Het menselijk gedrag is een puzzel die wetenschappers proberen te begrijpen. Een groep onderzoekers, geleid door Kaitlyn M. Werner van de Universiteit van Toronto, heeft recentelijk gekeken naar een bijzonder stuk van deze puzzel: perfectionisme. Ze vroegen zich af of frustratie van onze psychologische basisbehoeften – autonomie, competentie en verbondenheid – invloed heeft op de mate van perfectionisme die we laten zien.

Onderzoeksidee: Context Beïnvloedt Perfectionisme

Werner en haar team waren geïnteresseerd in de invloed van omgeving op perfectionisme. Ze wilden begrijpen of het hebben van onze basisbehoeften gefrustreerd of bevredigd invloed heeft op hoeveel we streven naar perfectie en hoe kritisch we onszelf beoordelen. Het team hypothesiseerde dat als onze behoeften meer gefrustreerd zijn, we meer zelfkritisch perfectionisme zouden tonen.

Studie 1: Perfectionisme in Verschillende Domeinen

In de eerste studie identificeerden de deelnemers, voornamelijk universiteitsstudenten, verschillende belangrijke levensdomeinen. Ze rapporteerden hoe hun behoeften in elk domein waren gefrustreerd of bevredigd, en hoe dit hun perfectionisme beïnvloedde. De resultaten toonden aan dat de studenten hogere niveaus van zelfkritisch perfectionisme rapporteerden in de domeinen waar ze meer frustratie ervoeren.

Studie 2: Perfectionisme Verandert in de Tijd

In de tweede studie onderzochten de onderzoekers of frustratie of bevrediging van behoeften de verandering in perfectionisme over tijd voorspelde. Ze vroegen studenten om gedurende een semester vragenlijsten in te vullen over hun behoeften en perfectionisme. De resultaten toonden aan dat studenten met hogere niveaus van behoeftefrustratie aan het begin van het semester een toename van zelfkritisch perfectionisme rapporteerden gedurende het semester.

Belangrijke Resultaten

Beide studies lieten zien dat wanneer basisbehoeften meer gefrustreerd zijn, mensen meer zelfkritisch perfectionisme vertonen. Dit gold zowel voor verschillende domeinen als over tijd. Ook werd duidelijk dat mensen die meer behoeftebevrediging ervaarden, hogere persoonlijke standaarden stelden, maar dit had geen invloed op veranderingen in perfectionisme over tijd.

Conclusie en Implicaties

Werner en haar team hebben aangetoond dat perfectionisme geen vaste eigenschap is, maar kan variëren afhankelijk van de context. Frustratie van basisbehoeften kan leiden tot meer zelfkritisch perfectionisme, wat gevolgen kan hebben voor de mentale gezondheid. Het is dus belangrijk om te zorgen voor een ondersteunende omgeving waarin basisbehoeften kunnen worden bevredigd. Toekomstig onderzoek kan deze bevindingen verder uitdiepen en de toepassingen ervan onderzoeken in verschillende contexten en populaties.

► Lees ook: Van Perfectionisme naar Optimalisme: ‘Niet perfect, toch tevreden’