In het weekend kreeg ik een email van iemand die me schreef dat hij een boek gelezen had over de oorlog in Joegoslavië. Hij was geraakt door de vreselijke wreedheden die mensen elkaar daar hadden aangedaan en schreef dat hij dacht dat de verklaring voor de wreedheden was dat mensen nu eenmaal continu zoeken naar manieren om elkaar te domineren. Zijn vraag aan mij was: hoe moeten we, gegeven dat mensen zich vaak slecht gedragen, zelfs wanneer het goed met ze gaat, organisaties zo inrichten dat we deze slechtheid kunnen minimaliseren? In eerste instantie reageerde ik vrij kort op zijn vraag:
Trainingen Progressiegericht Werken |
Ik kijk anders naar de menselijke natuur. Het is moeilijk voor mij om de aanname onder je vraag te accepteren (dat mensen nu eenmaal geneigd zijn tot domineren, slecht gedrag, wreedheden). Wat ik wel denk is dat de manier waarop we onze wereld inrichten één van de belangrijkste factoren achter prosociaal gedrag is. De zelfdeterminatietheorie is voorbeeld van een brede theorie die bruikbaar is voor het zodanig inrichten van sociale systemen dat mensen kunnen floreren.
In zijn reactie op mijn antwoord zei hij dat hij inderdaad een donkere kijk had en dat het moeilijk was om je goed te voelen over de wereld na het lezen van een dergelijk boek. Daarop reageerde ik iets uitgebreider (ik had er intussen nog wat verder over nagedacht):
Ik zal iets meer schrijven over hoe ik tegen dit onderwerp aankijk (hoewel ik dit met een aarzeling doe vanwege een reden die ik hieronder uitleg). Het onderwerp is volgens mij belangrijk. Onze intuïties zijn beperkt door geëvolueerde beoordelingsfouten zoals de negativiteitsfout (negativity bias). Hierdoor zien we werkelijkheid op een vertekende manier. We hebben de neiging om ons te concentreren op het negatieve en om sterker beïnvloed te worden door negatieve informatie en we onthouden negatieve informatie gemakkelijker. Tegelijkertijd realiseren we niet hoe selectief we kijken naar de werkelijkheid.
Het is niet zo gemakkelijk voor mensen met verschillende denkbeelden/overtuigingen om over deze dingen te praten. Het lijkt alsof de persoon die de negatieve kijk heeft de slimmere persoon is, de meer realistische persoon, terwijl de persoon met de positievere blik minder slim lijkt en naïever (lees meer). Bovendien: als je een wat optimistischere kijk op de menselijke natuur hebt en praat met iemand met een pessimistischere kijk, dan is er een reële kans dat deze gesprekspartner wat je ook maar zegt zal interpreteren conform zijn negatieve overtuiging (dit is een voorbeeld van de confirmation bias, die grotendeels onbewust plaatsvindt). Als ik dus beargumenteer dat mensen niet perse meer slecht dan goed zijn dan kan dat geïnterpreteerd worden als een poging om mijn gesprekspartner te misleiden of domineren.
Kloven in overtuigingen zijn vaak moeilijk te overbruggen.
Hoe dan ook, mijn kijk op de situatie is dat we voorzichtig moeten zijn om statische overtuigingen over de menselijke natuur te vormen, in het bijzonder wanneer deze negatief zijn. Ik denk dat een dergelijke statische kijk onrealistisch is. Bovendien denk ik dat het hebben van een negatieve kijk op de menselijke natuur kan worden gebruikt als een rechtvaardiging van immoreel gedrag. Daarmee kan de overtuiging zelf dus een oorzaak van slecht gedrag zijn. Ik ben het eens met Robert Frank die zegt: “Onze overtuigingen over de menselijke natuur helpen om de menselijke natuur te vormen.” Ik denk dus dat het belangrijk is om zorgvuldig na te denken over wat we geloven over de menselijke natuur.
Waar we onze aandacht op richten heeft een sterke invloed op hoe we de werkelijkheid zien. Wanneer we ons concentreren op de vreselijkste gebeurtenissen dan kunnen we hierdoor in sterke mate beïnvloed worden in hoe we denken over mensen. Je aandacht richten op het negatieve is iets waar we als mensen toe geneigd zijn maar het geeft ons geen realistische kijk op de werkelijkheid.
Negatieve impulsen en gedragingen in mensen zal ik niet ontkennen (en ik erken dat er uitbarstingen van wreedheid kunnen plaatsvinden) maar ik denk dat we niet vooral slecht zijn. Om te beginnen heeft de biologie heeft bepaalde deugden in ons gevormd (door dat deze een reproductief voordeel op hebben geleverd – lees meer). In aanvulling hierop: door de geschiedenis heen zijn we stapje voor stapje beschaafder, moreler aan het worden dank zij de systemen en structuren die we hebben ontwikkeld, zoals handel, overheden, rechtspraak, sociale normen, etc. (lees meer). Deze structuren helpen ons om de betere kant van onze natuur steeds meer naar boven te brengen en onze slechtere kant te onderdrukken.
Hoi Coert
Boeiend vraagstuk!
Hier komt het ‘menselijk tekort’ in het vizier. De krachten van barbarisering versus de krachten van civilisatie. Beide krachten zijn zichtbaar in de ontwikkeling van organisaties. Zie: https://www.managementsite.nl/kennisbank/verwaarlozing-en-organisatierot
De afloop is onzeker, precies zoals het gaat in de ontwikkeling van samenlevingen.
Over de achterliggende drijfkrachten is veel verwarring. Dat grote delen van de wereld voor lange periodes gevangen raken in de woeste barbarisering van ‘mens vernietigt mens’ blijkt, historisch gezien, heel goed mogelijk. Pacificatie en stabiele instituties zijn een paar van de condities om daaraan te ontsnappen. Maar ook dan blijft de toekomst onzeker.
hg/Willem
Hallo Willem, Bedankt voor je reactie. Ik ben het met je eens dat samenlevingen gevangen kunnen blijven zitten in slecht werkende systemen/culturen. In het Westen hebben we ook eeuwen van stilstand en zelf regressie meegemaakt. Vanaf de 15e eeuw is daar schoorvoetend verandering gekomen die vanaf een eeuw of 2 geleden in een stroomversnelling van progressie is uitgemond. We hebben nooit de garantie dat er progressie zal zijn maar het omgekeerde is ook niet het geval: dat vooruitgang per definitie traag zal moeten verlopen. We weten inmiddels veel meer over wat beschavingen goed laat werken (zie mijn eerdere artikel over de radicale verlichting). We kunnen kiezen voor die progressie. Of we dat zullen doen, weet ik niet zeker. Als we dat doen kan de progressie wellicht verrassend snel verlopen. (Ook nu zijn er landen die bliksemsnel vooruitgaan, sneller dan de Westerse landen dat enkele eeuwen geleden deden).
Dank voor dit artikel Coert. Het is een vraag die me persoonlijk diep raakt. Ik worstel er vaak mee.
Ik sprak erover een paar dagen geleden met een professor in beleids- en organisatiewetenschappen die me de volgende mooie anecdote vertelde:
“Mijn grootvader vertelde me toen ik 13 jaar was dat hij ooit opgesloten zat samen met 4 andere krijgsgevangenen in een hok. Om de twee dagen gooide men 1 brood in het hok. Hoe denk je dat wij dit opgelost hebben?” Ik als kleinzoon antwoordde: “ah vechten hé opa, ik hoop dat jij de sterkste was!” Maar mijn grootvader schudde het hoofd en zei: “we spraken af dat wie het brood zou verdelen, het laatste stuk zou krijgen. En we hielden ons aan deze afspraak.
Dat is voor mij governance: op voorhand eenvoudige afspraken maken die rekening houden met de aard van de mens.”
Ik ben een boek aan het schrijven over bedrijfscultuur en “sfeer op het werk”. Mag ik u ook interviewen? Het lijkt me interessant om een progressiegeriichte visie erin op te nemen :-). Dat kan telefonisch.
Alvast dank voor uw reactie. Mijn mailadres is: meredith@triangis.be
Hallo Meredith,
Hartelijk dank voor je reactie. Je voorbeeld vind ik erg treffend. Mensen maken regels en structuren die ertoe leiden dat we ons geweldlozer kunnen gedragen.
Ik vind het prima om je een keer te woord te staan.