Een nieuw onderzoek van Peperkorn et al. (2020) laat zien dat we als mensen een voorkeur voor sociaal contact in tweetallen hebben. Waaruit blijkt dat we vaker in tweetallen willen zijn en wat zijn de redenen daarvoor?

Sociaal gedrag in kleine groepen

De mens is een zeer sociale diersoort. We besteden veel tijd met anderen, we werken samen en concurreren, we helpen anderen en worden geholpen, we beïnvloeden en worden beïnvloed. De grootte van de groep mensen met wie we omgaan heeft enkele interessante effecten. Recent hebben we nog enkele malen kunnen zien hoe mensen in een massa zich kunnen overgeven aan extreem gedrag. Onderzoek heeft laten zien dat we in kleinere groepen minder gemakkelijk onze snor drukken, meer geneigd zijn om anderen in de groep te vertrouwen, en meer verantwoordelijkheid voelen en meer geneigd zijn anderen te helpen.

Het vaakst in tweetallen

Peperkorn et al. voerden vier enquêtestudies en één ervaringssteekproef uit (totaal N = 4398) die bewijs leveren voor de oververtegenwoordiging van tweetallen in het dagelijks leven. In vergelijking met grotere groepsgroottes, komen tweetallen het meest voor bij een breed scala aan activiteiten (bijv. gesprekken, projecten, vakanties, films, sport, bars). Dit is het zowel het geval voor activiteiten uit het verleden als voor huidige en toekomstige activiteiten. Deze resultaten worden gevonden met drie verschillende methodologische benaderingen (retrospectieve rapporten, real-time gegevensverzameling en voorkeursmaatregelen) zowel in de Verenigde Staten en Nederland.

Vier verklaringen

De auteurs noemen vier mechanismen die deze bevinding kunnen helpen verklaren:

1. Wederkerigheid: in tweetallen is het bij uitstek goed mogelijk om vertrouwen en wederkerigheid op te bouwen. In tweetallen is betrouwbaar en samenwerkend gedrag veel gemakkelijker eenduidig te herkennen dan in grotere groepen. Daarmee vindt wederkerigheid het snelst plaats in tweetallen.
2. Coördinatie: hoe beter mensen elkaar kennen en hoe kleiner het aantal verbindingen in een groep is, hoe lager de coördinatielast is. In tweetallen is het coördineren van activiteiten daarom gemakkelijker dan in grotere groepen.
3. Sociale uitsluiting: zo gauw groepen groter dan twee worden, kan de angst ontstaan van sociale uitsluiting. In tweetallen betekent het uitsluiten van de ander dat je alleen komt te staan, wat een sociale last is. Uitsluiting is bij tweetallen dus veel minder snel aan de orde.
4. Reproductie: een evolutionaire verklaring is dat voortplanting en (meestal) opvoeding in paren plaatsvindt.

Bruikbaarheid

Herken je de bevindingen van deze auteurs? Zelf vind ik ze zeker herkenbaar. Misschien is het interessant om te bedenken hoe je deze bevindingen kunt benutten in je leven. Een klein voorbeeld zou kunnen zijn om tijdens vergaderingen en groepsbijeenkomsten activiteiten iets vaker op te delen in activiteiten voor duo’s. Een ander voorbeeld is om taken en functies in toenemende mate niet bij één persoon maar bij twee personen te leggen. Misschien zou het zelfs een goed idee kunnen zijn om leiderschap van afdelingen (organisaties, landen?) niet bij één persoon  maar bij twee personen te leggen.