toekomstige taakvolharding.

Wel vonden zij ook wat Koo & Fishbach (2012) eerder vonden: Een RP-focus (en niet een BP-focus) aan het begin van de taakuitvoering verminderde de motivatie en verhoogde die tegen het eind van de taakuitvoering.

Discussie

Eerder was al bekend dat hoe je kijkt naar progressie direct invloed kan hebben terwijl je een taak aan het uitvoeren bent. Dit onderzoek laat zien dat hoe je tijdens de taakuitvoering naar progressie kijkt ook consequenties heeft voor je houding t.o.v. de taak nadat je klaar bent.

Kijken naar nog te bereiken progressie blijkt veel positieve effecten te hebben. Die positieve effecten kunnen al optreden tijdens de taakuitvoering (vooral wanneer het einde nadert) maar gaan door nadat de taak is voltooid.

Toch blijft kijken naar al bereikte progressie (BP), zoals al langer bekend was, ook goed om te doen in bepaalde omstandigheden. Dit geldt met name in het begin van de uitvoering van een taak en in situaties waarin de commitment voor de taak nog onzeker is.

Kijken naar bereikte en resterende progressie

In de cirkeltechniek besteden we in de binnencirkel aandacht aan al bereikte progressie (BP) en in de buitencirkel aan resterende progressie (RP). Juist het combineren van eerst een bereikte progressiefocus met vervolgens een resterende progressiefocus maakt de cirkeltechniek tot een motiverend instrument. De binnencirkel kan motiverend werken, zeker voor mensen die nog wat aarzelend zijn in hun commitment. Maar door na de binnencirkel door te schakelen naar de buitencirkel kun je tevens de grote voordelen van de resterende-progressiefocus meenemen. Wel interessant is dat je met de kennis uit de hierboven beschreven onderzoeken kunt bepalen op welke cirkel je, afhankelijk van de situatie, de nadruk wilt leggen.

► Bron: De cirkeltechniek – Voor wie vooruit wil komen