Recent onderzoek door Wang (2024) onderzoekt de relatie tussen zelfcompassie en posttraumatische groei bij adolescenten. Het onderzoek keek ook naar de rol van psychologische basisbehoeften.

Posttraumatische groei: welke factoren spelen een rol?

Traumatische ervaringen tijdens de adolescentie kunnen een negatieve invloed hebben op de mentale gezondheid. Voorbeelden hiervan zijn angst en depressie. Maar er kan ook sprake zijn van posttraumatische groei (PTG), waarbij individuen positieve psychologische veranderingen doormaken na trauma.

• Zelfcompassie, zoals gedefinieerd door Neff (2003), bestaat uit drie componenten: zelfvriendelijkheid, gedeelde menselijkheid en mindfulness. ► Zelfvriendelijkheid houdt in dat men zichzelf met begrip en zorg behandelt in plaats van met harde zelfkritiek. ► Gedeelde menselijkheid is het besef dat lijden en falen deel uitmaken van de menselijke ervaring, waardoor gevoelens van isolatie worden verminderd. ► Mindfulness omvat het in balans houden van negatieve emoties zonder erin op te gaan of ze te negeren. Deze drie elementen stellen individuen in staat om zichzelf op een gezonde en constructieve manier te benaderen in tijden van moeilijkheden. Er is bewijs dat zelfcompassie geassocieerd is met hogere niveaus van welzijn en veerkracht (Neff & Germer, 2013)
• Daarnaast stelt de zelfdeterminatietheorie dat het vervullen van psychologische basisbehoeften—autonomie, competentie en verbondenheid—essentieel is voor optimaal functioneren en welzijn.

Het onderzoek van Wang richt zich op hoe deze elementen samenhangen met PTG bij adolescenten.

Het onderzoek

Het primaire doel van het onderzoek was om te bepalen in hoeverre zelfcompassie verband houdt met posttraumatische groei bij adolescenten. Daarnaast bekeek Wang of de vervulling van psychologische basisbehoeften deze relatie modereert. Deze inzichten kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van effectieve interventies om jongeren te ondersteunen na traumatische gebeurtenissen. Wang voerde een kwantitatieve studie uit met een steekproef van 300 adolescenten, in de leeftijd van 15 tot 18 jaar. De volgende meetinstrumenten werden gebruikt:

• Self-Compassion Scale (Neff, 2003): Deze schaal meet zelfvriendelijkheid, gedeelde menselijkheid en mindfulness op een Likert-schaal van 1 (helemaal niet van toepassing) tot 5 (helemaal van toepassing).
• Post-Traumatic Growth Inventory (Tedeschi & Calhoun, 1996): Deze inventaris beoordeelt positieve veranderingen na trauma over dimensies zoals persoonlijke kracht, nieuwe mogelijkheden en waardering van het leven.
• Basic Psychological Needs Scale (Deci & Ryan, 2000): Meet de mate van vervulling van de behoeften aan autonomie, competentie en verbondenheid.

Resultaten

• Zelfcompassie correleert positief met posttraumatische groei: De correlatieanalyse toonde een significante positieve associatie tussen zelfcompassie en posttraumatische groei (r = 0,45, p < 0,01).
• Modererende rol van psychologische basisbehoeften: De hiërarchische regressieanalyse liet zien dat de vervulling van psychologische basisbehoeften de relatie tussen zelfcompassie en PTG significant modereerde. Met name verbondenheid had een significante modererende invloed (β = 0,14, p < 0,01). Vergelijkbare modererende effecten werden gevonden voor autonomie (β = 0,10, p = 0,05) en competentie (β = 0,12, p = 0,05).

Discussie

De bevindingen van Wang (2024) wijzen op een significante associatie tussen zelfcompassie en posttraumatische groei bij adolescenten. Dit is in lijn met eerder onderzoek dat zelfcompassie verbindt met positieve psychologische uitkomsten (Neff & Germer, 2013). De modererende rol van psychologische basisbehoeften suggereert dat het vervullen van deze behoeften de positieve associatie tussen zelfcompassie en PTG versterkt.Het onderzoek is een crossesctioneel correlationeel onderzoek gebaseerd op zelfrapportage. Daarom is het belangrijk voorzichtig te zijn in het interpreteren van de resultaten.

► Interventies gericht op het vergroten van zelfcompassie lijken waardevol te zijn voor adolescenten met traumatische ervaringen. Daarnaast lijkt het ondersteunen van psychologische basisbehoeften in educatieve en therapeutische settings te helpen.

Verdere studies zijn nodig om deze relaties te bevestigen en uit te diepen.