De talentbias – onbewust, veelvoorkomend en schadelijk
Wat waarderen we meer in de prestaties van anderen: hard werken of talent? En wat maakt het eigenlijk uit hoe we deze vraag beantwoorden?
De talentbias in muziek
Onderzoekers Tsay & Banaji (2011) vonden bewijs voor wat zij noemden een naturalness bias wat ik hier maar vertaal als talentbias. De talentbias betekent dat we een voorkeur hebben voor mensen die we zien als natuurlijk getalenteerd boven mensen die we zien als harde werkers, zwoegers. Hoewel expertmusici verklaarden dat ze hard werk belangrijker vonden dan talent bleek dat ze onbewust toch de voorkeur gaven aan talen. Tsay & Banaji demonstreerden dit door meer dan 100 professioneel getrainde musici twee profielen te laten lezen van twee professionele musici met daarbij een muziekopname om naar te luisteren van deze twee musici.
De rest van dit artikel is alleen toegankelijk voor geregistreerde leden.
U kunt zich gratis registreren en hebt dan toegang tot alle artikelen.
Mocht u al een account hebben aangemaakt, gebruik dan deze link om in te loggen.
2 Comments
Ik vind dit niet zo voor de hand liggend.
Ik begrijp dat je een sluitende redenering kan bouwen: Als iemand getalenteerd is (dat ligt vast) en je kan ervoor zorgen dat hij hard werkt (is beïnvloedbaar), zal nog betere resultaten afleveren aan het einde, dan iemand die al heel hard gewerkt heeft, maar toch slechts hetzelfde niveau heeft gehaald als degene die getalenteerd is.
Concreet bij die muzikanten laten ze twee stukken van hetzelfde niveau horen. Van A zeggen ze dat deze persoon getalenteerd is, van B zeggen ze dat hij hard gewerkt heeft. Daaruit leid je toch af dat A minder inspanning dan B moet doen om hetzelfde resultaat te halen. Met andere woorden, als A dezelfde inspanning doet als B, dan zal hij een beter resultaat halen. Dus is het toch compleet logisch dat je voor A kiest? Ik zie niet in hoe je in die situatie via een logische redenering zou beslissen om voor B te kiezen…
Hoi Jozef, Ik probeer op een rijtje te zetten waarom ik denk dat deze onderzoeken wel belangrijk zijn. Er was in de onderzoeken geen sprake van echte verschillen in prestaties en talent. de prestatie waren identiek en er waren slechts verschillende percepties van talent (die percepties bleken overigens gemakkelijk te manipuleren te zijn).
Wat betreft de musici: de respondenten luisterden niet naar 2 stukken van het zelfde niveau maar naar 1 en hetzelfde muziekstuk. Als de suggestie werd gewekt dat dit het resultaat was van talent was hun beoordeling positiever dan als de suggestie werd gewekt dat het het resultaat was van hard werken. Ze hadden niet in de gaten dat het om één en hetzelfde muziekstuk ging. Er staat blijkbaar een ‘beloning’ op het wekken van de suggestie dat bepaalde prestaties veroorzaakt zijn door talent. De beoordelaar gaat dan positiever denken over de prestatie en de persoon erachter.
Verder was opvallend dat het beoordelen van de de perceptie van talent als oorzaak van presteren (vs hard werken) onbewust was. En, belangrijk, men bleek bereid om feitelijk slechtere kandidaten aan te nemen als men maar dacht dat ze hun niveau meer bereikt hadden door talent dan door hard werken. Dat is opvallend want in de onderzoeken naar de ondernemers zeiden de respondenten dat de hard werken belangrijker vonden en meer zouden laten meewegen dan talent. De achtten succes als ondernemer namelijk meer een kwestie van hard werken dan van talent.
Stel de volgende situatie. 2 kandidaten hebben niveau A. Bij kandidaat A is de suggestie dat dit vooral een gevolg is van talent, bij kandidaat B vooral van hard werken. Als je ervan uitgaat dat talent niet ontwikkelbaar is en dat succes in de toekomst vooral afhangt van talent, is het rationeel om persoon A te kiezen. Maar of deze aannames, die overeenkomen met een statische mindset waar zijn, is de vraag. Als je gelooft dat capaciteiten ontwikkelbaar zijn en dat effectieve inspanning de belangrijkste basis is voor toekomstig succes, (een kijk die overeenkomt met de groeimindset) is B een rationele keuze.