Wat zou uw antwoord zijn op de vraag: wordt de toekomst beter? Het blijkt dat het er nogal vanaf hangt aan wie je deze vraag stelt en waar je hem betrekking op laat hebben. Mohammed Nagdy en Max Roser leggen in in hun artikel Optimism & Pessimism uit dat veel mensen individueel optimistisch zijn maar, zeker in ontwikkelde landen, sociaal (of collectief) pessimistisch. Met andere woorden, ze verwachten dat hun eigen toekomst relatief goed zal zijn maar de toekomst van hun land minder goed. Dat individueel optimisme is relatief stabiel; het collectief pessimisme is minder stabiel, het wordt beïnvloed door recente gebeurtenissen en economische recessies. Ook is het zo dat mensen over het algemeen locaal optimistisch en nationaal pessimistisch zijn. Ze verwachten dat het in hun directe leefomgeving relatief goed zal gaan terwijl ze denken dat het in hun land minder goed zal gaan.
Individueel te optimistisch, collectief te pessimistisch
Je kunt zeggen dat veel mensen individueel te optimistisch zijn. Ze onderschatten de kans dat negatieve gebeurtenissen zoals ziektes en scheidingen hen zullen treffen. Verder kun je zeggen dat ze collectief onterecht pessimistisch zijn. Aan dit onterechte pessimisme zitten twee kanten. In de eerste plaats hebben ze een verkeerd beeld van de ontwikkelingen in de wereld tot nu toe. Ze denken dat het in allerlei opzichten slechter aan het worden is in de wereld terwijl een overvloed aan data laat zien dat het in allerlei opzichten beter aan het worden is in de wereld. Mensen hebben te weinig informatie over alle progressie die er jaar in jaar uit wordt geboekt in de wereld en krijgen door de berichtgeving in de media de indruk dat het overal kommer en kwel is en steeds slechter wordt.
Vervaldenken
Een tweede aspect van onterecht pessimisme is vervaldenken (declinism). Dit betekent dat men denkt dat het eigen land (of continent of een andere entiteit) in verval is. Veel mensen in ontwikkelde landen doen in bepaalde mate aan vervaldenken. Zoals onderstaande figuur (bron) laat zien denken veel mensen in opkomende economieën en ontwikkelingslanden positief over de toekomst van hun land terwijl veel mensen in ontwikkelde economieën negatief denken over de toekomst van hun land.
Een belangrijke reden voor vervaldenken is dat mensen in ontwikkelde landen relatieve achteruitgang verwarren met absolute achteruitgang. Dat de Chinese economie sneller groeit dan de Amerikaanse, wordt bijvoorbeeld door veel Amerikanen geïnterpreteerd als een teken van verval van de Amerikaanse economie. Dit is echter niet terecht. De Amerikaanse economie is niet in verval. Bovendien: de economische groei van China kan eerder gunstig werken voor de Amerikaanse economie dan ongunstig, onder andere vanwege het feit dat er een nieuwe en enorme afzetmarkt groeit.
Conclusie
Het is belangrijk om de genoemde systematische beoordelingsfouten (individueel overoptimisme, collectief overpessimisme, vervaldenken) te bestrijden. Al deze beoordelingsfouten kunnen namelijk leiden tot slechte beslissingen en tot misplaatste depressiviteit. We moeten toe naar rationeel optimisme waarin we oog hebben voor problemen die er zijn en tegelijk zicht hebben op de progressie die we bereikt hebben en de progressie die we verder willen bereiken.
Are Progressives in Denial About Progress? Yes, but So Is Almost Everyone Else
shorturl.at/npMQ8