Mensen in hun kracht zetten

Tegenwoordig hoor ik coaches nogal eens zeggen dat ze mensen graag ‘in hun kracht zetten’. Die uitdrukking spreekt me niet zo aan. Onze progressiegerichte manier van werken leidt er vaak toe dat mensen zich autonomer en competenter gaan voelen. Je zou dus wellicht kunnen zeggen dat de cliënt ‘in zijn kracht komt’ en dat wij hem ‘in zijn kracht zetten.’  Maar, eerlijk gezegd, noch het woord kracht, noch het woord zetten vind ik goed passend. Lees hieronder waarom.

 Trainingen Progressiegericht Werken 

Wat betreft  ’hun kracht’

De woorden ‘hun kracht’ doen mij denken aan de uitgangspunten van het zogenaamde sterkteperspectief dat het volgende aanbeveelt: wordt je bewust van je talenten en benut en ontwikkel die. Vroeger sprak mij deze gedachte aan, tegenwoordig minder. Onze coachingsaanpak (progressiegericht coachen) richt zich op doen wat werkt in een bepaalde context. Doen wat werkt kan weliswaar te maken hebben met het toepassen van je sterktes maar het kan ook helemaal losstaan van je sterktes. Doen wat werkt kan bijvoorbeeld ook te maken hebben met het doen van iets waar je helemaal (nog) niet zo goed in bent, met het gebruiken van iets wat toevallig eerder ook werkte in een vergelijkbare situatie, met het benutten van een min of meer toevallig kenmerk van een situatie, of met het vragen om hulp.

Wat betreft het ‘zetten’

Om te stellen dat wij degenen zijn die de ander in zijn kracht zetten vind ik teveel eer voor ons. Tijdens progressiegerichte gesprekken dragen wij er wel aan bij dat cliënten zich autonomer en competenter gaan voelen maar de cliënt heeft hierin een belangrijke rol en doet eigenlijk het leeuwendeel van het werk. Het woord zetten suggereert wat mij betreft teveel dat wij de belangrijkste rol spelen. Wij zijn de actor die iets doen met onze cliënt. De cliënt lijkt hier geen rol in te spelen. Dat lijkt lijkt me geen goede beschrijving van progressiegerichte coaching.

Wat vind jij?

Wat vind je van dit artikel?
  • Interessant (11)
  • Bruikbaar (1)